Świętojańskie wideo

Teatr na nowe czasy: Komuna//Warszawa, Paradise Now? Remix Living Theatre

Wiedżmin w Teatrze Muzycznym w Gdyni: fragment próby medialnej

Śpiewający Aktorzy 2017: Katarzyna Kurdej, Dziwny jest ten świat

Barbara Krafftówna W Gdańsku

Notre Dame de Paris w Teatrze Muzycznym w Gdyni: Czas katedr




Polecane

Jacek Sieradzki: Rezygnuję. Rozmowa z dyrektorem festiwalu R@Port

VI ranking aktorów Wielkiego Miasta

Kto wygrał, kto przegrał: teatry i festiwale. Podsumowanie roku teatralnego na Pomorzu cz.3

Nasyceni, poprawni, bezpieczni. Podsumowanie roku teatralnego 2014 na Pomorzu, cz.2

Podsumowanie roku teatralnego 2014 na Pomorzu, cz.1: Naj, naj, naj

Niedyskretny urok burżuazji. Po Tygodniu Flamandzkim

Na8-10Al6Si6O24S2-4 dobrze daje. Po perfomansie ‘Dialogi nie/przeprowadzone, listy nie/wysłane’

Panie Jacku, pan się obudzi. Zaczyna się X Festiwal Polskich Sztuk Współczesnych R@Port

Wideoklip - niepokorne dziecko kinematografii i telewizji. Wywiad z Yachem Paszkiewiczem

Empire feat. Renia Gosławska - No more tears

Na co czekają więźniowie ? Beckett w Zakładzie Karnym w Gdańsku-Przeróbce

Zmiany, zmiany, zmiany. Podsumowanie roku teatralnego 2012 na Pomorzu

Debata w sprawie sprofanowania Biblii przez Adama Darskiego (Nergala)

Jakie dziennikarstwo poświęcone kulturze w Trójmieście jest potrzebne ?

Dość opieszałości Poczty Polskiej. Czytajmy wiersze Jerzego Stachury!

Brygada Kryzys feat. Renia Gosławska & Marion Jamickson - Nie wierzę politykom

Monty Python w Gdyni już do obejrzenia!

Kinoteatr Diany Krall. "Glad Rag Doll" w Gdyni

Tylko u nas: Dlaczego Nergal może być skazany ? Pełny tekst orzeczenia Sądu Najwyższego

Obejrzyj "Schody gdyńskie"!

Piekło w Gdyni - pełna relacja

Pawana gdyńska. Recenzja nowej płyty No Limits

Kiedy u nas? Geoffrey Farmer i finansowanie sztuki

Wciąż jestem "Harda" - wywiad z bohaterką "Solidarności"

Wielka zadyma w Pruszczu Gdańskim

Podróż na krańce świata, czyli dokąd zmierza FETA ?

Co piłka nożna może mieć wspólnego ze sztuką ?

Eksperyment dokulturniający, czyli „Anioły w Ameryce” na festiwalu Open’er

23-26.07 X Globaltica, różne miejsca w Gdyni

Opublikowano: 20.07.2014r.

Wystawy, warsztaty, projekcje filmowe... Jubileuszowa Globaltica to festiwal interdyscyplinarny, jednak ciągle z przewagą muzyki.

Szczegółowy program

Koncerty:

24 lipca, 19.00

  • EMILIA AMPER (Szwecja)
  • FARGANA QASIMOVA TRIO(Azerbejdżan)
Park Kolibki,
Stara Wozownia

Gdynia, al. Zwycięstwa 291
BILET
(liczba miejsc ograniczona)

25 lipca, 19.00 (otwarcie bramek 18:00)
  • SAME SUKI (Polska)
  • - BALKAN KHANS (Bułgaria)
  • - AZAM ALI & NIYAZ (Iran)
  • - SIERRA LEONE'S REFUGEE ALL STARS (Sierra Leone)

Park Kolibki,
Scena Główna

Gdynia, al. Zwycięstwa 291

BILET / KARNET

26 lipca, 19.00 (otwarcie bramek 18:00)

  • - MOSAIK (Polska)
  • - KOLEKTIF ISTANBUL (Turcja)
  • - MAMAR KASSEY (Niger)
  • - FAMILY ATLANTICA (Wenezuela / Wielka Brytania

 

 

 


https://www.youtube.com/watch?v=7lxhxCyZHb0

Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

Park Kolibki,
Scena Główna
Gdynia, al. Zwycięstwa 291

BILET / KARNET

Za karnet na dwa dni festiwalu (piątek i sobota)zapłacimy w przedsprzedaży 36 zł (od 18 lipca - 41 zł), za jeden dzień (piątek lub sobota) 26 zł (po 18 lipca - 31zł). Za koncerty w Starej Wozowni zapłacimy 15 zł. Bilety dostępne w sieci www.ticketpro.pl oraz www.interticket.pl, a także w Salonach Empik, Gdynia InfoBox. Bilety można też kupić bezpośrednio na stronie organizatora: www.globaltica.pl/bilety

LEONE's REFUGEE ALL STARS

(Sierra Leone)

Muzycy z Refugee All Stars przeżyli piekło w ojczystym kraju – Sierra Leone. Jak pisał krytyk z The New York Times, Stephen Holden: "choćby to komuś pachniało stereotypem, prawda jest taka, że muzyka leczy i buduje wspólnotę". Dla członków grupy muzyka była drogą wybawienia.SIERRA

SIERRA LEONE's REFUGEE ALL STARS to zespół, który powstał jak Feniks z popiołów po bratobójczej wojnie, wskrzeszony nadzieją, wiarą i radością niesioną poprzez muzykę. Grupa jest przykładem tego jak wielka może być moc muzyki, i jak dzięki niej człowiek potrafi przetrwać największe okrucieństwa świata.

