Powodów jest kilka. Główny to poziom artystyczny  - w Sopocie pojawią się znane, przekroczeniowe performerki. Drugi to ostatnie wydarzenia wokół SPATIFU zakończone ostatecznie ingerencją polityczną i obyczajową. Kolejny to zamieszanie wokół wydarzenia, a bardziej osoby Artiego Grabowskiego:

Przyzwolenie na agresję w PGS w Sopocie

Pod koniec czerwca 2013 uczestniczyliśmy w warsztatach pt. "MediaNacje", organizowanych przez Akademię Sztuk Pięknych w Gdańsku oraz Instytut Sztuki Wyspa.

W czasie warsztatów zapoznaliśmy się z akcją-interwencją Angeliki Fojtuch pt. „Sztuka! Nie kradnij! Tożsamość! Nie kradnij!”, zrealizowanej podczas performance Johannesa Deimlinga w ramach festiwalu performance pt. "Pigs&Rabbits", który odbył się w styczniu 2013 roku w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie. Angelika Fojtuch przybliżyła nam wówczas motywację swego działania.

Akcja interwencyjna, którą podjęła Angelika Fojtuch, stała się – nieoczekiwanie – fizyczną konfrontacją z Artim Grabowskim, kuratorem „Pigs&Rabbits”. Agresywna reakcja Grabowskiego była rażąco sprzeczna z postawą, jakiej w podobnej sytuacji oczekiwać można od kuratora festiwalu. Nic nie usprawiedliwia szowinistycznej przemocy, której dopuścił się Arti Grabowski, a której ofiarą padła zarówno Angelika Fojtuch, jak i osoba z publiczności.

W tych okolicznościach zdumiewająca jest informacja, że Arti Grabowski będzie kuratorem kolejnej edycji Dwubiegunowych Spotkań ze Sztuką Performance pt. "Pain Pong", która odbędzie się w PGS w dniach 24-25 stycznia 2014. Tym razem – w dodatku – edycji kobiecej!

Decyzja dyrekcji PGS stanowi aprobatę oraz instytucjonalną legitymizację ubiegłorocznych poczynań Artiego Grabowskiego, na które nie powinno być w środowisku przyzwolenia!

Studentki pracowni Sztuka w Przestrzeni Społecznej/UAP (uczestniczki gdańskich warsztatów):

Paulina Brelińska

Daria Grabowska

Julia Popławska

Zofia Nycz

oraz

Rafał Jakubowicz (prowadzący pracownię)

Źródło:http://magazynsztuki.eu/index.php/krotko/166-przyzwolenie-na-agresje-w-pgs-w-sopocie

PAŃSTWOWA GALERIA SZTUKI

SOPOT

24-25.stycznia 2014 od godziny 18.00

PAIN / PONG

To II odsłona Dwubiegunowych Spotkań ze Sztuką Performance w PGS w Sopocie. Tym razem do udziału zostało zaproszonych 8 kobiet, artystek interdyscyplinarnych, dla których medium efemerycznego performance bywa główną dyscypliną. Dualizm spotkania reprezentowany będzie bardzo umownie, poprzez zestawienie przeciwstawnych estetyk, poglądów, ekspresji czy wrażliwości. Pain-Pong to forma gry słownej, dialogu gdzie PAIN reprezentuje pierwszą drużynę artystek, a PONG drugą. BÓL nie tylko w pojęciu fizycznym, ale również szerokich granic kondycji, egzystencji, czy trans dygresji. PONG to impuls, odpowiedź „oponenta”, odbicie będące alternatywną kontrą. PAIN-PONG to kombinacja różnych stylistyk i form wypowiedzi, gdzie wspólnym dla wszystkich performance będzie zawsze ciało. Ciało – Body jako JA, narzędzie, medium, tworzywo. Przyjmujące czasem formę frontalno-nadrzędną lub wycofaną o funkcji estetycznego załącznika. Gdzie biologia epatuje tym co ludzkie, ale wciąż będące tabu, lub tym co powierzchownie interpretowane jest jako „piękno”. Przez dwa dni Galeria PGS stanie się zatem umownym polem meczu bez przerwy, podczas którego my odbiorcy stać będziemy pomiędzy graczami, narażeni często na bolesne i być może szokujące refleksje.

Niektóre wydarzenia przeznaczone są dla widzów dorosłych i na pewno o mocnych nerwach.

Arti Grabowski tzw Boski Arti

Syn leśnika i pielęgniarki. Był już bokserem, rzeźbiarzem, aktorem, malarzem, zakładał pierwsze Sejmiki i Parlamenty Młodzieżowe w Polsce i na Ukrainie, grał na perkusji, współorganizował pierwsze koncerty WOŚP, był prezesem Akademickiego Klubu Sportowego, w tym roku przestał też być patriotą, katolikiem i artystą.

Do tego wszystkiego, jak sam mówi, zniechęcili go ludzie, więc przestał też być człowiekiem, jestn po prostu performatywnym zwierzęciem, uodpornionym szczepionką absurdu, dystansu i entuzjazmu.

