Axer urodził się 1 stycznia 1917 r. w Wiedniu, ale wychowywał się we Lwowie. Po ukończeniu Wydziału Sztuki Reżyserskiej Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej osiadł w Warszawie, gdzie wystawiał sztuki m.in. na scenie Teatru Narodowego.
Uczestniczył w powstaniu warszawskim, a po jego upadku trafił do stalagu. Tam pracował w kamieniołomach w górach Harzu. Po zakończeniu wojny wrócił do Polski.
Wrócił też do pracy w teatrze - najpierw w Łodzi, potem w Warszawie. Do 1981 roku kierował Teatrem Współczesnym. W latach 1954–1957 był dyrektorem połączonych scen Teatru Współczesnego i Narodowego.
Reżyser, wykładowca, literat
Axer reżyserował też liczne sztuki za granicą – w Niemczech, Szwajcarii, ZSRR, Stanach Zjednoczonych i Holandii, w latach 70. był też stałym reżyserem-gościem wiedeńskiego Burgtheater.
Wykładał na Wydziale Reżyserii w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Jest autorem m.in. licznych esejów o teatrze, publikowanych w miesięcznikach "Dialog" i "Teatr". Napisał też książki: "Listy ze sceny", "Sprawy teatralne", "Ćwiczenia pamięci", "Kłopoty młodości, kłopoty starości", "Z pamięci".
Odznaczony Krzyżem Wielkiego Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Życiorys za wikipedia.pl :
Urodzony w zasymilowanej rodzinie żydowskiej, jako syn adwokata Maurycego Axera (1887-1942) i Ernestyny Fryderyki z domu Schuster (1895-1982). Dzieciństwo i młodość spędził we Lwowie. W 1939 ukończył Wydział Sztuki Reżyserskiej Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej. Debiutował na scenie Teatru Narodowego sztuką Księżyc nad Karybami Eugene'a O'Neilla. Kolejne jego przedwojenne inscenizacje to:
opera Macieja Kamieńskiego Nędza uszczęśliwiona (1938)
Zwiastowanie Paula Claudela (1938)
Panna Julia Augusta Strindberga (marzec 1939).
Po wybuchu II wojny światowej wrócił do Lwowa, gdzie spędził trzy lata (1939-1942). W czasie okupacji sowieckiej, gdy czynny był Polski Teatr Dramatyczny we Lwowie, reżyserował w nim (m.in. Pannę Maliczewską Gabrieli Zapolskiej) i grał epizodyczne role. Po aresztowaniu ojca, w końcu 1942 wyjechał do Warszawy.
Brał udział w powstaniu warszawskim, po jego upadku został uwięziony w stalagu. Pracował w kamieniołomach w górach Harzu. Po wojnie wrócił do Polski. W 1946 został kierownikiem Teatru Kameralnego Domu Żołnierza w Łodzi (teatr ten po przeniesieniu do Warszawy w 1949 przemianowano na Teatr Współczesny). Kierował nim do 1981. W latach 1954-1957 był dyrektorem połączonych scen Teatru Współczesnego i Narodowego. Od 1962 reżyserował regularnie za granicą - w Niemczech, Szwajcarii, Związku Radzieckim, Stanach Zjednoczonych i Holandii, zaś od 1972 był stałym reżyserem-gościem wiedeńskiego Burgtheater.
W latach 1949-1979, z małymi przerwami, wykładał na Wydziale Reżyserii w warszawskiej PWST. Napisał liczne eseje o teatrze oraz krótkie formy literackie, porównywane do prozy Antoniego Czechowa. Zostały one opublikowane w miesięcznikach Dialog i Teatr oraz w książkach: Listy ze sceny (1955, 1957), Sprawy teatralne (1966), Ćwiczenia pamięci (1984, 1991, 1998), Kłopoty młodości, kłopoty starości (2006), Z pamięci (2007).
W Seksmisji, filmie Juliusza Machulskiego, Wiesław Michnikowski zadedykował graną przez siebie rolę Jej Ekscelencji właśnie jemu. Należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.
Był mężem Bronisławy Kreczmar i ojcem Jerzego Axera filologa klasycznego. Był też związany z aktorką Zofią Mrozowską, z którą miał syna Andrzeja Axera socjologa i szefa zakładu psychiatrycznego Columbia Care Services w Portland (Oregon). Erwin Axer mieszkał w Warszawie przy ulicy Odyńca.