Członkowie SLRAS rozpoczęli swoją współpracę w niewielkim obozie dla uchodźców w Afryce Zachodniej. Obecnie występują na największych i najbardziej prestiżowych scenach świata, a ich płyty należą grona najlepiej sprzedających się produkcji z muzyką afrykańską.

W latach 90-tych XX wieku leżące w Afryce Zachodniej Sierra Leone zostało zdewastowane podczas straszliwej i krwawej wojny, która zmusiła miliony mieszkańców do opuszczenia swoich domów. Wszyscy muzycy tworzący obecnie SLRAL pochodzą ze stolicy Sierra Leone – Freetown i zostali zmuszeni do opuszczenia miasta w różnych okresach wojny po bestialskich atakach rebeliantów. Większość z nich udała się do sąsiadującej Gwinei trafiając do obozu dla uchodźców lub próbując przetrwać w stolicy – Konakry.

Ruben Koroma wraz z żoną Grace opuścili Sierra Leone w 1997 roku i znaleźli się w obozie dla uchodźców Kalia w pobliżu granicy. Kiedy stało się jasne, że nie będzie możliwości powrotu do ojczyzny przez najbliższe lata, dołączyli do gitarzysty Francisa Johna Langba (aka Franco), basistyIdrissa Bangura (aka Mallam) i innych muzyków, których spotkali w obozie, a których znali jeszcze sprzed wojny, aby wspólnie muzykując umilać życie innym uchodźcom. Po otrzymaniu od jednej z kanadyjskich agencji dwóch gitar elektrycznych, jednego mikrofonu i skromnego sprzętu nagłośnieniowego narodziła się grupa SIERRA LEONE's REFUGEE ALL STARS.

Amerykańscy filmowcy Zach NilesBanker White spotkali muzyków w obozie Sembakounya – byli tak zainspirowani ich historią, że podążali za nimi z kamerą przez kolejne 3 lata, przenosząc się z nimi z obozu do obozu i śledząc jak przynoszą poprzez swoje koncerty radość i nadzieję wszystkim uchodźcom. W końcu wojna w Sierra Leone dobiegła końca i po latach All Stars zaczęli wracać do Freetown, gdzie spotkali innych wracających muzyków, którzy dołączyli do grupy. To właśnie tam – w pokrytych blachą barakach w gettach SLRAL nagrali utwory, które wcześniej przygotowywali w obozie dla uchodźców, a które stały się podstawą ich debiutanckiej płyty zatytułowanej Living Like a Refugee, która ukazała się w 2006 roku.

Powstały film (który będzie można obejrzeć w ramach CINEMA GLOBALTICA), który dokumentuje tę poruszającą sagę, został bardzo gorąco przyjęty przez krytykę. Dzięki niemu świat poznał wyjątkowe osobowości członków zespołu i ich dramatyczne dzieje, nie wspominając już o samej muzyce, która odegrała tu kluczową rolę.

Film, album i ich pierwsza amerykańska trasa koncertowa sprawiły, że coraz więcej osób zaczęło interesować się zarówno ich historią jak i twórczością. W krótkim czasie znaleźli się wśród muzyków grających na największych festiwalach – m.in. zagrali dla kilkudziesięciu tysięcy osób na nowojorskimCentral Park Summer Stage, w Japonii na kultowym Fuji Rock Festival i cenionym Bonnaroo Music & Arts Festival. Wystąpili w programie Oprah Winfrey Show. Brali udział przy tworzeniu ścieżki dźwiękowej do filmu Krwawy Diament, współpracowali z U2 podczas nagrania płyty In the Name of Love: Africa Celebrates U2. Otrzymali także wsparcie ze strony Paula McCartneyaKeitha Richardsa czy Angeliny Jolie, którzy jak wielu innych poruszeni byli ich historią i muzyką. W jednym z najbardziej surrealistycznych momentów ich nagle pędzącej kariery zagrali nawet jako support przed grupą Aerosmith na stadionie Mohegan Sun Arena w Connecticut, mieszczącym kilkanaście tysięcy osób.

Zespół do tej pory nagrał 4 płyty, z których każda została przyjęta bardzo gorąco. Twórczość grupy to melodyjna fuzja tradycyjnej muzyki zachodniej Afryki, z roots reggae i rytmicznym folkiem. Ich piosenki opisują horror wojny, opowiadają o niesprawiedliwości, jakiej zaznają ofiary, mówią o rodzinie, o życiu, o sprawach codziennych, ale i o potędze ludzkiego ducha, radości i nadziei. Porywająca, pełna energii muzyka Refugee All Stars porusza w słuchaczach najczulsze struny.

www.sierraleonesrefugeeallstars.com

http://www.youtube.com/watch?v=7nhn1jmGocY

Sierra Leone's Refugee All Stars - Big Fat Dog OFFICIAL VIDEO [Cumbancha] Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

http://www.youtube.com/watch?v=eRKf7jPGKlY

Sierra Leone's Refugee All Stars "Libation" EPK Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

EMILIA AMPER

(Szwecja)

EMILIA AMPER wychowała się w miasteczku Torsås w południowo-wschodniej Szwecji. Naukę gry na nyckelharpie rozpoczęła w wieku 10 lat. W późniejszym czasie rozwijała swoje umiejętności i wiedzę na temat muzyki tradycyjnej studiując na wielu prestiżowych uczelniach – m.in. w Instytucie Erica Sahlströma, w Królewskiej Akademii Muzycznej w Sztokholmie, w helsińskiej Sibelius Academy czy Ole Bull Academy w Norwegii.

