Świętojańskie wideo

Teatr na nowe czasy: Komuna//Warszawa, Paradise Now? Remix Living Theatre

Wiedżmin w Teatrze Muzycznym w Gdyni: fragment próby medialnej

Śpiewający Aktorzy 2017: Katarzyna Kurdej, Dziwny jest ten świat

Barbara Krafftówna W Gdańsku

Notre Dame de Paris w Teatrze Muzycznym w Gdyni: Czas katedr




Polecane

Jacek Sieradzki: Rezygnuję. Rozmowa z dyrektorem festiwalu R@Port

VI ranking aktorów Wielkiego Miasta

Kto wygrał, kto przegrał: teatry i festiwale. Podsumowanie roku teatralnego na Pomorzu cz.3

Nasyceni, poprawni, bezpieczni. Podsumowanie roku teatralnego 2014 na Pomorzu, cz.2

Podsumowanie roku teatralnego 2014 na Pomorzu, cz.1: Naj, naj, naj

Niedyskretny urok burżuazji. Po Tygodniu Flamandzkim

Na8-10Al6Si6O24S2-4 dobrze daje. Po perfomansie ‘Dialogi nie/przeprowadzone, listy nie/wysłane’

Panie Jacku, pan się obudzi. Zaczyna się X Festiwal Polskich Sztuk Współczesnych R@Port

Wideoklip - niepokorne dziecko kinematografii i telewizji. Wywiad z Yachem Paszkiewiczem

Empire feat. Renia Gosławska - No more tears

Na co czekają więźniowie ? Beckett w Zakładzie Karnym w Gdańsku-Przeróbce

Zmiany, zmiany, zmiany. Podsumowanie roku teatralnego 2012 na Pomorzu

Debata w sprawie sprofanowania Biblii przez Adama Darskiego (Nergala)

Jakie dziennikarstwo poświęcone kulturze w Trójmieście jest potrzebne ?

Dość opieszałości Poczty Polskiej. Czytajmy wiersze Jerzego Stachury!

Brygada Kryzys feat. Renia Gosławska & Marion Jamickson - Nie wierzę politykom

Monty Python w Gdyni już do obejrzenia!

Kinoteatr Diany Krall. "Glad Rag Doll" w Gdyni

Tylko u nas: Dlaczego Nergal może być skazany ? Pełny tekst orzeczenia Sądu Najwyższego

Obejrzyj "Schody gdyńskie"!

Piekło w Gdyni - pełna relacja

Pawana gdyńska. Recenzja nowej płyty No Limits

Kiedy u nas? Geoffrey Farmer i finansowanie sztuki

Wciąż jestem "Harda" - wywiad z bohaterką "Solidarności"

Wielka zadyma w Pruszczu Gdańskim

Podróż na krańce świata, czyli dokąd zmierza FETA ?

Co piłka nożna może mieć wspólnego ze sztuką ?

Eksperyment dokulturniający, czyli „Anioły w Ameryce” na festiwalu Open’er

20.02 Okno na parlament, Teatr Muzyczny

Opublikowano: 31.01.2015r.

Przepis na farsę według Raya Conneya, czyli bez widzów i ich inteligencji – nie ma farsy!

Termin: 20.02.2015, godz.19.00

Miejsce: Teatr Muzyczny

Bilety: 45-90 zł

 

Autor: Ray Cooney

Przekład: Elżbieta Woźniak

Reżyseria: Marcin Sławiński

Scenografia: Wojciech Stefaniak

Kostiumy: Renata Godlewska

OBSADA

Asystent reżysera: Anna Maria Urbanowska

Inspicjent: Iwona Warszycka-Kot

W OKNIE NA PARLAMENT główny bohater jest ministrem, który zafundował sobie na konto rządu apartament we wspaniałym hotelu, by tam spędzić noc z kochanką. Jednak romans zakłóca szereg niecodziennych postaci m.in. gapowaty sekretarz, wścibski kierownik hotelu, tajemnicza szafa i… trup!

Szalone tempo i zaskakujące zwroty akcji to tylko niektóre z wielu określeń pasujących do twórczości docenianego przez widzów i krytyków angielskiego dramaturga, laureata Order of the British Empire. Najważniejszym czynnikiem decydującym o ogromnej popularności twórczości Raya Cooneya jest HUMOR.

 

Przepis na farsę według Raya Conneya*, autora sztuki „Okno na parlament”

Na początku jest intryga. Nie szukam intrygi komediowej czy zabawnej. Szukam tragicznej. Farsa, bardziej niż komedia nawiązuje do tragedii.

Charaktery postaci muszą być prawdziwe i rozpoznawalne.

Wielokrotne poprawianie tekstu. Nie ilość czasu i wysiłek jaki został włożony w realizację decydują o sukcesie. O powodzeniu decyduje odbiór!

Niezbędny jest casting! Podstawą moich sztuk jest śmiech. A śmiech kojarzy się z uproszczeniem, które mówi, że by grać komedię nie trzeba być wybitnym aktorem. To nieprawda. Ja szukam aktorów umiejących grać tragedię. Tu nie ma pięknych poetyckich monologów wygłaszanych w świetle punktowca ze środka sceny. Farsa rządzi się bardzo prozaicznym językiem i nieustającą bieganiną wokół własnych prozaicznych problemów.

Na scenie – tylko czas realny! Dwie godziny spędzone w teatrze przez widza to dwie godziny z życia bohaterów sztuki. W związku z tym na scenie jest tylko jedna dekoracja, w której aktor – magik czyni cuda na twoich oczach.

Bez widzów i ich inteligencji – nie ma farsy!

*na podstawie „The Rules of Farce by Ray Cooney” 1995 rok