8.08 - 2.09.2012
Gdańsk
Na większość wydarzeń wstęp wolny (szczegóły w opisie)
Już po raz czwarty Urząd Marszałkowski Województwa Pomorskiego, Urząd Miasta Gdańska, Polski Instytut Sztuki Filmowej, Polska Filharmonia Bałtycka, Europejskie Centrum Solidarności oraz Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego mają zaszczyt zaprosić Państwa na wielkie święto kultury na Pomorzu. Pomysł i formuła naszego festiwalu pozostają bez zmian: najwybitniejsi polscy i zagraniczni twórcy przybywają do wyjątkowego dla Europy miasta by wspólnie realizować oryginalne projekty najwyższej artystycznej próby. Dodatkowo dbamy o promocję instytucji kultury związanych z Trójmiastem i Pomorzem oraz - kiedy tylko to możliwe - wychodzimy z naszymi produkcjami w przestrzeń miejską. Najlepszym przykładem wypełniania tak sformuowanej misji festiwalu są dwa największe w Polsce widowiska jazzowe ostatnich dwóch lat, Możdżer+ oraz Marcus+. W 2011 roku świętowaliśmy także początek polskiej prezydencji w Radzie Unii Europejskiej: I, CULTURE Orchestra, inaugurująca swoje europejskie tournée właśnie w Gdańsku, okazała się jednym z najjaśniejszych punktów programu kulturalnego naszego przewodnictwa w UE.
Nadchodząca edycja jest wolna od rocznic (nie licząc okrągłych urodzin jednej z jej największych gwiazd), ale jak najbardziej wierna zasadzie, że wartością nadrzędną jest jakość artystyczna każdego przedsięwzięcia. Jednym z głównych wydarzeń będzie długo wyczekiwana instalacja przestrzenna Jerzego Janiszewskiego, na którą zaprasza Europejskie Centrum Solidarności. Janiszewski, od lat tworzący w Hiszpanii artysta-grafik, twórca logotypu Solidarności, przywozi do rodzinnego Gdańska wciąż rzadko w naszym kraju spotykaną estetykę radości.
Polski Instytut Sztuki Filmowej zaprasza na premierę filmu Michała Bielawskiego pt. „Mundial: Gra o Wszystko", który dokumentuje występ reprezentacji Polski na Mistrzostwach Świata w piłce nożnej w 1982 roku z perspektywy internowanych w tym czasie działaczy Solidarności. Polska Filharmonia Bałtycka wystawi nigdy do tej pory nie zagraną w Polsce kantatę Genesis napisaną w latach 1943-44 przez siedmiu wybitnych kompozytorów, w tym tak od siebie różnych jak Strawiński i Schönberg. Gwoździem programu będzie trzecie z rzędu największe w kraju widowisko jazzowe roku, czyli Stańko+. Wielki polski jazzman zaprasza najwybitniejszych polskich i zagranicznych muzyków z całego świata do Gdańska na świętowanie swoich 70. urodzin.
Gościem specjalnym będzie legendarny Quincy Jones, co uświadamia skalę międzynarodowego sukcesu dotychczasowych projektów „+" oraz klasę Tomasza Stańki.
Oto - niezbyt pilnie strzeżona - tajemnica festiwalu Solidarity of Arts. Sztuką na wysokim poziomie udaje nam się dotrzeć do (i zarazić) dziesiątki tysięcy ludzi w całej Polsce. W sierpniu 2012 mamy nadzieję zrobić to po raz czwarty.
Program Festiwalu Solidarity of Arts 2012:
8 sierpnia, środa
godzina 19:00 „MAXIM VENGEROV - W POSZUKIWANIU MUZYCZNEJ DOSKONAŁOŚCI" ORAZ OFICJALNE OTWARCIE FESTIWALU SOLIDARITY OF ARTS Polska Filharmonia Bałtycka, ul. Ołowianka 1Bilety (12-40 zł): tel. 58 3206262 oraz bilety24.pl
11 sierpnia, sobota
godzina 20:00 UROCZYSTOŚĆ ODCIŚNIĘCIA DŁONI W ALEI GWIAZD: QUINCY JONES
dziedziniec Polskiej Filharmonii Bałtyckiej,ul.Ołowianka 1
godzina 20:30 PRZESTRZEŃ WOLNOŚCI: STAŃKO+
Tomasz Stańko Project (Nelson Veras, gitara, Brazylia; David Virelles, klawisz, Kuba; Sławomir Kurkiewicz, kontrabas, Polska; Gerald Cleaver, perkusja, Stany Zjednoczone; Marilyn Mazur, perkusja, Dania)
Chaka Khan (Stany Zjednoczone)
Quincy Jones (Stany Zjednoczone)
Stanisław Sojka (Polska)
Die Norddeutscher Rundfunk Bigband (Niemcy)
Richard Bona (Kamerun) i Mandekan Cubano(Osmany Paredes, klawisz, Kuba; Dennis Hernandez, trąbka, Kuba; Luis Bonilla, puzon, Stany Zjednoczone; Luisito Quintero, bębny i perkusja, Wenezuela; Roberto Quintero, perkusja, Wenezuela)
Mika Urbaniak (Polska)
Monika Brodka (Polska)
R.U.T.A. Beat (Polska) oraz Power of the Horns Brass Ensemble (Polska)
Kayah (Polska)
Scenografia: Radek Dębniak
Scenariusz i reżyseria: Krzysztof Materna
Scena Plenerowa Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, ul. Ołowianka 1
WSTĘP WOLNY
17 sierpnia, piątek
godzina 19:00 CEREMONIA WRĘCZENIA NAGRÓD PREZYDENTA MIASTA GDAŃSKA NEPTUNY 2012
Dwór Artusa, ul. Długi Targ 44
godzina 20:30 wernisaż i uroczyste otwarcie
KONCERT NA WSTĄŻKI INSTALACJA PRZESTRZENNA JERZEGO JANISZEWSKIEGO
skwer przy Wielkim Młynie, ul. Wielkie Młyny 16,
(do 30. września)
30 sierpnia, czwartek
godzina 18:00 „MUNDIAL. GRA O WSZYSTKO" - UROCZYSTA PREMIERA FILMU MICHAŁA BIELAWSKIEGO
kino Neptun, ul. Długa 57
2 września, niedziela
godzina 19:00 „GENESIS" - POLSKA PREMIERA KANTATY
Polska Filharmonia Bałtycka, ul. Ołowianka 1
Bilety tel. 58 32062628
Wykonawcy:
8 sierpnia, godzina 19:00 ( Wstęp: 12-40 zł) - Maxim Vengerov - W poszukiwaniu muzycznej doskonałości" oraz oficjalne otwarcie Festiwalu.