Koncertowała w wielu krajach Europy, a także w Chinach, Stanach Zjednoczonych, w Kanadzie, Namibii, w Indiach i w Brazylii – zarówno solo jak i z licznymi zespołami: ODE, Skaran, Blink czy Trondheim Soloists. Współpracowała z muzykami z m.in. takich krajów jak Iran czy Turcja – zarówno na polu muzyki tradycyjnej jak i jazzowej czy rockowej (np. Jon Lord, Deep Purple). Wraz z grupą Trondheim Soloists, 2L i Gjrermundem Larsenem w 2010 roku zdobyła norweską nagrodę Spellemannspris w kategorii muzyka klasyczna za album In Folk Style, a także dwukrotnie została nominowana do nagrody Grammy. W tym samym roku zdobyła tytuł Światowego Mistrza Nyckelharpy, a rok później otrzymała nominację na artystę roku w szwedzkich nagrodach folk i world music.

Od jesieni 2011 roku Emilia pracuje jako niezależny muzyk, wokalistka, kompozytorka i wykładowca. W roku 2012 ukazał się jej solowy debiut Trollfågeln zawierający utwory tradycyjne oraz nowe własne kompozycje Emilii na głos, nyckelharpę, kwintet smyczkowy i inne instrumenty. Płyta została gorąco przyjęta zarówno przez słuchaczy jak i krytyków, a rok później doczekała się nominacji do szwedzkiej nagrody Grammy, a także została uznana płytą roku w kategorii Folk / World Music.

Jej projekt Trollfågeln (Magiczny Ptak) prezentuje pełen kolorów, wibrujący, rytmiczny pejzaż muzyczny, gdzie główną rolę odgrywają głos i nyckelharpa. Emilia eksplorując skandynawską tradycję przemyca własną, współczesną wizję kultury, w której się wychowała. Jednocześnie prezentuje słuchaczom niesamowite możliwości i przepiękne brzmienie nyckelharpy, którą można uznać za narodowy instrument Szwecji. W jej muzyce słychać rodzaj intymnego, bardzo osobistego dialogu artystki z instrumentem – czasem hipnotycznego, pełnego melancholii i medytacji, a czasem bardzo radosnego i pełnego energii. Koncert Emilii Amper uznawanej za jedną z największych współczesnych wirtuozek nyckelharpy to niezwykła podróż do źródeł Skandynawii.

Nyckelharpa (w języku szwedzkim słowo to oznacza harfę klawiszową) to rodzaj fideli, która do skracania strun, czyli do zmiany wysokości dźwięków używa klawiszy. Oprócz tradycyjnych strun, na których gra się smyczkiem posiada również struny rezonujące, wprawiane w drgania poprzez rezonans korpusu instrumentu. Wspólne brzmienie obu rodzajów strun wpływa na niepowtarzalny, bardzo delikatny i ciepły dźwięk nyckelharpy.

www.emiliaamper.se

http://www.youtube.com/watch?v=ybF2pRKHVtE

Emilia Amper: "Ut i mörka natten" by E.Amper, "Polonesse" by C.M. von Esser Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

 

MAMAR KASSEY

(Niger)

Muzyka pochodzącej z Nigru grupy MAMAR KASSEY to wspaniałe połączenie tradycyjnych i nowoczesnych dźwięków. Wykonywane przez zespół utwory, ostre jak saharyjski wiatr miotający piaskiem w oczy, zabierają słuchaczy do granic Sahelu, gdzie poznajemy dawne osiadłe i koczownicze cywilizacje – niesamowicie rozwinięte kultury Fula, Songhai, Zarma czy Hausa. Każda z tych tradycji charakteryzuje się niezliczoną ilością rytmów, tańców i instrumentów, które w wirtuozerskich dłoniach muzyków Mamar Kassey ujawniają swoje najskrytsze tajemnice. Twórczość grupy emanuje szczerością, autentyzmem, pięknem i oryginalnością. Tradycyjne instrumentarium – flet, molo i komsa (2 i 3-strunowe lutnie), kalangu (gadający bęben), calabash uzupełniają instrumenty współczesne – gitara elektryczna i basowa. Brzmienie zespołu dopełnia niesamowity, silny głos charyzmatycznego frontmana Yacouba Moumouni, będącego jednocześnie założycielem grupy.

