Déjà vu z mopsem w tle
Katarzyna Wysocka
Spektakle na licencji Disneya mają to do siebie, że muszą odpowiadać na poprawnościowe dylematy współczesnych i stać na straży określonych wartości. "Zakochany Szekspir" (wg Lee Halla) w Gdańsku okazał się z tego powodu mniej szczegółowy od filmowego pierwowzoru, przewidywalny, pominął psychologię postaci, chociaż nie obyło się bez nutki erotycznej intrygi. Pozostało ogólne wrażenie o podobieństwie do "Kumoszek z Windsoru" w charakterze scenicznym, puszczaniu oka do widza, brataniu się z nim i szukaniu dynamiki poprzez zwielokrotnienie tempa zejść i wejść. Elementy improwizacyjne przypominały o tym, że należy miec dużą tolerancję na "toporne" aluzje. Uwagę przyciągały kostiumy według Zofii de Ines i scenografia Magdaleny Gajewskiej wypełniająca sceno-widownię. Serce wszystkich skradli Marcin Miodek i... mops w krynolinie.
Komedie mają to do siebie, że intryga musi być prowadzona śmiało, z nakładem sił i środków wyrazów. Szekspir ułatwia sprawę, dając możliwość wygrania się mężczyznom, zaistnieniu rozpraszających elementów rzeczywistości, powtarzalności niedorzeczności, gruntowaniu przekonań o wątpliwej kondycji człowieka szukającego najczęściej ułatwień i wygody. Mnogość postaci ilustrowana jest scenicznie poprzez częste zmiany kostiumów, co może być powodem osłabienia dramaturgii, chociaż daje okazję do ujawnienia potencjału w aktorach. Pawłowi Aignerowi, który po raz kolejny reżyserował koprodukcyjnie, udało się "sprowokować" niemal cały zespół Teatru Wybrzeże do wyrazistej gry uwidaczniającej skłonności i cechy poszczególnych postaci. To spektakl dużo trudniejszy, pod względem technicznym, od "Kumoszek". Aktorzy Teatru Wybrzeże po raz kolejny potwierdzili niezwykłe przygotowanie fizyczne. Bójki, pogonie, fechtunek, wielokrotne i gwałtowne zmiany tempa - czegóż tam nie było!
https://www.youtube.com/watch?v=afK3oNJ48S0
Zakochany Szekspir: fragment spektaklu 1/3 Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.
Historia początku kariery Williama Szekspira uwięzionego w kleszczach niemocy twórczej i miłości pozamałżeńskiej, pracującego w bardzo umownej rzeczywistości producenckiej to przede wszystkim fragment większej całości. Królowa Elżbieta dysponująca środkami i gustem doprowadza do konfrontujących sytuacji artystycznych, "sterując"dyrektorami teatrów i chcąc uprzyjemnić sobie dyktatorską ścieżkę sprawowania władzy. Wykorzystując inteligencję wrodzoną, rozpracowuje dworzan i popleczników, a także wpływa na decyzje postaci głównych, Willa i Violi. Młody dramatopisarz ryzykownie lawiruje między dwoma dyrektorami teatrów, Philipem Henslowem i Christopherem Marlowem, którzy pokrętnie próbują zdobyć sławę i jego tekst, początkowo o tytule "Romeo i Ethel, córka piratów", a ostatecznie "Romeo i Julia". Will wikła się, oczywiście ryzykownie, w romans z bogatą panną Violą de Lesseps "obiecaną" lordowi Wessexowi w imię łączenia bogactwa z tytułem. Ryzyko wpisane jest jednak w konflikt dramatyczny, w jaki wchodzą oboje.