Polska Filharmonia Bałtycka, ul. Ołowianka 1
W ramach cyklu Mistrzowskie Interpretacje Polska Filharmonia Bałtycka zaprasza na niezwykły koncert otwierający czwartą edycję festiwalu Solidarity of Arts. Maxim Vengerov, jeden z najlepszych skrzypków naszych czasów, wystąpi w nim ze skrzypaczką Marią Włoszczowską oraz prof. Romanem Peruckim, pierwszym organistą Katedry w Oliwie i profesorem Akademii Muzycznej w Gdańsku. Połączenie maestrii tych wybitnych solistów w niecodziennej konfiguracji muzycznej gwarantuje najwyższy poziom artystyczny i oryginalność wykonania. Wszyscy wykonawcy wyrazili zgodę na dokonanie rejestracji koncertu na płytę CD. Tuż po koncercie Maestro Vengerov odciśnie swoją dłoń w Alei Gwiazd na dziedzińcu Filharmonii.
http://www.youtube.com/watch?v=w_F15yU4AYM
Maxim Vengerov - 'Playing by Heart' Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.
Maxim Vengerov skrzypce
Maria Włoszczowska skrzypce
Roman Perucki organy
w programie:
Bach - Chaconne z II Partity na skrzypce solo d-moll BWV 1004
Mozart - Sonaty kościelne
Rachmaninow - Wokaliza
Massenet - Medytacje
Czajkowski - Melodia, Medytacja
(źródło: Polska Filharmonia Bałtycka)9
Maxim Vengerov urodził się niedaleko Nowosybirska w 1974 roku. Jako 10-latek wygrał Międzynarodowy Konkurs Młodych Skrzypków im. K. Lipińskiego i H. Wieniawskiego w Lublinie, a jako 16-latek prestiżowy londyński Carl Flesch Competition. Wtedy też rozpoczął swoją wielką przygodę z nauczaniem muzyki: swoją pierwszą klasę mistrzowską poprowadził na UCLA w 1990 roku!
Sam był uczniem legendarnego Zakhara Brona i już jako człowiek bardzo młody występował w roli solisty z BBC Philharmonic, holenderską Royal Concertgebouw Orchestra, a także z Państwową Orkiestrą Symfoniczną ZSRR. Vengerov jest laureatem nagród Gramophone (nazywanych Oscarami muzyki klasycznej), między innymi za koncerty skrzypcowe Prokofiewa i Szostakowicza, a także nagrody Edisona oraz przyznawanego przez niemiecką telewizję wyróżnienia Echo Klassik (2003, za recital złożony między innymi z kompozycji J. S. Bacha).
W 2004 roku Vengerov zdobył nagrodę Grammy za najlepsze nagranie instrumentalne solisty z orkiestrą (album Britten: Violin Concerto/Walton: Viola Concerto).
Entuzjastyczne recenzje dotyczące jego powrotu na scenę po kontuzji ramienia (z jej powodu w latach 2008-2012 Vengerov zmuszony był poświęcić się głównie dyrygowaniu i działalności edukacyjnej) ukazywały się w prasie światowej przynajmniej od kwietnia 2012 roku. Wtedy artysta po raz pierwszy od czterech lat wystąpił w Wielkiej Brytanii dając recital w Wigmore Hall.