Mamar Kassey powstał w 1995 roku. Historia Yacouba jako artysty zaczęła się, gdy po kłótni ze starszym bratem poprzedzonej śmiercią ojca opuścił pasterską wioskę, w której mieszkał i zdecydował się przenieść do stolicy Nigru. Jako 10-latek odbył pieszą podróż do Niamey – blisko 200 km. Kilka lat później poznał tam wokalistkę Absatou Dante, będącą siostrą dyrektora Baletu Narodowego. To ona zdradziła mu tajniki muzycznych tradycji Nigru. Yacoub rozpoczął naukę gry na seyse – tradycyjnym flecie ludu Fulani, a po siedmiu latach stał się członkiem zespołu – najpierw Absatou, a potem Baletu Narodowego. W 1990 roku został jednym z wokalistów orkiestry Takeda w nowo utworzonej akademii muzycznej działającej przy Centrum Promocji Muzyki w Niamey. Tam spotkał wielu doskonałych muzyków, a wybranych z nich później zaprosił do współtworzenia grupy Mamar Kassey.

Nazwa pochodzi od nazwiska wielkiego afrykańskiego bohatera, który w XV wieku zjednoczył wiele ludów i doprowadził do rozkwitu Królestwa Songhaj - największego afrykańskiego imperium, które rozciągało się od współczesnego Maroka aż do Beninu.

Zespół w krótkim czasie zdobył ogromną popularność w swoim kraju i stał się najbardziej znaczącym ambasadorem kultury muzycznej Nigru. Różnorodność brzmienia ich muzyki związana jest zarówno z kulturą, w której wychowali się muzycy, jak i z charakterystycznymi elementami tradycji krajów sąsiednich – słychać tu np. rytmy i harmonie typowe dla Juju z Nigerii, czy charakterystyczne zaśpiewy spotykane w Mali. Ich debiutancka płyta Denke Denke spotkała się z ogromnym zainteresowaniem, a prestiżowy serwis Afropop Worldwide – uważany przez wielu za wyrocznię w sprawach związanych z muzyką afrykańską – zrecenzował ją jednym słowem: „Rewelacja!”.

Do 2009 roku Mamar Kassey z powodzeniem koncertował na całym świecie wzbudzając zachwyt zarówno słuchaczy jak i krytyków. Niestety po 14 latach drogi członków zespołu porozchodziły się i grupa przestała istnieć. Teraz powraca jednak w nowym składzie pod wodzą Yacouba, który jest jeszcze lepszy niż poprzedni, co udowadnia najnowszy krążek zespołu zatytułowany Taboussize.

Ich pierwsza od pięciu lat trasa koncertowa wiedzie szlakiem wielu cenionych festiwali: Music Meeting – Nijmegen, Musiques Métisses – Angouleme, Respect – Praga, Amsterdam Roots Festival, Roskilde Festival wprost na Globaltikę!

Muzycy:

Yacouba Moumouni – wokal, flet, kamele n'goni

Abdourahamane Albarka Bombou – gitara

Ousmane Abdou – kalangou

Seyni Halidou – molo, komsa

Abdoulkarim Mamadou N'Diaye – gitara basowa

Boubacar Souleymane – calabash, wokal

Fatouma Amadouli – wokal, taniec

https://www.facebook.com/pages/Mamar-Kassey/114121575307946

 

https://www.youtube.com/watch?v=Yda-GvN70GM

Mamar Kassey - Mali (Live @ Bimhuis - Amsterdam) Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

MOSAIK

(Polska)

W muzyce, którą tworzy Mosaik, słuchacz odnajdzie słowiańską dzikość i melancholię, orientalną tajemniczość, mieszaninę dźwięków natury, miejskiego chaosu, dawnego porządku świata i współczesnego eklektyzmu.

MOSAIK (wcześniej Mosaic) to polski zespół wykonujący muzykę świata na instrumentach historycznych i etnicznych. Łączą polską muzykę dawną i tradycyjną z orientem. Laureaci konkursów, takich jak Festiwal Folkowy Polskiego Radia „Nowa Tradycja” i „Mikołajki Folkowe”.

Uczestnicy ważnych festiwali World Music, m.in. Skrzyżowanie Kultur, Ethnoport Music Festival, London International Arts Festival.

Ich debiutancki album pt. Ludovava był jednym z najważniejszych folkowych wydarzeń roku 2010 w Polsce. Wydana przez Polskie Radio płyta ...a my do Betlejem to zapis koncertu w radiowym Studiu Koncertowym im. W. Lutosławskiego w Warszawie. Pod koniec roku 2013 ukazał się trzeci album zespołu pt. Całe szczęście, zbierający pozytywne recenzje. Utwory Mosaik znalazły się też na kompilacjach brytyjskiej wytwórni World Music Network prezentujących najciekawsze zjawiska młodej muzyki świata oraz albumach promujących najlepszych polskich muzyków folkowych na międzynarodowych targach muzycznych WOMEX.

Zespół koncertował z artystami sceny World Music takimi jak Nidi D'Arac, Soema Montenegro, Seema Tewari, Al Andaluz Project, Maria Pomianowska. Muzycy Mosaik są zapraszani do projektów łączących różne gatunki muzyczne, takich jak etnojazzowy festiwal muzyki śródziemnomorskiej Euro-Med, projekt Tribute to Moskwa (nagranie coveru legendy polskiej sceny punkowej) czy festiwal Filharmonii Łódzkiej Kolory Polski.

