Biesiada Literacka - Głos pokolenia gwiazd
aula Gimnazjum nr 1 (ul. Sobieskiego 300)
piątek 22 lutego, godzina 18.00
wstęp wolny
Jan Nowicki jest autorem książki "Między niebem a ziemią" – zbioru felietonów-listów publikowanych w latach 1998–2000 na łamach „Przekroju”. Adresatem listów był nieżyjący już twórca Piwnicy pod Baranami Piotr Skrzynecki. W swojej najnowszej książce pt. „Mężczyzna i one” Jan Nowicki postanowił podzielić się z czytelnikami swoimi refleksami, pomysłami i wiedzą o tym, na czym zna się jak mało kto – o kobietach. Kochał je zawsze i kocha teraz, a i one odwzajemniają, i to do entej potęgi, uczucie sympatii bądź uwielbienia, oddania bądź przyjaźni. Nadszedł więc czas, aby nagromadzoną przez całe życie wiedzę przelać na papier, po części z pomocą Katarzyny Zimmerer, która pytaniami i komentarzami kieruje rozbiegane czasem myśli Pana Jana ku pewnemu uporządkowaniu.
Tekst, mimo wielkości tematu, tryska humorem, ale humorem refleksyjnym, który sprawia czytelnikowi niewątpliwą satysfakcję. Ale oddajmy głos autorowi, który upoważnił wydawnictwo do zacytowania fragmentu pewnej większej całości. Pisze w nim o diable, lecz… „Jestem w każdym wieku – miłe Panie. Bywam na przemian stary i młody. Dobry albo zły. Zupełnie jak Wy. Mogę, jeśli zechcę, być: rybą, ptakiem, kobietą, bądź siekierką. Fruwam sobie – za pan brat – z wiatrem wywracającym okręty. Razem ze słońcem wypalam trawy. Skryty w tykaniu ściennego zegara odmierzam Wasz drogocenny czas. Jestem lękiem pozbawionym (w jakimś sensie) skóry, krwi i kości. Strachem, bez którego niepodobna żyć. Ciągle czymś zajęty. Zamyślony. Przeważanie rozbawiony. Ale także smutny. Co wy byście beze mnie zrobili? Bez mojej tolerancji, skłonności do żartu i prawdziwych wzruszeń? Jestem – w gruncie rzeczy – przewodnikiem po ścieżkach piekielnej frajdy i zmysłowej przyjemności życia.”
„Masz ten czar nienabyty, niewyćwiczony i dla większości śmiertelników nieosiągalny. Talent, który jest poza sztuką, poza aktorstwem i poza literaturą. Na czym to dokładnie polega nie wie nikt, z grubsza polega to na tym, że każdy kto się z Tobą zetknie, chce z Tobą być, chce z Tobą obcować, chce słuchać tego co mówisz i bez względu na to czy kobietą jest czy mężczyzną – chce mieć z tobą miłość. O sprawie duchowej teraz mówię, nie o zewnętrznych gestach. [JERZY PILCH]"
Jan Nowicki (ur. 5 listopada 1939 w Kowalu k. Włocławka) – wybitny polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, pedagog.
W latach 1958–1960 studiował na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. W 1964 ukończył studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. 7 października 1964 zadebiutował w Zaproszeniu do zamku Jeana Anouilha na d...eskach Starego Teatru w Krakowie, którego aktorem jest do dziś. Na ekranie debiutował w 1963, wystąpił w kilkudziesięciu filmach (m.in. „Wielki Szu” S. Chęcińskiego, „Popioły” A. Wajdy, „Trzecia część nocy” A. Żuławskiego, „Sanatorium pod Klepsydrą” J. Hasa). Związany z kręgiem twórców kabaretu „Piwnica pod Baranami”. Jest wykładowcą PWST w Krakowie, gdzie w latach 1973–1974 był prodziekanem wydziału aktorskiego. Wśród wielu znamienitych kreacji teatralnych, wymienić można takie, jak: rola Artura w „Tangu” Mrożka (1965), Mikołaja Stawrogina w „Biesach” Dostojewskiego w reżyserii Andrzeja Wajdy (1971), Józefa K. w „Procesie” Kafki w reżyserii Jerzego Jarockiego (1973, były pedagog aktora), Wielkiego Księcia w „Nocy Listopadowej” Wyspiańskiego w reżyserii Wajdy (1974), czy wreszcie rola Rogożyna w „Nastazji Filipownej” (wg „Idioty” Dostojewskiego) w reżyserii Andrzeja Wajdy (1977).