Od lutego Vengerov jest profesorem londyńskiej Royal Academy of Music. W ramach obowiązków oprócz klas mistrzowskich prowadzi także zajęcia indywidualne z najzdolniejszymi studentami. Od 2006 roku często współpracuje z Sinfonią Varsovią i Polską Filharmonią Bałtycką. Jego występ w ramach koncertu otwierającego Solidarity of Arts 2012 będzie szczególnym wydarzeniem kulturalnym, nie tylko na Pomorzu.
sobota, 11 sierpnia, godzina 20:00 - Uroczystość odciśnięcia dłoni w Alei Gwiazd: Quincy Jones
dziedziniec Polskiej Filharmonii Bałtyckiej,ul. Ołowianka 1,
W pasażu na wyspie Ołowiance w pobliżu Polskiej Filharmonii Bałtyckiej znajduje się Aleja Gwiazd, na której znakomici polscy i zagraniczni artyści pozostawiają odciski swoich dłoni. Jednym z autorów pomysłu Alei jest profesor warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych Adam Myjak. Oprócz gwiazd rodzimych, takich jak Tomasz Stańko, Leszek Możdżer czy Paweł Mykietyn, trwały ślad zostawili tu między innymi David Lynch, zdobywczynie Oscarów Faye Dunaway, Anna Paquin i Marcia Gay Harden, a także Sir Neville Marriner, Marcus Miller, John Scofield, Eddie Daniels, Lars Danielsson, Trilok Gurtu i Angélique Kidjo. Już w dniu otwarcia czwartej edycji festiwalu, 8. sierpnia 2012, dołączy do nich wybitny Maxim Vengerov, a 11. sierpnia, bezpośrednio przed widowiskiem Stańko+, swój ślad na Ołowiance zostawi bodaj największa ze wszystkich gwiazd (zarówno samej Alei, jak i wszystkich edycji Solidarity of Arts), legendarny Quincy Jones.
http://www.youtube.com/watch?v=dzA_gdoHhtA
Quincy Jones "If I Ever Lose This Heaven" (1974) Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.
sobota, 11 sierpnia, godzina 20:30 (wstęp wolny) - Przestrzeń Wolności - STAŃKO+
Scena Plenerowa Polskiej Filharmonii Bałtyckiej
ul. Ołowianka 1, Gdańsk,
Tomasz Stańko (Polska)
+
Tomasz Stańko Project (Brazylia/Dania/Kuba/Polska/USA)
Stanisław Sojka (Polska)
Die Norddeutscher Rundfunk Bigband (Niemcy)
Richard Bona (Kamerun)
Mika Urbaniak (Polska)
Monika Brodka (Polska)
R.U.T.A. Beat oraz Power of the Horns Brass Ensemble (Polska)
Kayah (Polska)
Chaka Khan (Stany Zjednoczone)
Quincy Jones (Stany Zjednoczone)
Scenografia: Radek Dębniak
Scenariusz i reżyseria: Krzysztof Materna
http://www.youtube.com/watch?v=LdWx12yWDSE
Tomasz Stańko Quintet- So Nice Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.
Stańko+ to wyjątkowy punkt programu Solidarity of Arts 2012, wielkie święto polskiego jazzu i wymarzony sposób na uczczenie 70. urodzin światowej klasy trębacza i najbardziej rozpoznawalnego polskiego jazzmana w Stanach Zjednoczonych. Świętujemy na dwóch scenach i centralnej platformie wychodzącej w publiczność: konstrukcja powstanie za Polską Filharmonią Bałtyckią w Gdańsku, w miejscu ubiegłorocznego show Marcusa Millera. Format „+", czyli największe w Polsce widowisko jazzowe na wolnym powietrzu, co roku przyciąga do Gdańska muzyków wybitnych. Koncerty Możdżer+ (2010) i Marcus+ (2011) poprzeczkę artystyczną (ale też organizacyjną) postawiły bardzo wysoko: tym większym zaszczytem i szczęściem była dla nas wiadomość, że zaproszenie Tomasza Stańki, gospodarza i kierownika muzycznego projektu, przyjął wielki jazzman i legenda światowego showbiznesu, Quincy Jones. Artysta wystąpi w naszej części Europy po raz pierwszy, co samo w sobie będzie doniosłym wydarzeniem kulturalnym.
Obok gospodarza i największej gwiazdy publiczność będzie miała okazję podziwiać jedną z najlepszych orkiestr jazzowych Europy, Bigband Radia Północnych Niemiec. Skład 13 zespołu Tomasza Stańki (Tomasz Stańko Project) to piątka wybitnych jazzmanów (i jazzmanek): David Virelles z Kuby (instrumenty klawiszowe), brazylijski gitarzysta Nelson Veras, kontrabasista Sławomir Kurkiewicz, amerykański perkusista Gerald Cleaver oraz Marilyn Mazur z Danii (instrumenty perkusyjne).
Pozostali wykonawcy to również klasa światowa: Stanisław Sojka, wspaniały kameruński basista Richard Bona, Chaka Khan, Kayah, Monika Brodka, Mika Urbaniak, a także R.U.T.A. Beat oraz Power of the Horns Brass Ensemble.
Po raz kolejny założenia inscenizacyjne widowiska wpisują się w ideę naszego festiwalu: znowu przestrzeń miejską Gdańska wypełni sztuka najwyższej próby i dziesiątki (mamy nadzieję) tysięcy jej wspaniałych fanów. Gwiazdami projektów „+" są artyści światowej klasy, mistrzowie gatunków, najwybitniejsi twórcy w swoich dziedzinach. W tym roku czas na instytucję, która od blisko 60 lat wymyśla dla nich te gatunki i dziedziny, pozostając jednocześnie wulkanem własnych genialnych kreacji, nie tylko muzycznych. Festiwal Solidarity of Arts przedstawia artystę, którego nie sposób porównać do żadnego innego zjawiska w międzynarodowym showbiznesie. Oto po raz pierwszy w Polsce wielki Quincy Jones!