Bywa nieobliczalny, ale częściej daje się poznać jako ten o gołębim sercu. Jego twórczość epatuje chwiejną dawką emocji: bawi, przeraża, zaskakuję ale nigdy nie nudzi. Bywa bezkompromisowy względem siebie jak i publiczności - czego dowodem ma być udokumentowana kolekcja kontuzji.

Przyznaje, że od początku był skazany na performance, ojciec górnik, skrajny buntownik, “malarz gestu”. Liceum plastyczne, nosiło imię Tadeusza Kantora. Na studia wylądował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie -  mekce sztuk żywych. Dyplom magisterski oraz doktorski obronił na Wydziale Rzeźby z dyscypliny performance, co było wydarzeniem bez precedensu w Polsce. Obecnie wraz z prof. Arturem Tajberem prowadzi pierwszą w Polsce Pracownię Sztuki Performance na macierzystej uczelni. Mieszka na ulicy Performerskiej… Podporządkował całe swoje życie sztuce performance”.

Anne Seagrave

BIOGRAPHY:

Anne Seagrave is an Irish artist currently based in Krakow. She has presented her distinctive movement based Live Art performance/ video/ installation work internationally for nearly 30 years. She has won numerous awards including; Best Experimental Art Film at the Kerry Film Festival 2002, four Arts Council of Ireland Visual Arts Awards, The Arts Foundation UK Live Art Fellowship 2002 and benefited from residency opportunities in Spain, Holland, Canada, UK, Poland and Ireland. For many years she was a regular visiting lecturer at the National College of Art in Dublin and a freelance organizer of Live Art events in Ireland, and for 8 years she was based part-time in Barcelona. From 2004 – 2007 she was an Arts and Humanities Research Committee Fellow at the University of Ulster in Belfast specializing in Artist’s Use of Self Image. Since Dec. 2009 she has been based full time in Krakow, devising several series of self-portraits for exhibition in Poland and occasional performances.

ARTISTIC STATEMENT

My current artistic practice features a combination of media: video, live action, drawn and painted images, photography, site-specific installation, printed texts and interaction with the audience. Most importantly my artistic practice aims to draw parallels between artists use of Self Image across a variety of art forms. My work is often autobiographical (as is the work of Frida Kahlo). It sometimes relates to a social or political episode (as does the work of Ana Mendieta) and it may also explore issues of the inner psychological self (as does the work of Francesca Woodman). Occasionally I inhabit another identity (as does Cindy Sherman) or I may simply orchestrate or manipulate a scene (such as Eulalia Valldosera). By the presentation of my work in a public arena I am interested to engage and stimulate the spectator visually, and also to provoke conversation and discussion. Is performance art an act of self-portraiture? What motivates an artist to allow their physical presence to remain within their finished work? Can an artist’s use of self-image in a live art context contribute to the re-evaluation of the importance of the art object?

“Self portraiture’s goal, when imaginatively striven for is not in clinging to an illusion of the perfect self, but in exploring as both subject and subjected that which commodity culture is rapidly transforming into object” (John Yau. The Pheonix of the Self. Artforum. April 1989).

http://www.youtube.com/watch?v=AOL82f2KXXU

Anne Seagrave Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

Herma Auguste Wittstock www.hermaauguste.de

studied Fine Art at the Hochschule für Bildende Künste in Braunschweig, Germany. She was in the basic class by Mara Mattuschka, in the film class by Birgit Hein and in the performance class by Marina Abramović. She made her master in video and performance art by Hein and Abramović. Her works are based on performance art, including live performance, video performance and photography performance. Sometimes she works in various mediums including performance, installation, video, music, painting and photography. Wittstock has exhibited around the world, like at National Museum Reina Sofía Madrid, Le Générateur Paris, Theatre Works Singapore, Biennale di Venezia, Ex Teresa Arte Actual México, X-Space Toronto, Van Gogh Museum Amsterdam, PAC Milan, P.S.1 New York, Fridericianum Kassel, Kunst-Werke Berlin and Irish Museum of Modern Art Dublin.

Julie Andrée T.

studied visual arts in Montreal. Placing the body and space at the core of her approach, she initially made her mark as a performance and installation artist. Professionally active since 1996, she has presented her work in Canada, the United States, Europe, Asia and South America. With a certain disregard for the conventions and codes of performance and theater, she had presented Not Waterproof / L’érosion d’un corps erroné and Rouge, at Festival TransAmériques in 2009, and in 2010 at the Avignon Festival. Other works have been shown at Havana Biennal (2002),  Liverpool Biennal (2010) among others venues and events.

She has been a member of the collective performance group Black Market International since 2003. An occasional curator, she has also taught performance art at the School of the Museum of Fine Arts in Boston.

