19.10.2012, godz. 19:00
Filharmonia Bałtycka
Wstęp: 20-60 zł.
Utwory Czajkowskiego i Griega, w ramach gościnnego koncertu wykonają łódzcy filharmonicy oraz norweski wirtuoz fortepianu Havard Gimse. Muzyków poprowadzi nominowany do Paszportu Polityki Peweł Kotla.
W pierwszej części koncertu usłyszymy dzieło Piotra Czajkowskiego zainspirowane dramatem Szekspira. Na początek piękna, tragiczna i najsłynniejsza historia miłosna wszechczasów - Romeo i Julia - to pierwsze z programowych dzieł symfonicznych Piotra Czajkowskiego. Dzieło powstawało długo i było nieustannie przez kompozytora przerabiane. Pomysł napisania Romea i Julii podsunął kompozytorowi w 1869 roku Mili Bałakiriew - znany kompozytor i profesor konserwatorium moskiewskiego. Dzieło (choć opatrzone tytułem uwertura-fantazja), pod względem gatunku jest bliskie poematowi symfonicznemu - efektowne i świetnie zorkiestrowane. Nie ma chyba w całej literaturze melodii, która odzwierciedlałaby głębokie uczucie tak sugestywnie, jak słynny temat miłosny z tego utworu. Sam utwór ukazuje mistrzostwo Czajkowskiego w operowaniu orkiestrą, bogactwo tematycznych pomysłów i niezwykłą inwencję melodyczną.
Kolejną propozycję stanowi jeden z najbardziej popularnych utworów Edwarda Griega - koncert fortepianowy a-moll op. 16. Powstał w 1868 roku podczas wizyty kompozytora w Danii i jest to jedyny koncert Griega.
Drugą część koncertu wypełni doskonałe i porywające dzieło Piotra Czajkowskiego - VI Symfonia h-moll Patetyczna op. 74. Ostatnia z symfonii kompozytora, powstała w trakcie zagranicznej podróży kompozytora zimą 1892 - 1893 roku.
Utwór miał swoje prawykonanie w Petersburgu 16 października 1893 roku, pod batutą kompozytora, który w kilka dni później zmarł w tajemniczych okolicznościach, do dziś ostatecznie nie wyjaśnionych. Po dziś dzień VI Symfonia jest jednym z najbardziej znanych utworów Piotra Czajkowskiego, a jej fragmenty wielokrotnie wykorzystywano jako ilustracje do filmów.
Program:
Piotr Czajkowski uwertura koncertowa Romeo i Julia
Edward Grieg Koncert fortepianowy a-moll op. 16
Piotr Czajkowski VI Symfonia h-moll op. 74
Background:
Paweł Kotla - dyrygent
Dyrygenturę symfoniczno-operową studiował w klasach prof. Ryszarda Dudka i prof. Bogusława Madeya na warszawskim Uniwersytecie Muzycznym im. Fryderyka Chopina. Studia podyplomowe w zakresie muzykologii i praktyki wykonawczej muzyki dawnej ukończył na Uniwersytecie w Oksfordzie. Wiedzę swą uzupełniał także na kursach muzycznych w Wiedniu, Sienie, Innsbrucku i Bressanone, i u legendarnego fińskiego profesora Jormy Panuli.
Od kilkunastu lat mieszka w Londynie, gdzie pracuje obecnie jako dyrygent London Symphony Orchestra. Jest także dyrektorem artystycznym jednego z największych polskich programów kulturalnych 2011 roku - I, CULTURE Orchestra, oficjalnej orkiestry polskiej prezydencji w Unii Europejskiej, która wystąpiła w najważniejszych salach koncertowych Europy (Sztokholm, Warszawa, Kijów, Berlin, Londyn, Madryd i Bruksela). Projekt ten został zaliczony do grona najlepszych wydarzeń kulturalnych roku w Polsce, na Ukrainie i w Wlk. Brytanii.
