George Duke - instr. klawiszowe
Michael Manson - kontrabas
Jef Lee Johnson - gitara
Ron Bruner - perkusja
Shannon Pearson - gitara basowa, śpiew

George Duke

Wybitny pianista, ale przede wszystkim mistrz elektronicznych instrumentów klawiszowych, pionier gry na syntezatorach. Osiągnął wielkie sukcesy w muzyce jazzowej, eksperymentalnej (wieloletnia współpraca z Frankiem Zappą), fusion, funky, pop i r'n'b. Znakomity producent nagraniowy i koncertowy.

Urodził się w 1946 r. w San Rafael w Kaliforni, w 1967 r. ukończył konserwatorium w San Francisco, debiutancką płytę własnego kwartetu nagrywając jeszcze przed dyplomem. Wielką karierę rozpoczął w 1969 r. współpracą z równie młodym francuskim skrzypkiem Jeanem-Lukiem Ponty, wydając pionierski dla stylu fusion album "The Jean-Luc Ponty Experience with the George Duke Trio". Wśród muzyków, z którymi pracował w czasie swojej trwającej od ponad czterech dekad kariery, najwybitniejsi to: Stanley Clarke, Billy Cobham, Julian Connonball Adderley, Dianne Reaves (jego własna kuzyka), Deniece Williams, George Clinton, Anita Baker i grupa Steps Ahead wibrafonisty Mike'a Mainieriego. Do historii muzyki przeszedł jednak za sprawą współpracy z Zappą, z którym od początku do połowy lat 70. nagrał blisko dziesięć doskonałych albumów, Milesem Davisem na płytach "Tutu" i Amandla" oraz z muzykami z Brazylii - Miltonem Nascimento, Florą Purim i Airto Moreirą, z którymi nagrał swój najpopularniejszy w karierze album "Brazilian Love Affair" z 1979 r.

Jego gra na syntezatorach wywarła wpływ na kilka kolejnych pokoleń muzyków, m.in na falę ambitnej muzyki tanecznej z przełomu wieków i hip-hop. Sample z jego nagrań można usłyszę m.in. w przebojach Daft Punk, Commona i Mylo. Ostatnio jako producent opiekuje się wokalistką Jill Scott.

Ucho Gdynia Gazeta Świętojańska

George Duke, Marcus Miller, Lee Ritenour. Jeśli masz kłopoty z „odpaleniem” filmu, wejdź tutaj