Stanisław Barańczak (ur. 13 listopada 1946 w Poznaniu, zm. 26 grudnia 2014 w Newtonville) – polski poeta, krytyk literacki, tłumacz poezji, jeden z najważniejszych twórców Nowej Fali, działacz Komitetu Obrony Robotników. Używał pseudonimów (m.in.) Barbara Stawiczak oraz Szczęsny Dzierżankiewicz i Feliks Trzymałko. Brat pisarki Małgorzaty Musierowicz.

Absolwent I LO w Poznaniu. Ukończył filologię polską na UAM. Debiutował w 1968 tomem poezji Korekta twarzy. W latach 1967–1971 członek redakcji miesięcznika „Nurt”. W latach 1967–1969 należał do PZPR. W 1973 uzyskał doktorat za rozprawę o twórczości Mirona Białoszewskiego. Pracownik naukowy UAM, w 1977 za działalność w KOR usunięty z uczelni.

Sygnatariusz Listu 59 (1975) oraz członek-założyciel Komitetu Obrony Robotników. Był jednym z członków zespołu redakcyjnego „Zapisu”. W lutym 1977 w sfingowanym procesie został skazany za przekupstwo na rok więzienia w zawieszeniu. Uczestniczył w głodówce w kościele św. Marcina w Warszawie, która była apelem o uwolnienie wszystkich ofiar wypadków czerwcowych i tych, którzy stanęli w ich obronie. Wykładał na Uniwersytecie Latającym w Poznaniu i Krakowie oraz podpisał deklarację założycielską Towarzystwa Kursów Naukowych (1978).

W 1980 aktywnie działał w wielkopolskiej „Solidarności” i wrócił na Uniwersytet Adama Mickiewicza. Otrzymał ofertę pracy w Stanach i opuścił kraj. Od 1981 był wykładowcą na Uniwersytecie Harvarda w USA. Od 1983 członek zespołu redakcyjnego czasopisma „Zeszyty Literackie” (Paryż). W latach 1986–1990 był też redaktorem naczelnym „The Polish Review”. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie (od 1986).

W listopadzie 2006 odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Honorowy Obywatel Miasta Poznania. Doktor honoris causa Uniwersytetu Śląskiego i Jagiellońskiego.

Cierpiał na chorobę Parkinsona. Zmarł 26 grudnia 2014.

https://www.youtube.com/watch?v=moLA42R0_Fo

Stanisław Barańczak Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.