W swojej karierze zawodowej miał okazję współpracować z największymi sławami światowej dyrygentury, otrzymując doskonałe opinie od takich mistrzów batuty jak Sir Colin Davis („Paweł Kotla to dyrygent posiadający godny uwagi talent. Z przyjemnością zarekomendowałbym go każdemu"), Sir Simon Rattle, Sir Neville Marriner, Yuri Temirkanov i Andrew Parrott. Wszyscy oni podkreślają nie tylko jego talent, szeroką wiedzę muzyczną i precyzyjną technikę, ale także ogromną pasję do muzyki.
Od 1996 do 1998 r. pełnił kolejno rolę dyrektora artystycznego w Oxford Symphonic Orchestra i Oxford University Philharmonia. W latach 1997-1998 pracował jako dyrygent-asystent przy Guildhall School of Music and Drama w Londynie, szczególnie ściśle współpracując z tamtejszym prestiżowym Wydziałem Studiów Operowych. Prócz tego od 1998 r. przez pięć lat pracował regularnie jako dyrygent-asystent z obecnym szefem Filharmoników Berlińskich Sir Simonem Rattle.
Jego zainteresowania artystyczne prócz opery, muzyki współczesnej i repertuaru klasycznego, obejmują także muzykę dawną. W 1995 r. z okazji 300. rocznicy śmierci Henry'ego Purcella zorganizował i poprowadził w Warszawie koncert polskiej orkiestry instrumentów barokowych Arte dei Suonatori - po raz pierwszy w pełnym składzie.
Prócz Wlk. Brytanii i Polski dyrygował także w Szwecji, Niemczech, Czechach, Francji, Ukrainie, Belgii, Hiszpanii, Austrii, Rosji i Brazylii, m. in. z Orquestra Sinfônica Municipal de Sao Paulo, Drottningholm Barockensemble, City of Birmingham Symphony Orchestra, Birmingham Contemporary Music Group i z jedną z czołowych orkiestr kameralnych Europy London Mozart Players. W kwietniu 2009 r. jako pierwszy polski dyrygent swojego pokolenia wystąpił ze słynną Filharmonią im. D. Szostakowicza w St. Petersburgu, uznaną przez międzynarodową prasę za jedną z najlepszych orkiestr świata. Ostatnimi polskimi dyrygentami, którzy dyrygowali tym zespołem byli Krzysztof Penderecki, Antoni Wit, Kazimierz Kord i Jerzy Maksymiuk.
W marcu 2008 r. wyróżniony został szczególnie prestiżowym zaproszeniem: wystąpił dla europosłów z Młodzieżową Orkiestrą Unii Europejskiej (EUYO) na koncercie w Sali Obrad Parlamentu Europejskiego w Strasbourgu, otwierając uroczystości obchodów 50-lecia Parlamentu. Tym samym dołączył, jako pierwszy Polak, do dyrygentów takich jak Leonard Bernstein, Claudio Abbado, Herbert von Karajan, którzy dyrygowali tym zespołem.
Występował z większością polskich filharmonii (m.in. Białystok, Gdańsk, Kielce, Lublin, Łódź, Poznań, Rzeszów, Szczecin, Wrocław) Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej i Filharmonią Narodową, nagrywał z Polską Orkiestrą Radiową, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, współpracował z Operą na Zamku w Szczecinie i Warszawską Operą Kameralną. We wrześniu 2008 r. poprowadził wykonanie II Symfonii Gustava Mahlera na otwarcie nowego sezonu w Filharmonii Łódzkiej a w maju 2010 roku zadebiutował z orkiestrą Filharmonii Narodowej.
Koncertował w tak prestiżowych salach koncertowych jak: Opera w Sao Paulo, Filharmonia Narodowa, Narodowa Opera Ukrainy w Kijowie, Berwaldhallen w Sztokholmie, Filharmonia Berlińska, Barbican Centre w Londynie, Royal Albert Hall w Londynie, Opera Królewska w Madrycie, Wielka Sala Filharmonii w St. Petersburgu, Konserwatorium Królewskie w Brukseli i (jako jedyny dyrygent z orkiestrą symfoniczną w postkomunistycznej Polsce) w słynnym Royal Festival Hall w Londynie. Jego nagrania transmitowały stacje radiowe w Polsce, Szwecji, Słowenii, Belgii, Wlk. Brytanii i Hiszpanii.