Muzyk, kompozytor, producent w najszerszym i najbardziej kreatywnym znaczeniu słowa oraz dyrygent Quincy Jones urodził się w Chicago w 1933 roku. Dzieciństwo spędził w Seattle, gdzie jako gimnazjalista zaczął grać na trąbce i śpiewać w kwartecie gospelowym. Edukację muzyczną kontynuował na stypendium Schillinger House (dawna nazwa Berklee College of Music) w Bostonie, ale już jako 18-latek przeprowadził się do Nowego Jorku. W krótkim czasie wypracował reputację świetnego aranżera oraz muzyka studyjnego: w połowie lat 1950-tych pracował z takimi artystami jak Sarah Vaughan, Ray Charles, Duke Ellington czy Dinah Washington.
W 1957 wyjechał do Paryża, gdzie studiował kompozycję pod okiem legendarnej Nadii Boulanger, jednocześnie będąc dyrektorem muzycznym Barclay Disques (w tym okresie nagrywał u Jones'a m. in. Jacques Brel). W latach 60-tych rozwijał się jako kompozytor, producent i aranżer (w połowie dekady przez trzy lata pracował z Frankiem Sinatrą: jego aranżacja „Fly Me To The Moon" była odtworzona na księżycu tuż po lądowaniu w 1969 roku). W tym samym roku nagrał własną płytę Walking in Space, wielki sukces komercyjny i artystyczny, na której połączył brzmienia rockowe, popowe i R&B. Wkrótce potem produkował nagrania Arethy Franklin i aranżował muzykę dla Paula Simona.
Lata 70-te i początek 80-tych to czas, w którym z uwagi na poważne problemy zdrowotne Jones zmniejszył ilość swoich projektów na rzecz ich rozmachu. Wyprodukował trzy wielkie albumy Michaela Jacksona, w tym sprzedany w 46 milionach kopii Thriller (1982, rekord wszech czasów). Był dyrygentem i producentem historycznego wykonania „We are the World" (1985, ponad 20 milionów sprzedanych kopii piosenki, 63 miliony dolarów zysku ze sprzedaży albumu i gadżetów przeznaczone na pomoc humanitarną w Afryce i USA; było to pionierskie przedsięwzięcie powszechnego dzisiaj jednoczenia się największych artystów przy wielkoskalowych projektach charytatywnych). Jego płyta Back on the Block (1989, Grammy w kategorii „Album Roku") stanowiła pierwszą w historii fuzję tradycji be bopu z hip hopem: na płycie wystąpili m. in. Dizzy Gillespie, Ella Fitzgerald, Sarah Vaughan, Miles Davis oraz Chaka Khan, Ice T i Big Daddy Kane.
W 1991 roku Quincy Jones wykonał ukłon w stronę coraz częściej zaniedbywanych przez siebie fanów jazzu (on sam był już w tym czasie ikoną afro-amerykańskiego mainstreamu, nie tylko muzycznego), nagrywając i dyrygując jeden z ostatnich wielkich występów Milesa Davisa. Miles and Quincy Live At Montreux, czyli wspólne wykonanie utworów z płyt.
Die Norddeutscher Rundfunk Bigband
Big Band Jazzowy Radia Północnych Niemiec to jednostka elitarna. W połowie lat 1970-tych doszło do zmiany podstawowych założeń koncepcyjnych orkiestry (osoby odpowiedzialne: wydawca Wolfgang Kunert oraz długoletni lider Dieter Glawischnig) i od tego czasu za jej pulpitami siadają wyłącznie wybitni soliści - muzycy jazzowi charakteryzujący się (poza umiejętnościami) wolą i odwagą do grania „po swojemu". Od trzech lat dyrektorem artystycznym jest Jörg Achim Keller, który już w latach 1980-tych aranżował dla zespołu muzykę. Repertuar Bigbandu NDR od dekad składa się z trzech części. Pierwsza to kultywacja 100-letniej tradycji światowego jazzu, druga to fascynujące spotkania i wspólne granie z największymi (m. in. Chet Baker, Al Jarreau, Carla Bley, Bobby McFerrin, João Bosco, Omar Sosa), a trzecia to doskonalenie własnego profilu poprzez wykonywanie kompozycji muzyków i lidera zespołu.
Strona internetowa NDR podkreśla, że każdy muzyk orkiestry wzbogaca jej brzmienie własnym charakterem poszerzając jednocześnie horyzont całości. NDR Bigband to światowy standard improwizowanego jazzu solistów, o czym świadczy nieustające zapotrzebowanie największych gwiazd do nagrywania i występowania właśnie z nimi.
ndr.de/orchester_chor/bigband/18
Newsweek poprosił kiedyś swoich czytelników żeby wyobrazili sobie artystę o wirtuozerii Jaco Pastoriousa, płynności wokalnej George'a Bensona oraz wyczuciu piosenki i harmonii João Gilberto. Oto basowa dusza Afryki.