Paweł Aigner wykorzystał podobne jak w "Kumoszkach z Windsoru" zabiegi inscenizacyjne do wydobycia charakteru postaci, czyli pozwolił sobie na szaleństwo grubej kreski. Doskonale w taką poetykę wpisała się Małgorzata Oracz jako niania, nadaktywna, prowokacyjnie nadopiekuńcza, czupurna i zdecydowana. Umiejetnie towarzyszyła swojej podopiecznej w procesie zdobywania doświadczenia emocjonalno-seksualnego. Marcin Miodek, niezależnie od tego, w jaką wejdzie "skórę", umie stworzyć niezapomniane sytuacje sceniczne, chociaż większość widzów, rozpoznawszy w grze aktora nawiązania do "kumoszkowego" Tumana, ostentacyjnie biło mu brawo. Zbigniew Olszewski pysznie radził sobie w roli Wabasha, Cezary Rybiński jako Hugh Fennyman przekonująco odegrał narcystycznego rzezimieszka, odkrywającego w sobie miłość do sztuki dramatycznej. Grzegorz Gzyl zagrał z charakterystycznym dla siebie deklaratywnym poczuciem humoru, "składając" Philipa Henslowe'a również z typowych elementów postaci komedii dell'arte. Piotr Biedroń ciekawie prezentował się we wcieleniu reżysera i aktorskiej gwiazdy, był pomysłowy i przekonujący. Para głównych bohaterów wypadła jednak "blado", szczególnie Marta Herman, jakby nie umiała wydobyć pierwiastka osobistego z postaci Violi. Michal Jaros jako Will był bardzo swobodny, sprawnie brylował w okolicznościach sceny elżbietańskiej. Zabrakło jednak w jego postaci czegoś wyjątkowego, choć...
Jedna scena wyróżniła się spośród innych i zasługuje na wzmiankę. To taniec Willa z "chorągwią" po informacji o śmierci jego przyjaciela, Kita Marlowe'a. Wyjątkowa pod względem oświetlenia i muzyki, zapadła w pamięć dzięki unikalnej formule języka scenicznego, która na tle monotonnej i przewidywalnej pozostałości budziła nadzieję, niestety niespełnioną, na więcej.
"Zakochany Szekspir" nie przyniósł szczególnych olśnień czy nowości. Reżyser kontynuował misję czytania teatru elżbietańskiego przez pryzmat komediowy, z charakterystycznym przyzwoleniem na celowane typy charakterów i teksty. Były więc nawiązania tekstowe do "Kumoszek", anegdota o tym, że trupa Philipa Henslowe'a właśnie wróciła z tournee, a był też w Gdańsku, czy inne autotematyczne związane z sytuacją teatru w teatrze. Spektakl za długi, zbyt oczywisty po wcześniejszym dziele Aignera. Mops, mimo niewątpliwego uroku osobniczego, nie miał okazji do zagrania w konwencji grubej kreski.
https://www.youtube.com/watch?v=csdTrRwoWo8
Zakochany Szekspir: fragment premierowych oklasków i ukłonów Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.
Zakochany Szekspir, Lee Hall na podstawie scenariusza filmu Marca Normana i Toma Stopparda, przekład: Małgorzata Semil, reżyseria: Paweł Aigner, scenografia: Magdalena Gajewska, kostiumy: Zofia de Ines, muzyka: Paddy Cunneen, konsultant układów szermierczych: Rafał Domagała, obsada Will Szekspir MICHAŁ JAROS, Viola de Lesseps MARTA HERMAN, Kit Marlowe MAREK TYNDA, Philip Henslowe GRZEGORZ GZYL, Hugh Fennyman CEZARY RYBIŃSKI, Richard Burbage ROBERT NINKIEWICZ, Królowa Elżbieta MAŁGORZATA BRAJNER, Lord Wessex GRZEGORZ OTRĘBSKI, Ned Alleyn PIOTR BIEDROŃ, Edmund Tilney PIOTR ŁUKAWSKI, Sam Gosse MARCIN MIODEK, Niania MAŁGORZATA ORACZ, Rozalinda AGATA BYKOWSKA, Nol PIOTR CHYS, Wabash ZBIGNIEW OLSZEWSKI, John Webster IGNACY BIAŁAS, Aktor Phillips JERZY GORZKO, Aktor Hemmings MIROSŁAW KRAWCZYK, Aktor Condell MACIEJ SZEMIEL, Ralph Bashford JAKUB NOSIADEK, pies Tuman. Premiera 30.06.2017, czas trwania: 3h 15 minut z jedną przerwą.
https://www.youtube.com/watch?v=ggM4zfl6cwE
Zakochany Szekspir: fragment spektaklu 2/3 Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.
https://www.youtube.com/watch?v=jdKZGqP4Nfc
Zakochany Szekspir: fragment spektaklu 3/3 Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.
https://www.youtube.com/watch?v=W1yEJX6HC_A
Zakochany Szekspir: Mówi Paweł Aigner Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.
https://www.youtube.com/watch?v=EV3-hWLnwOQ
Zakochany Szekspir: Mówi Adam Orzechowski Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.
https://www.youtube.com/watch?v=WfmXOpKtkaA
Zakochany Szekspir: Mówi Michał Jaros Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.