For Julie Andrée T. , practicing art should be a reflection of daily life and the dark ages we are presently in. Body and space are the center of her research. She uses the body as a space and vehicle for metaphors and poetry.  She tries to reach a place where personal identity is lost. Although this is a utopia, it might be the only way to find a common abstract language to understand what we do and who we are. She is actually pursuing a theoretical and practical research on the theme of landscape and death and the relationship to the esthetic of sublime and the dramaturgy of it. Nature Morte in Sopot is part of a series that begun in 2012.

http://www.youtube.com/watch?v=8so3p5gM1u4

Julie Andrée T. Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

JILL ORR

Jill Orr has delighted, shocked and moved audiences through her performance installations which she has presented in cities such as Paris, Beijing, Hong Kong, Amsterdam, Antwerp New York, Toronto, Quebec City, Graz, Hong Kong, Sydney, Melbourne, Adelaide and Brisbane from the late nineteen seventies to now.

Orr’s work centres on issues of the psycho- social and environmental where she draws on land and identities as they are shaped in, on and with the environment be it country or urban locales. Orr grapples with the balance and discord that exists at the heart of relations between the human spirit, art and nature.

Recent works like  The Southern Cross- to bear and behold and Faith in a Faithless Land continue to express cultural and environmental interdependence. Her most recent work, presented at the inaugural Venice International Performance Art Week in 2012, was The Promised Land  that was presented too international acclaim.

“Jill Orr is a fiery artist and her work expresses the beauty, power and spiritual depth that is her trade mark.” - Helen Vivian, Catalogue essay Jill Orr, Ash.

http://www.youtube.com/watch?v=rMkifwaAD68

Jill Orr Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

Sandra Johnston

is a visual artist from Northern Ireland, working in the areas of site-responsive performance actions, video installations and drawing. Her artworks have often proposed diverse approaches to considering the aftermath of trauma, particularly in relation to ideas of testimony and empathetic communication. Currently, she is a Senior Lecturer teaching at Northumbria University, England.

Primarily, the performances are experiential and generally evolve out of different kinds of encounters. Sometimes actions come from observing the arbitrary behaviour of strangers in public spaces. Whereas, other works come from intimate relationships and conversations specific to an agreed situation. Each work is directly improvised from these occurrances and assembled using mainly found objects. The work is an imperfect attempt to create a contemplative space out of everyday occurrances and a search for clarity in the present moment.

Rocio Boliver together with Begoña Grande www.rocioboliver.com

If for some theorists the Performance is “the most radical of the arts", the actions and themes that Rocio Boliver, La Congelada de Uva (Grape Iced Bar), has carried out during more than twenty years, places her in the most radical wing in the history of the called Art of the Body, in Mexico.

Her artistic proposal explains how the Dadaist spirit of the happening and of the boutade, takes possession of Rocio Boliver’s personality until turning her into her more tenacious and brilliant emissary: La Congelada de Uva.

Situationist leader of the Epiphenomenon of sexual character in Mexico, La Congelada openly exhibits her vision of the feminism, and places her exotic genitality in the center of her speech.

La Congelada de Uva is a lasting icon of the underground culture in Mexico City. Besides being a fundamental piece for the full comprehension of this time and movement, it is a fact that, at least, we already owe to her the creation of some of the most delirious and provocative images in the field of the Art in Mexico, during the last twenty years.

*“In this society pasteurized, I prefer to cause disgust, hatred, rejection, confusion, weariness, anxiety, hostility, fear ... than to further promote mental asepsis.”

DRUG-ACTION, Rocio Boliver Artist Statement.

http://www.youtube.com/watch?v=PsLWQLgfbsg

Sonata para Pepáfono y voz, Opus 140 (Rocío Boliver, La Congelad Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

Justyna Górowska

(ur. 1988) w swojej twórczości artystycznej rekonstruuje przed odbiorcą niewinną i utraconą wizję świata. Jest to najwyraźniej kosmos, w którym człowiek, fauna i flora stanowią jeden wspólny ekosystem i posiadają jedną wspólną (pan)świadomość. Można zatem powiedzieć za Gilles’em Delleuzem, którego zresztą przywołuje w swoich notatkach sama artystka, że ciało w jej realizacjach „nie jest (...) definiowane poprzez konkretne organy zamknięte w funkcjonalną całość, ale poprzez afekty krążące w specyficznie pojmowanym ‘ciele bez organów’, wyznaczonym przez najróżniejsze wpływy, jakim ono ulega i jakie samo generuje”. Dyplomantka Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie kierunku Intermedia. Zajmuje się performance, wideo, rzeźbą i fotografią. Laureatka głównej nagrody VII edycji konkursu Samsung Art Master (2010). Jej prace były prezentowane w Centrum Sztuki Współczesnej w Zamku Ujazdowskim w Warszawie (2010), a także na międzynarodowych wystawach i festiwalach artystycznych m.in.„Christmas Palm” w berlińskim Freies Museum (2009), „700IS 2010” podczas International Video Art Festival na Islandii (2010) oraz IX Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Akcji „Interakcje”(2009). Roman Lewandowski

http://www.youtube.com/watch?v=XT-u4OzTiow

Justyna Górowska, FWJG Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.