Richard Bona
Uznawany dzisiaj za jednego z najlepszych gitarzystów basowych świata Richard Bona urodził się w wiosce Minta we wschodnim Kamerunie w 1967 roku. Jego dziadek i mama byli pieśniarzami, a on sam od wczesnego dzieciństwa posiadał niebywałą intuicję muzyczną: jako dziecko był w stanie nauczyć się przyzwoicie grać na dowolnym instrumencie wyłącznie obserwując jak grają na nim starsi muzycy. Zaczynał na własnoręcznie wykonanym balafonie (afrykański instrument z rodziny ksylofonów), oraz na gitarze. Do gry na basie zainspirowała go muzyka prekursora nowoczesnego grania na tym instrumencie, Jaco Pastoriusa, swoją drogą wielkiego idola Marcusa Millera. Jako 22-latek Richard Bona przeniósł się do Paryża, gdzie po dwóch miesiącach od przylotu do wspólnego nagrywania zapraszali go najwięksi francuscy jazzmani. We Francji nauczył się też pisać muzykę.
W 1995 roku przeprowadził się na stałe do Nowego Jorku, gdzie przez półtora roku był kierownikiem muzycznym i liderem zespołu Harry'ego Balafonte'a. Potem przyszła kolej na współpracę z takimi gwiazdami jak Michael Brecker, Steve Gadd, Herbie Hancock, Chick Corea, Joni Mitchell, George Benson, Bobby McFerrin, Brandford Marsalis, Sadao Watanabe i Chaka Khan. W 1998 roku Bona podpisał kontrakt z wytwórnią Columbia, która wydała pierwsze trzy z ośmiu solowych albumów artysty. Oprócz gry na basie można na nich podziwiać jego nieprawdopodobny głos. W 2002 roku artysta był częścią składu światowego tournee Pata Metheny'ego, a przy swoim czwartym, nominowanym do Grammy albumie Tiki (2005) współpracował z nim John Legend.
http://www.youtube.com/watch?v=jIgOywwA6Bw
Richard Bona - Dina Lam Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.
Richard Bona, dzisiaj również profesor New York University na wydziale Jazzu, ma szansę stać się dla projektu Stańko+ tym, czym Zohar Fresco i Naná Vasconselos byli dla widowiska Możdżer+, a Edmar Castaneda i Angélique Kidjo dla widowiska Marcus+. W Gdańsku artysta wystąpi w więcej niż godnym towarzystwie muzyków Mandekan Cubano:
Osmany Parades instrumenty klawiszowe
Dennis Hernandez trąbka
Luisito Quintero bębny i instrumenty perkusyjne
Roberto Quintero instrumenty perkusyjne
bonamusic.com19
„Moją ambicją i pragnieniem jest, by mój śpiew, moje pieśni dodawały otuchy, podnosiły na duchu tych, którzy przychodzą mnie słuchać. Chcę by wychodzili z koncertu pogodni i umocnieni."
Stanisław Sojka
Stanisław Sojka urodził się w 1959 roku w Żorach. Jest wokalistą jazzowym, skrzypkiem, pianistą, gitarzystą, kompozytorem i poetą. Śpiewać zaczął w wieku 7 lat (ze swoim tatą w chórze kościelnym), potem skupił się na skrzypcach, a Akademię Muzyczną w Katowicach ukończył na wydziale kompozycji i aranżacji.
Pod koniec lat 1970-tych Sojka grał bluesa i gospel, a jego pierwszy recital w Filharmonii Narodowej w Warszawie składał się z utworów Raya Charlesa, Carole King i Beatlesów. W 1981 roku nagrał (złotą) płytę Blublula zawierającą standardy Duke'a Ellingtona i Johna Coltrane'a. W 1984 roku wziął udział w nagraniu pierwszej solowej płyty Tadeusza Nalepy, a w 1989 został laureatem Nagrody im. Krzysztofa Komedy. Dwa lata później wydana została przełomowa (według samego Sojki) płyta pt. Acoustic. Nagrana z gitarzystą zespołu Tie Break Januszem „Yaniną" Iwańskim, zawiera największe przeboje muzyka, takie jak „Cud niepamięci" i „Tak jak w kinie". Album Acoustic wyprzedził (bo przesadą byłoby napisać, że zapoczątkował) epokę płyt i koncertów „unplugged" stacji MTV.
W 1995 roku Sojka został laureatem pierwszego w historii Fryderyka (Najlepszy Wokalista 1994), a w 1999 roku razem z Grzegorzem Turnauem napisał i wykonał przebój „Soplicowo" do filmu „Pan Tadeusz" Andrzeja Wajdy. W ciągu ostatnich 10 lat nagrywał do własnej muzyki między innymi „Tryptyk Rzymski" Jana Pawła II (2003), poezję Czesława Miłosza (2009 i 2011) i Zbigniewa Herberta (2009, wiersz „Czułość" do muzyki Grzegorza Turnaua) i nieznane piosenki Agnieszki Osieckiej (2010). 24. kwietnia 2012 roku ukazał się jego 34. album pt. Stanisław Soyka w hołdzie Mistrzowi (piosenki Czesława Niemena).