Mosaik tworzą:

Jolanta Kossakowska – fidele średniowieczne, gęśle, śpiew

Zofia Kolbe-Wojdyr – dudy galicyjskie, flety, instrumenty perkusyjne, śpiew

Wojciech Lubertowicz – instrumenty perkusyjne

Mateusz Szemraj – lutnia arabska, tar, saz, cymbały polskie

Bart Pałyga – basy, wspak

www.mosaik.pl

http://www.youtube.com/watch?v=X1QRlMDPrcs#t=135

Mosaik: RANO RANO official video Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

http://www.youtube.com/watch?v=-012YkNiWcs#t=105

Mosaic - fragment koncertu, EthnoPort Poznań 2010 Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

 

KOLEKTIF ISTANBUL

(Turcja)

Twórczość grupy KOLEKTIF ISTANBUL opiera się głównie na różnego rodzaju interpretacjach tradycji muzycznej Europy Wschodniej i Bliskiego Wschodu wykonawczo nawiązujących do tradycyjnego repertuaru tureckiego. Muzycy ten „tradycyjny repertuar” traktują bardzo subiektywnie, wybierając to, co ich zdaniem może być zrozumiane współcześnie, a także to, co w muzyce etnicznej czy tradycyjnej przejawia ewidentne oznaki wielowiekowych wymian kulturowych i międzyludzkich ze szczególnym uwzględnieniem muzyki używanej podczas rodzinnych uroczystości – np. na weselach. Zespół koncentruje się przede wszystkim na utworach, które łączą elementy kultur z Bałkanów i Anatolii.


Po ich pierwszym, wydanym w 2006 roku albumie zatytułowanym Balkanatolia, zespół przeszedł muzyczną ewolucję, która przyniosła im w 2008 roku kolejny krążek Krivoto. Tu tradycja połączyła się z muzyką funky i jazzem w wyniku czego Kolektif Istanbul podwoił swoje tempo gry i energię wykonania.
Niemniej jednak, oryginalny charakter melodii, inspiracji i źródeł do których podążali muzycy wymagał ogromnego szacunku, aby nie zagubić tego, co w tej muzyce najważniejsze i najbardziej wartościowe. Z drugiej strony ten sam charakter pozwalał na niezwykłą wolność interpretacji, orkiestracji i wykonania. Muzycy poradzili sobie doskonale z tym dylematem – ich najnowsza płyta Kerevet!, którą będą promować na Globaltice, jest wyjątkowym przykładem tego jak w bardzo wyważony i przemyślany sposób połączyć muzykę tradycyjną ze współczesnym podejściem.

Kolektif Istanbul zrodził się ze spotkania muzyków ze wsi grających na festynach i uroczystościach weselnych z muzykami zajmującymi się improwizacją w różnych współczesnych stylach muzycznych.  Wszystkich ich łączyło zainteresowanie eksperymentowaniem i miłość do Stambułu – tego magicznego miasta na styku kultur, wywierającego ogromny wpływ na każdego, kto się z nim zetknął. Instrumentarium zespołu składające się z gaydy (dudy), klarnetu, trąbki, saksofonu, akordeonu, tuby, perkusji i bębnów sprawia, że mamy do czynienia z prawdziwym bogactwem dźwięków, zawierających zarówno dynamizm bałkańskich „fanfar” jak i głęboki, pełen nostalgii anatolijski „blues”. Dobrym duchem zespołu, który bez wątpienia wpływa na intensywność emocji wywoływanych przez ich muzykę jest Aslı Doğan – wokalistka obdarzona delikatnym, choć bardzo ekspresyjnym głosem.

Zespół wielokrotnie występował na największych festiwalach europejskich z prestiżowym Montreaux Jazz Festival na czele. Koncert Kolektif Istanbul podczas Globaltiki będzie ich pierwszym spotkaniem z polską publicznością.

Skład zespołu:

Richard Laniepce – saksofon altowy, dudy

Aslı Doğan – trąbka, wokal

Tamer Karaoğlu - akordeon

Talat Karaoğlu - klarnet

Ertan Şahin - tuba

Ediz Hafızoğlu - bębny

www.kolektifistanbul.com

https://www.youtube.com/watch?v=8P4SO4CJzrs

Kolektif İstanbul - Osmania // I know what I did last summer! Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

https://www.youtube.com/watch?v=Gnvvg2pUExI

A story about Kolektif İstanbul // Live @ Babylon Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

 

AZAM ALI  & NIYAZ

(Iran)

NIYAZ (w języku perskim: tęsknota) zadebiutował w 2005 roku swoim albumem zatytułowanym tak jak zespół, zajmując niespodziewanie pierwsze miejsce na iTunes. Muzyka grupy, określana czasem mianem Sufi Electronica to wyjątkowe połączenie transowych rytmów, średniowiecznej poezji sufickiej (w tym także wierszy Rumiego), tradycyjnej muzyki Iranu i sąsiadujących krajów, bogatej akustycznej instrumentacji i współczesnej elektroniki.

Aktualnie Niyaz ma na koncie 3 doskonale sprzedające się i świetnie przyjęte przez krytykę płyty, wydane w prestiżowej amerykańskiej wytwórni Six Degrees. Każde z wydawnictw zapewniło zespołowi ogromne zainteresowanie mediów na całym świecie, co przełożyło się na ilość granych koncertów. Występowali między innymi w USA, Kanadzie, Francji, Japonii, Singapurze, Hiszpanii, Turcji, w Indiach, Meksyku, Portugalii, Tunezji, Austrii, Chorwacji, ale nigdy dotąd nie koncertowali w Polsce.

