18 października 2012, godzina 19:00
DKF Miłość Blondynki UG
Wstęp wolny
Pokaz filmu GENERAŁ (1926) 107 min. z muzyką na żywo Marcina Pukaluka.
Generał (1926)
czas trwania: 107 min.
gatunek:Komedia, Wojenny, Romans, Niemy
produkcja:USA
reżyseria: Buster Keaton, Clyde Bruckman
scenariusz: Buster Keaton, Clyde Bruckman
"Generał" to jedno z największych osiągnięć artystycznych i produkcyjnych kina niemego.Tuż przed dźwiękiem i na długo przed rozwojem komputerowych efektów specjalnych Keaton stworzył wspaniałe widowisko pełne zwrotów akcji i efektownych rozwiązań inscenizacyjnych. Do tego oczywiście zadziwiające popisy kaskaderskie samego Bustera.
Wojna secesyjna. Johnnie Gray jest mieszkańcem Południa i maszynistą kolejowym. Z racji wagi wykonywanego zawodu nie zostaje przyjęty do wojska. Jego ukochana myśli, że Johnnie stchórzył i go odtrąca... Tymczasem wróg porywa obie miłości Johnniego: kobietę i lokomotywę (tytułowego Generała). Bohater rozpoczyna szaleńczy pościg za lokomotywą, a potem dzieje się istne szaleństwo. Film obnażając i ośmieszając absurdy wojny zyskał sobie miano jednego z najdonioślejszych pacyfistycznych głosów w historii kina.
http://www.youtube.com/watch?v=i-UYn7NYw6c&feature=relmfu
Generał - Porwanie Pociągu (train capture) Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.
O kompozytorze:
Marcin Pukaluk - muzykolog i performer. Od szerokich zainteresowań muzycznych płynnie przeszedł do kina i połączył obie pasje w jedną: granie muzyki na żywo do projekcji filmowych. Jako twórca projektów Ekran w Mroku i Ekran i Rewolucja, jeździ po kraju wykonując swoją muzykę do arcydzieł niemieckich ekspresjonistów (Gabinet Doktora Caligari, reż. R. Wiene, Metropolis, reż. F. Lang, Nosferatu - Symfonia Grozy, reż. F.W. Murnau) oraz klasyki radzieckiego kina niemego (Ziemia, reż. A. Dowżenko, Aelita, reż. J.
Protazanow, Strajk, reż. S. Eisenstein).
„Nie epatuję techniką gry, staram się nie burzyć toku narracji filmowej, ale się jej podporządkować. Muzyka ma być elementem składowym", mówi. W kompozycjach wychodzi od prostoty środków, łącząc je z klarowną formą. Jego utwory cechuje bezbłędne wyczucie filmowego dramatyzmu.