Oto prawdziwy muzyczny odkrywca, twórca oryginalny, ekstraklasa polskiego jazzu i okolic, wygrywający swoją publiczność maestrią i autentycznością, nie chęcią popisania się. Występ na jednej scenie z Quincy Jonesem przy okazji widowiska Stańko+ będzie wydarzeniem szczególnym, tak dla samego artysty, jak i dla wszystkich fanów jazzu w Polsce.
http://www.youtube.com/watch?v=R9lW6PBa16g&feature=fvst
Stanisław Soyka Tolerancja Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.
R.U.T.A. Beat oraz Power of the Horns Brass Ensemble
Kapela ze Wsi Warszawa przez 15 lat swojego istnienia zdołała przekonać współczesnych odbiorców w kraju i na świecie do polskiej muzyki tradycyjnej. Wszystko dzięki awangardowej interpretacji i wyjątkowemu brzmieniu, które skrzypcom, cymbałom i barbanom potrafili nadać instrumentaliści zespołu.
Podobnymi atutami dysponuje jeden z najnowszych projektów założyciela i muzyka Kapeli, Macieja Szajkowskiego. W marcu 2011 roku R.U.T.A. (to nazwa zarówno prowadzonego od kilka lat projektu badawczego, jak i samego zespołu) wydała pierwszy, entuzjastycznie przyjęty przez fanów i krytykę, album pod tytułem GORE - Pieśni buntu i niedoli, XVI-XX w.. Płyta jest zbiorem nowoczesnych wykonań tradycyjnych polskich piosenek odnalezionych i spisanych na wsiach, wyrażających bunt polskich chłopów przeciwko feudalnym panom, pańszczyźnie oraz skargę na biedę, choroby i zły los. W czerwcu 2012 roku zespół zarejestrował koncert w słynnym londyńskim BBC Maida Vale 4 Studio.
http://www.youtube.com/watch?v=ywNKXFe4o9Y
R.U.T.A. - Precz! (Official Video) Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.
R.U.T.A. Beat to propozycja przygotowana specjalnie z okazji koncertu Stańko+. Beat Generation (beatnicy), czyli nieformalny awangardowy ruch literacko-kulturowy propagujący idee indywidualizmu, nonkonformizmu i swobody twórczej, powstał w latach 1950-tych w USA. Był podstawą rewolucji hippisowskiej lat 60-tych, a jego inspiracją i paliwem ideowym była twórczość Williama Blake'a, Walta Whitmana oraz Arthura Rimbauda. Inspirację muzyczną dla projektu R.U.T.A. Beat stanowią tacy wykonawcy jak Cannonball Adderley, Chet Baker, Art Blakey, Clifford Brown, Ray Brown, Kenny Burrell, Kenny Clarke, John Coltrane, Miles Davis, Frank Marocco, Charles McPherson, Walter Davis, Jr Charles Mingus, Fats Navarro, Charlie Parker, Sonny Rollins, Mort Weiss, Red Rodney.
R.U.T.A. Beat to:
Kamil Rogiński autor muzyki, saz, śpiew, aranżacje
Maciej Szajkowski pomysłodawca, bęben obręczowy, śpiew, aranżacje
Paweł Gumola śpiew, gitara
Robert Matera śpiew, basetla, VJ
Sylwia Świątkowska fidel płocka, skrzypce
Jolanta Kossakowska fidel średniowieczna, skrzypce barokowe, śpiew
Anna Mamińska fidel płocka, śpiew,
Konrad Rogiński klarnet basowy, saksofon sopranowy, śpiew
Łukasz Boruta Borowiecki kontrabas
Tomasz Waldowski baraban, bębny, śpiew
Rafał Osmolak saz, śpiew
Agnieszka Sroka Sroczyńska fidel średniowieczna, fidel renesansowa, skrzypce, śpiew
Mariusz Dziurawiec dźwięk
Opracowanie literackie projektu: Jacek Podsiadło, Rafał Księżyk, Maciej Szajkowski
Monika Brodka
Monika Brodka urodziła się w Żywcu w 1987 roku. W 2004 roku zdobyła ogólnopolską popularność wygrywając pierwszą nagrodę telewizyjnego programu Idol i wydając pierwszą, znakomicie przyjętą przez publiczność i krytykę płytę Album. Następna (Moje piosenki, 2006) była jeszcze lepsza i podobnie jak pierwsza osiągnęła status złotej.
Potem już tylko szerokie wody: Granda (2010) zdobyła między innymi 3 Fryderyki, w tym w kategoriach Wokalistka Roku i Album Roku, oraz nagrodę Mateusza radiowej Trójki w kategorii Muzyka Rozrywkowa - Wydarzenie, „w uznaniu dynamicznego rozwoju osobowości twórczej i odważnego spojrzenia w przyszłość."
Jej muzyka (zwłaszcza ostatni album) jest zróżnicowana stylistycznie, oryginalna i bije od niej siła osobowości autorki. Rozrywkowo-rockowa Monika Brodka to najlepsza rzecz jaka mogła się przytrafić polskiej muzyce ostatnich lat.
http://www.youtube.com/watch?v=D1CjdBPmIzg
Brodka - Granda Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.