Ich muzyka znalazła się także w amerykańskich serialach Czysta Krew, Bez Skazy czy w filmie Ścigani z Harrisonem Fordem.

Główną postacią grupy jest Azam Ali – niesamowita, obdarzona wyjątkowym głosem wokalistka, grająca także na klasycznym perskim instrumencie santur. Azam urodziła się w Iranie, ale wychowała się w Indiach. Jej wspaniały głos został dostrzeżony i doceniony przez największych kompozytorów Hollywood. Współpracowała przy tworzeniu ścieżek dźwiękowych do takich filmów jak: Matrix, Książę Persji: Piaski Czasu czy Thor: Mroczny Świat. Wokalistka wydała także 3 solowe krążki i pracowała z takimi artystami jak Serj Tankian z grupy System of a Down, Zakir Hussain, Omar Faruk Tekbilek, Mercan Dede, z legendarnymi japońskimi bębniarzami Kodo, a także z członkami zespołów King Crimson czy Nine Inch Nails.

Współtwórcą grupy jest Loga Ramin Torkian – multiinstrumentalista i kompozytor, grający uprzednio w irańskim crossoverowym Axiom of Choice. Loga jest specjalistą od gry na oud i kamaan – specjalnie skonstruowanej dla niego fideli wzorowanej na dawnych perskich instrumentach. Za instrumenty perkusyjne odpowiedzialny jest także pochodzący z Iranu Habib Meftah Boushehri. Elektronikę obsługuje Gabriel Ethier, a na kavalu i baglamie gra Sinan Cem Eroglu. Wspólnie muzycy Niyaz tworzą platformę odkrywającą tradycje muzyczne mniejszości etnicznych i grup religijnych Bliskiego Wschodu, które walczą o przetrwanie swojej tożsamości we współczesnym świecie. Muzyka i przekaz jaki niesie twórczość grupy pozwalają słuchaczowi sięgnąć głębiej do swojej duchowości. Każdy koncert zespołu to niezapomniana, pełna bliskowschodniego mistycyzmu uczta dla ciała i ducha.

Skład zespołu:

Azam Ali - wokal, będny obręczowe, santur

Ramin Loga Torkian - multi-oud, kamaan

Sinan Eroglu - kaval, saz

Gabriel Ethierinstrumenty klawiszowe i programowanie

Habib Meftah Boushehri instrumenty perkusyjne, wokal

www.niyazmusic.com

http://www.youtube.com/watch?v=oNh52ZbjHXc

NIYAZ EPK Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

http://www.youtube.com/watch?v=Zl4Xq-CSbFk#t=77

NIYAZ "Parishaan" (Official Music Video) Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

 

FAMILY ATLANTICA

(Wenezuela / Wielka Brytania)

FAMILY ATLANTICA przez wielu uznawana jest za rewelację ostatnich lat. W prestiżowym brytyjskim magazynie Songlines sklasyfikowano ich na pierwszym miejscu w kategorii „Nowa Twarz” podczas wręczania corocznych nagród Songlines Music Awards w 2014 roku. Zostali docenieni zarówno za swoje żywiołowe i profesjonalnie przygotowane koncerty, jak i za swoją debiutancką płytę, którą z ogromną pieczołowitością nagrywali przez ponad cztery lata, a na której oprócz członków zespołu gościnnie pojawiły się takie tuzy world music jak legendarny etiopski muzyk Mulatu Astatke czy mistrz muzyki Gnawa – urodzony w Senegalu Nuru Kane.

Sercem grupy Family Atlantica są trzy osoby pochodzące z trzech różnych kontynentów: wychowany w Londynie Jack Yglesias – lider, producent, aranżer, multiinstrumentalista i budowniczy instrumentów – weteran grający w legendarnej już grupie The Heliocentrics. Jego żona – Luzmira Zerpa – zajmująca się tradycyjną muzyką Wenezueli – poetka, wokalistka obdarzona magicznym głosem, którym zachwycił się Manu Chao, oraz pół-Nigeryjczyk pół-Ghańczyk Kwame „Natural Power” Crentsil – perkusjonista, wokalista i aranżer. Ojciec Kwame był jednym z pierwszych muzyków z Ghany, którzy współpracowali z takimi legendami jak Fela Kuti czy Sonny Okosun i przez 32 lata wykładał na wydziale kultury na Uniwersytecie w Lagos, to też nie jest zaskoczeniem, że jego syn poszedł śladem ojca i został doskonałym muzykiem.

Family Atlantica poprzez swoją twórczość ponownie próbuje jednoczyć rytmy i motywy, które napływały tam i z powrotem, po obu stronach Oceanu Atlantyckiego na przestrzeni wieków, a z których wszystkie miały wspólne afrykańskie pochodzenie. Czerpią zatem z kubańskiej rumby, nigeryjskiego afrobeatu, z wenezuelskich nurtów tambor i tonada, muzyki high-life z Ghany, etiopskiego bluesa, brazylijskiego forró czy transowych rytmów gnawa z Afryki Północnej i mieszają to z elementami psychodelii i jazzu. Proporcje jakie jednak zachowują tworząc tę wybuchową mieszankę sprawiają, że słucha się tego z ogromną przyjemnością, a dla wielu słuchaczy może to być absolutnie nowa wartość, którą uda im się odkryć podczas pierwszego w Polsce koncertu grupy na festiwalu Globaltica w Gdyni.

