15 września 2012, godz 20.00
Warszawa, Królewskie Arkady Sztuki
30/40zł
Dali
Koncept: Jacek Krawczyk / Scenariusz: Joanna Czajkowska, Jacek Krawczyk / Choreografia i taniec: Katarzyna Wyborska (Antosiak), Joanna Czajkowska, Izabela Sokołowska Jacek Krawczyk, Przemysław Wereszczyński / Performance: Alicja Domańska, Katarzyna Grządziela / Scenografia: Alicja Domańska / Kostiumy: Veronica Fraticelli, Joanna Bielenica / Stylizacja: Marzena Okoń / Wizualizacje: Łukasz Boros (edycja: Radosław Deruba) / Muzyka: Michał Jeziorski (SPIKA), Mariusz Noskowiak / Światła: Artur Aponowicz / Fotografie promujące: Andrzej Sip / Premiera: 6 czerwca 2011
http://www.youtube.com/watch?v=Pa87zZrKQf8
Sopocki Teatr tańca - Dali I Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.
"Tajemnica, absurd, sen, jawa – tak charakterystyczne dla Dalego – to punkty stałe tego widowiska.
Taniec, wypełnienie przestrzeni, scenografia, światło, stroje – wszystko współgra ze sobą i dopięte jest do perfekcji. Duch Dalego oddany został nie tylko w ruchu, ale i w intensywnych kolorach, projekcjach „wylewających” się na scenę, czy w muzyce – urywanej i pełnej niepokojących dźwięków [...] Wystąpienia zbiorowe, zarówno synchroniczne frazy, jak i te rozbite na improwizację poszczególnych tancerzy, cechuje dynamika, częsta zmiana tempa i takie zagospodarowanie przestrzeni, w której bez względu na dane ustawienie postaci, wszystko wydaje się być idealnie na swoim miejscu. Kobiety uosabiające Galę uwodzą, mają własne zdanie, ale i są pełne lęków. Dali jawi się jako ekscentryk, targany emocjami, próbujący przejąć nad wszystkim kontrolę. Jego genialne wizje okazują się niekiedy przekleństwem – wkraczający na scenę szczudlarze prześladują i atakują swojego „stwórcę”. „Dali” zawiesza widza gdzieś między niepokojem a fascynacją. Oczarowuje go, ale i nie pozwala siedzieć spokojnie. I cały czas zachwyca – perfekcją wykonania, dopracowaniem detali, plastycznością stworzonego świata, tak bliskiego twórczości tytułowego bohatera. W ramach tej tajemniczej, kuszącej wizji, jedno jest pewne – spektaklu tego po prostu nie można przegapić."
Olga Roszak, "Surrealistyczne wizje, czyli DALI Sopockiego Teatru Tańca" W: miastokultury.pl
Nasza recenzja: tutaj
Ten, który w wieku sześciu lat chciał zostać kucharką – zdecydowanie upierając się przy rodzaju żeńskim, a w wieku siedmiu lat Napoleonem-zainspirował tancerzy Sopockiego Teatru Tańca, by stworzyć niezwykłą taneczną opowieść. Bez płótna i farb udało się namalować obraz, który swą plastycznością „zburzył porządek rzeczywistości.”
Postronni słuchacze wierzyli zachłannie w nawet najbardziej wydumane, niezwiązane z rzeczywistością historie, które opowiadał Salvador Dali. Tancerzom Sopockiego teatru Tańca udało się stworzyć własną opowieść, która zaprowadziła widzów w surrealistyczną przestrzeń tańca. Spektakl „Dali-dziennik geniusza” ukazał mniej ograniczony baletową gramatyką „senny” wymiar plastyki ruchu.
Olga Jankowska, "Gramatyka nadrealizmu. Salvador Dali w Sopocie "Port Kultury/Gazeta Świętojańska,
Alchemik halucynacji
22 września 2012, godz. 18.00
Kołobrzeg, Herbertiada
20/30zł
Koncept, choreografia i wykonanie: Joanna Czajkowska, Jacek Krawczyk / Muzyka: Rafał Dętkoś / Scenografia: Jacek Krawczyk / Kostiumy: Jola Słoma, Mirek Trymbulak / Metaloplastyka: Edyta Smorawska, Marcin Tomaszewski / Światła: Artur Aponowicz / Fotografie promujące: Jacek Sobociński, Kamil Hoffman / Czas trwania: 43 minut / Premiera: 15 grudnia 2006
„[…] Ruchy Joanny Czajkowskiej i Jacka Krawczyka są czyste, niemalże klasyczne. Podczas gdy on pochyla się ku podłodze, wije się na niej, dotyka jej, ona posuwa się wzdłuż linii i prostych swego ramienia, bawi się grą refleksów świetlnych na bransoletach i w ten sposób odnajduje drogę do publiczności.
Spektakl Alchemik Halucynacji, którego niemiecka premiera odbyła się w środę na scenie Lindenfels w ramach lipskiego festiwalu „euro-scene”, pracuje obrazami bez konkretów, fascynuje akcją, która jednak pozostaje ukryta wewnątrz. Tancerze swymi ciałami sondują przestrzeń odnajdując swoisty język formalny wyrażany poprzez powtórzenia i interferencje zdecydowanych ruchów. W ich spektaklu wszystko się ze sobą zazębia i łączy, co – w tym miejscu należy podkreślić znaczącą rolę doskonale skomponowanej i zastosowanej muzyki – umożliwia ukazanie portretu spotkania dusz. Zainspirowani wierszami polskiego liryka, Zbigniewa Herberta, artyści w Alchemiku Halucynacji przekładają słowa na obrazy. Pozostają poetyckie pejzaże oscylujące między rozdarciem a jednością.„
Silke Janßen „Poezja i Zamęt“ - „Von Poesie und Verstörung“ 14 November 2007 Kulturmagazin fur Sachsen; Sachsen-Anhalt und Thuringen www.kunststoff-leipzig.de
„[…] Długoletnie doświadczenie sceniczne potwierdzały również zapierające dech w piersiach kunszt techniczny i opanowanie ciała artystów. Dotyczy to głównie pierwszego przestawienia, duetu pt. Alchemik Halucynacji. […]”
René Seyfarth „Technicznie doskonała krytyka techniki” – „Technisch exzellente Technikkritik”
Kulturtagebuch 11. November 2007; www.leipzig-almanach.de
Więcej o teatrze w na stronie www.pomorzekultury.pl