W kwietniu 2004 r. otrzymał medal Polskiego Związku Chórów i Orkiestr. W czerwcu 2007 r. wygrał konkurs Fundacji Murray-Smith Laird i London Symphony Orchestra, dzięki któremu wyróżniony został zaproszeniem do współpracy z orkiestrą w ramach prestiżowego programu objętego osobistym patronatem Sir Colina Davisa. W 2011 roku był też w gronie 20 muzyków nominowanych przez polskich krytyków do nagrody „Paszport Polityki".
Havard Gimse - fortepian
Håvard Gimse urodził się w 1966 w Kongsvinger, w Norwegii, i dał się poznać jako jeden z wiodących skandynawskich pianistów. Za swój debiut w New York Lincoln Center w 1994 otrzymał wspaniałe recenzje od redaktorów New York Times'a. Równie dobrze oceniano jego występy w roli solisty podczas turnee z Orkiestrą Filharmonii w Oslo oraz Bergen Philharmonic Orchestra w ramach tournee w Austrii, a ostatnio z Janacek Philharmonic w Tokio. Po uzyskaniu dyplom w Hochschule der Künste Berlin w 1995, studiował u prof Jiri Hlinki w Norwegii.
Håvard Gimse występował z m.in. Royal Philharmonic Orchestra, Royal Liverpool Philharmonic Orchestra, BBC Welsh National Symphony Orchestra, Prague Symphony Orchestra, Frankfurt Radio Orchestra, czy fińską Symphony radio w całej Skandynawii i Ameryce Łacińskiej, z takimi dyrygentami jak Berglund, Wallberg, Segerstam i Soustrot.
Od 1997 Gimse był asystentem menedżera Program Festiwalu Muzyki Kameralnej w Oslo. Jako kameralista, Gimse występował w Wigmore Hall, Weill Recital Hall, Concertgebouw w Amsterdamie, Pradze i Suk Hall Konzerthaus Berlin.
W kolekcji nagród, jakimi został uhonorowany Håvarda Gimse, nie sposób pominąć nagrody Griega, Pierwszej nagrody Jugend Musiziert z 1987 roku czy prestiżowej nagrody Steinway'a z 1995 roku.
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Łódzkiej:
Historia Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina sięga daty 17 lutego 1915 roku, kiedy odbył się Wielki Koncert Symfoniczny „na korzyść niezamożnych artystów-muzyków". Sześćdziesięciu biorących w tym wydarzeniu muzyków stworzyło bowiem Łódzką Orkiestrę Symfoniczną, która była wówczas dopiero drugą - po orkiestrze Filharmonii Narodowej - powstałą w Polsce orkiestrą.
Dziś Orkiestra FŁ liczy ponad 90 osób. Od września 2008 roku jej dyrygentem-szefem jest Daniel Raiskin. W ostatnich latach zespół występował pod batutą takich dyrygentów, jak: Golo Berg, Michael Sanderling, Shlomo Mintz, Carlos Miguel Prieto, Mikhail Pletnev. Orkiestra występowała również z wybitnymi solistami, byli to m.in. Hermann Abendroth, Dawid i Igor Ojstrachowie, Światosław Richter, Mścisław Rostropowicz, Krystian Zimerman, a w ostatnich latach: Andrzej Bauer, Piotr Paleczny, Aleksandra Kurzak, Mariusz Kwieceń, Ivo Pogorelich, Midori.
Orkiestra dokonała kilkunastu nagrań płytowych, zrealizowanych dla Polskich Nagrań i firm zachodnich. Zarejestrowała m.in. II Symfonię Karola Szymanowskiego, V Symfonię Ludwiga van Beethovena, Carmina Burana Carla Orffa oraz cykl najpiękniejszych arii operowych z udziałem światowej sławy sopranistki Teresy Wojtaszek-Kubiak. Dla radia i telewizji powstały z udziałem orkiestry dwa przebojowe cykle muzyczne, których autorem był Henryk Czyż: Nie taki diabeł straszny oraz I co dalej laureacie? Zespół odbył wiele zagranicznych tournées.