Mika Urbaniak
Michelle (Mika) Urbaniak urodziła się w Nowym Jorku w 1980 roku. Jest córką Urszuli Dudziak i Michała Urbaniaka, do niedawna głosem firmowym Andrzeja Smolika, nie znoszącą kategoryzacji wokalistką jazzową, hip-hopową, popową i rockową. W każdym gatunku brzmi szlachetnie i światowo. Solowy debiut (Closer, 2009) przyniósł jej Fryderyka w kategorii Album Roku Pop. Drugiej płyty (Follow you; produkcja, aranżacje i teksty Victor Davies; premiera 24. kwietnia 2012) wyróżnienia też raczej nie ominą. Jest (i płyta i Mika) sumą wszystkiego co w muzyce pop najlepsze, produktem dopracowanym w szczególe, prostym w dobrym znaczeniu słowa (patrz utwór „Rock and roll"), różnorodnym i energetyzującym.
http://www.youtube.com/watch?v=B6ByKTGcTl0
Mika Urbaniak - Pixelated Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.
Kayah
(Katarzyna Szczot) urodziła się w 1967 roku w Warszawie. Jest nie tylko wokalistką (to wie każdy), ale również kompozytorką, autorką tekstów i producentką. Karierę muzyczną zaczynała w latach 1980-tych od współpracy z takimi zespołami jak Tilt, Rastar i Zgoda. Prawdziwą eksplozję popularności przyniósł jej pierwszy solowy album pt. Kamień (1995), za który przyznano jej Fryderyka dla najlepszej polskiej wokalistki oraz tytuł Indywidualności Roku 1996 Telewizji Polskiej. Kolejna płyta (Zebra, 1997) była jeszcze większym sukcesem: Kayah otrzymała 8 nominacji do Fryderyków (wygrała w kategoriach: autor-, kompozytor-, wokalistka-, oraz album roku), a przeboje „Na językach" i „Supermanka" weszły do kanonu polskiego popu.
W 1999 roku współpraca z Goranem Bregovićem zaowocowała jednym z największych komercyjnych sukcesów fonograficznych w historii Polski: sprzedanym w siedmiokrotnie platynowym nakładzie albumem Kayah i Bregović. Wydana tuż po nim solowa płyta artystki Jaka Ja Kayah (2000) była kolejnym hitem (6 nominacji do Fryderyków), podobnie jak wydany w 2003 roku album StereoTyp (7 nominacji) z wielkim przebojem „Testosteron".
W 2006 roku Kayah została pierwszą artystką z naszej części Europy zaproszoną do nagrania koncertu z cyklu MTV Unplugged. Wystąpili w nim gościnnie miedzy innymi Anna Maria Jopek, Chesney Snow i Ariel Silva Valdes. Wydana w 2007 płyta dvd z koncertu była pierwszym albumem Kayah wydanym przez jej własną wytwórnię. Od 2001 roku założona wspólnie z Tomikiem Grewińskim Kayax Production & Publishing (co najmniej) przyczyniła się do sukcesu takich artystów jak Krzysztof Kiljański, Zakopower, Sofa, Maria Peszek i Smolik.
Artystka nagrywała z samą Cesárią Évorą, z Royal String Quartet (albumy Skała, 2009, oraz Kayah & Royal Quartet, 2010), pojawiła się na płycie z kompozycjami Włodzimierza Nahornego, do których teksty napisał Wojciech Młynarski. Jej udział w widowisku Stańko+ to szansa dla fanów na odkrycie jeszcze jednej, zawsze niezwykłej i autentycznej Kayah.
http://www.youtube.com/watch?v=hEqJ6L7YHRk
Kayah & Bregovič - Nie Ma, Nie Ma Ciebie (And You're Not, You're Not Here) Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.
Chaka Khan
Chaka Khan (Yvette Marie Stevens) urodziła się w 1953 roku w Chicago. Jest wokalistką i autorką piosenek, zdobywczynią 22 nominacji i 10 nagród Grammy, legendą wymienionych wyżej gatunków często określaną w branży muzycznej jako królowa muzyki funk.
Khan wielką popularność zdobyła jako liderka zespołu Rufus w latach 1970-tych. Do jej najbardziej rozpoznawalnych przebojów należą „I'm Every Woman" (1978), „Ain't Nobody" (1983) oraz napisany przez Prince'a „I feel for you" z udziałem Stevie Wondera, z platynowej płyty o tym samym tytule (1984).
W 1998 roku Khan podpisała kontrakt z należącą właśnie do Prince'a wytwórnią płytową NPG Records, a z nim samym niedługo później ruszyła w wspominaną do dziś trasę.
W 2004 roku artystka wydała swój pierwszy od 22 lat album z jazzowymi coverami pt. ClassiKhan. Trzy lata później wielki sukces odniosła płyta Funk This (Grammy za najlepszy album R&B), na której znalazł się hit „Angel" oraz „Disrespectful" wykonany w duecie z Mary J. Blige. W 2008 roku Khan odniosła poważny sukces aktorski wcielając się w rolę Sofii w broadway'owskiej wersji musicalu „The Color Purple", producentką której była Oprah Winfrey. W latach 80-tych w wersji wyprodukowanej przez Quincy Jonesa rolą tej samej Sofii swoją wielką karierę w showbiznesie zaczynała... Oprah Winfrey.
W 2010 roku Chaka Khan wzięła udział w nagraniu utworu „The Song Goes On", który pojawił się na albumie The Imagine Project Herbie Hancocka.