Skład zespołu:

Luzmira Zerpawokal, cuatro

Jack Yglesias - flet, bongosy, mbira, wokal

Kwame Crentsilkonga, instrumenty perkusyjne, wokal

Wayne Francis - saksofon, wokal

Yussef Dayes - perkusja

Adrian Owusugitara elektryczna, wokal

Mulele Matondogitara basowa

www.familyatlantica.com

http://www.youtube.com/watch?v=1DefRG3Wc-A

Family Atlantica - Manicero: Live @ Passing Clouds Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

http://www.youtube.com/watch?v=_3O-7o6Hmmw

Family Atlantica @ Cardiff WOMEX 2013 (Live) Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

 

FARGANA QASIMOVA TRIO

(Azerbejdżan)

FARGANA QASIMOVA jest jedną z nielicznych kobiet, którym udało się osiągnąć wysoki poziom wykonawczy w klasycznej muzyce Azerbejdżanu zwanej Mugham. Jest to niezmiernie rozwinięta forma muzyczna – rodzaj sztuki o blisko tysiącletniej tradycji, łącząca poezję z improwizacją wokalną i instrumentalną. Mugham należy do grupy gatunków muzycznych, które rozwijały się na dworach w Azji Centralnej, Afryce Północnej czy w Iranie, jednak jego charakterystyczne elementy powodują, iż różni się on znacznie od arabskiego Maqamu czy granego w Uzbekistanie Shash Maqâmu – najbliższy jest mu perski Dastgâh, choć ich różnice wciąż są znaczące . W 2003 roku gatunek ten został wpisany na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO.

Ojciec Fargany to największy współczesny wokalista mugham – żyjąca legenda – Alim Qasimov. Fargana studiowała klasyczną muzykę Azerbejdżanu w Państwowym Konserwatorium Muzycznym, jednak to ojciec był dla niej zawsze najważniejszym nauczycielem i największą inspiracją. Wychowała się przy dźwiękach mugham i słuchając wersów klasycznej azerskiej poezji. Od czwartego roku życia regularnie towarzyszyła ojcu podczas domowych koncertów.

W 1995 roku, w wieku 16 lat Fargana pierwszy raz wyjechała z ojcem na oficjalną trasę koncertową do Niemiec. Od tego czasu towarzyszyła mu regularnie, występując w najbardziej prestiżowych salach koncertowych w kraju i na świecie – śpiewała m.in. w USA, Szwecji, Japonii, Francji, Austrii, Belgii, Anglii czy we Włoszech wszędzie oczarowując słuchaczy swoim głosem i umiejętnościami wokalnymi i interpretatorskimi.

Alim i Fargana słyną z wyjątkowych, poruszających, pełnych dramaturgii i intensywnych emocjonalnie występów. Oboje współpracowali z legendarną amerykańską grupą Kronos Quartet, której członkowie zachwycili się ich muzyką.

Wokalistka swój pierwszy solowy koncert zagrała w 2002 roku podczas festiwalu Women's Voices w Belgii i od tamtej pory coraz częściej występuje bez towarzyszenia ojca.

Klasyczny zestaw instrumentalny spotykany w muzyce mugham to daf (rodzaj bębna obręczowego z zamocowanymi wewnątrz obręczy brzękadełkami), tar (uważany za narodowy instrument Azerbejdżanu) - rodzaj lutni, której drewniany korpus wykonany w kształcie ósemki pokryty jest błoną z osierdzia wołu, czemu instrument zawdzięcza swoje charakterystyczne ostre brzmienie oraz kamancheh – fidel pionowa z rezonatorem pokrytym skórą, wykonanym z tykwy.

Na Globaltice usłyszymy i zobaczymy taki właśnie klasyczny zestaw, a grający na wspomnianych instrumentach muzycy gwarantują wirtuozerskie wykonanie i niepowtarzalny, pełen dramaturgii spektakl muzyczny.

Skład zespołu:

Fargana Qasimovawokal, daf

Rauf Islamov - kamancheh

Zaki Valiyevtar

http://www.youtube.com/watch?v=oJq0f3VJanE

FARGANA QASIMOVA ENSEMBLE, AZERBAIJAN Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

SAME SUKI

(Polska)

SAME SUKI to rewolucyjna kobieca formacja folkowa powstała na początku 2012 roku.

Grupa swoją kontrowersyjną nazwę zawdzięcza pięknemu polskiemu instrumentowi, jakim jest suka biłgorajska. Dodatkowej pikanterii nazwie dodaje fakt, że zespół tworzą same kobiety.

Punktem wyjścia do powstawania utworów są polskie melodie ludowe, jednak potraktowane bardzo swobodnie. Aranżacje piosenek znacznie odbiegają od oryginału, zarówno muzycznie, jak i tekstowo. Zespół prowokuje artystycznie opierając się na muzyce źródeł, jednocześnie "opowiada" współczesnym językiem muzykę tradycyjną. Jest to niekonwencjonalna, autorska ilustracja melodii ludowych, będąca efektem spotkania kobiet – muzyków, na co dzień poruszających się w różnych nurtach: od ludowych, poprzez klasyczne, ethno, aż do współczesnych.