Rok później Chaka Khan została uhonorowana gwiazdą na Hollywood Walk of Fame. I na koniec dwie bardzo ważne informacje: w 1978 roku Chaka Khan nagrała wspólnie z Quincy Jonesem wielki przebój „Stuff like that", a w 1989 roku wystąpiła na jego genialnej płycie Back on the Block (cover „I'll Be Good to You"). Spotkanie tej dwójki przy okazji widowiska Stańko+ będzie wielkim i wzruszającym wydarzeniem muzycznym.
http://www.youtube.com/watch?v=SvPZo52X5vo
Chaka Khan - Ain't Nobody Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.
Michał Bielawski
Michał Bielawski jest absolwentem Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych Uniwersytetu Warszawskiego i specjalizacji „Animacja Kultury" w Instytucie Kultury Polskiej UW. Współpracował z TVP Kultura i Kino Polska, wcześniej z 2. Programem Polskiego Radia.
Pisuje dla miesięczników FILM, Art&Bussiness i magazynu FILM PRO. Jest autorem wielu reportaży telewizyjnych, relacji z festiwali filmowych, wywiadów z twórcami filmowymi, współautorem programu „Jedna scena", nominowanego do nagród „Grand Press" i PISF za rok 2011. Interesuje się kinem dokumentalnym na nowo podchodzącym do znanych i ważnych momentów historii. Film „Mundial. Gra o wszystko" jest jego debiutem.
„GENESIS" - Polska premiera Kantaty
Polska Filharmonia Bałtycka, ul. Ołowianka 1, niedziela, 2 września, godzina 19:00.
„Genesis" to składająca się z siedmiu części kantata na narratora, głosy solowe, chór i orkiestrę, napisana w latach 1943-44 do tekstu biblijnego na zamówienie Nathaniela Shilkreta przez siedmiu wybitnych kompozytorów. Kantata została wykonana po raz pierwszy w 1945 roku. Jest rzadkim w dziejach muzyki przykładem zestawienia twórców o tak bardzo zróżnicowanych postawach artystycznych (szczególnie Strawiński-Schönberg). Utwór jeszcze nigdy nie był grany w Polsce. Koncert poprowadzi wybitny rosyjski dyrygent i altowiolista Yuri Bashmet.
Daniel Oleksy tenor
Marcin Dorociński narrator
Yuri Bashmet dyrygent
Państwowy Chór Filharmonii w Mińsku
Orkiestra Symfoniczna Polskiej Filharmonii Bałtyckiej
Mieczysław Weinberg - Symfonia nr 8
SUITA GENESIS:
Arnold Schönberg - Preludium na chór (mormorando) i orkiestrę op. 44
Nathaniel Shilkret - Stworzenie na narratora, chór i orkiestrę
Aleksander Tansman - Adam i Ewa na narratora i orkiestrę
Darius Milhaud - Kain i Abel na narratora i orkiestrę op. 241
Mario Castelnuovo-Tedesco - Potop (Arka Noego) na narratora, chór i orkiestrę
Ernst Toch - Przymierze (Tęcza) na narratora i orkiestrę
Igor Strawiński - Babel na narratora, chór męski i orkiestrę
Yuri Bashmet
Yuri Bashmet urodził się w 1953 roku w Rostowie nad Donem. Wielką karierę rozpoczął wygrywając Międzynarodowy Konkurs Altówkowy ARD w Monachium w 1976 roku. Od tego czasu występował (jako dyrygent lub solista) z najlepszymi orkiestrami świata, w tym z Royal Concertgebouw Orchestra, Orchestre Symphonique de Montréal, New York Philharmonic, London Philharmonic i London Symphony Orchestra.
Specjalnie dla niego komponowali tak wybitni twórcy jak Alfred Schnittke, Poul Ruders, Alexander Tchaikovsky, Alexander Raskatov, Sofia Gubaydulina i Ghia Kancheli. Artysta otrzymał nominację do Grammy oraz nagrodę Diapason d'Or za nagranie utworów właśnie Gubayduliny i Kancheli.
Bashmet jest dyrektorem artystycznym moskiewskiego festiwalu December Nights, głównym dyrygentem Państwowej Orkiestry Symfonicznej Novaya Rossiya oraz założycielem (1986) i dyrektorem grupy Moscow Soloists. Ta złożona z najzdolniejszych absolwentów Moskiewskiego Konserwatorium orkiestra kameralna była entuzjastycznie przyjmowana między innymi w Amsterdamie, Paryżu, Tokio i Nowym Jorku, a w 2008 roku zdobyła nagrodę Grammy za wykonania utworów Strawińskiego i Prokofiewa.
Bashmet jest także znany ze swojej działalności charytatywnej, której bardziej medialną odsłoną był (na przykład) koncert w Carnegie Hall z udziałem Eltona Johna i Stevie Wondera. O jego życiu i twórczości powstał szereg (brytyjskich, francuskich, rosyjskich) filmów. Beatlesi i Jimy Hendrix powinni czuć się zaszczyceni, że Bashmet (co często podkreśla) jest ich wielkim fanem.
http://www.youtube.com/watch?v=oYa_y5V4nKM
Yuri Bashmet- Glinka Viola Sonata in d minor mvt1 Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.