W Samych Sukach usłyszymy więc nietypowe instrumenty akustyczne, takie jak: suka biłgorajska, fidel płocka, rebab turecki, wiolonczela, bendir, cajon i inne instrumenty perkusyjne oraz wokal, który wcale nie jest tradycyjnym białym głosem...

W swoich tekstach zespół porusza sprawy ważne i aktualne, ukazując kobiece spojrzenie na świat. Pojawia się sporo wątków erotycznych w związku z czym niektórzy określają ich twórczość terminem „porno folk”.

Pomimo krótkiego stażu zespół ma już na swoim koncie sporo sukcesów - w maju 2012 Same Suki zdobyły nagrodę specjalną w konkursie Polskiego Radia Nowa Tradycja – sesje nagraniowe w studiu polskiego radia ufundowaną przez Program 2 Polskiego Radia.

W czerwcu 2013 roku Same Suki wygrały konkurs IV Dragon Folk Fest w Poznaniu zdobywając Złotą Fujarę. W grudniu 2013 wystąpiły na Międzynarodowym Festiwalu „Mikołajki Folkowe” w Lublinie, gdzie zajęły II miejsce oraz Nagrodę Publiczności.

Ich debiutancki krążek zatytułowany Niewierne spotkał się z gorącym przyjęciem krytyków i słuchaczy.

Skład zespołu:

Magdalena Wieczorek – Duchewiczwokal, osioł

Marta Sołeksuka biłgorajska, fidel płocka, gadułka, krowa

Helena Matuszewskasuka biłgorajska, rebab turecki, skrzypce, kaczka

Justyna Meliszekwiolonczela, wokal, pies

Patrycja Napierałabębny obręczowe, cajon, stopa perkusyjna, kura

www.samesuki.pl

https://www.youtube.com/watch?v=i5zd_OEze7A

Same Suki - VillageAnka (Official music video) Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

BALKAN KHANS

(Bułgaria)

BALKAN KHANS swój debiut zanotowali jako swoisty eksperyment muzyczny podczas cyklu imprez Balkan Scientists w Sofii, gdzie muzycy o silnych osobowościach, z bardzo różnych środowisk muzycznych, o różnym pochodzeniu etnicznym i społecznym, reprezentujący starsze i młodsze pokolenia łączą swoje siły, by stworzyć coś nowego i zaskakującego. W taki właśnie sposób stało się możliwe wspólne muzykowanie 68-letniego romskiego wirtuoza skrzypiec Venzi Takeva i 25-letniego fenomenalnego beatboxera Skillera – cenionego na całym świecie z powodu zdobycia tytułu mistrza świata na Beatbox Battle w 2012 roku (dla niewtajemniczonych: beatbox to forma rytmicznego tworzenia dźwięków – np. perkusji, linii basowej, głosów zwierząt etc. za pomocą narządów mowy – ust, języka, krtani, gardła czy przepony).

Liderem zespołu jest kompozytor, multiinstrumentalista i globtroter – Nikolai Ivanov OM, który wspólnie z grającym na bębnie tupan i dudach (gaidach) weselnym muzykantem pochodzącym z małego miasteczka Straldsha – Kolio Ivanovem jest współzałożycielem grupy. Początkowo skład dopełniał grający na tubie Mitko Uzunov, jednak w tym roku zastąpił go ceniony bułgarski gitarzysta Ateshkan Yuseinov.

Ich twórczość, tak jak i osobowości samych muzyków, jest nieprzewidywalna, wybuchowa, pełna mistycyzmu i energii zarazem. Potrafią w wyważony sposób połączyć elementy muzyki bałkańskiej, ciężkiego dubu, tradycje indyjskie i orientalne, jazz, fusion i transowe rytmy. Dzięki temu jawi się zupełnie nowy wizerunek gatunku, który przez lata określany był terminem Balkan Beats.

Podczas koncertów Balkan Khans zawsze zadziwiają publiczność nowymi pomysłami i nietuzinkowymi improwizacjami.

Nazwa zespołu nawiązuje do dwóch terminów pochodzących z tradycji Orientu – w Indiach mistrzów, wirtuozów określa się mianem Khan – to zaszczytny przydomek zarezerwowany dla wybitnych artystów. Z drugiej strony na bliskim wschodzie Khan lub Han to w przeszłości rodzaj zajazdu, karawanseraju dla podróżujących kupców, zatrzymujących się podczas swej wędrówki wraz ze zwierzętami na odpoczynek – odpowiednik współczesnego motelu.

Balkan Khans są zatem zarówno wirtuozami swoich instrumentów jak i podróżnikami, otwartymi na muzyczne inspiracje pochodzące z różnych stron świata.

Zespół wielokrotnie doceniany był przez publiczność i organizatorów koncertów – w ubiegłym roku zagrali w Budapeszcie na festiwalu Sziget, a tuż przed Globaltiką zagrają na kultowym Roskilde Festival w Danii.

Skład zespołu:

Skillerbeatbox, wokal

Ventzi Takevskrzypce

Nikolai Ivanov OMinstrumenty klawiszowe, gitara, wokal

Ateshkan Yuseinovgitara

Kolio Ivanovgaida, tupan

www.balkankhans.wordpress.com

https://www.youtube.com/watch?v=lcp2jkOVMIQ

Balkan Khans @ Sofia live club Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.