11.08.2012, godzina 21.00
Scena plenerowa Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, plac na Ołowiance
Wstęp wolny
Stańko+ to wyjątkowy punkt programu Solidarity of Arts 2012, wielkie święto polskiego jazzu i wyjątkowy sposób na uczczenie 70. urodzin najbardziej rozpoznawalnego polskiego jazzmana w Stanach Zjednoczonych, światowej klasy trębacza Tomasza Stańki.
Świętujemy na dwóch scenach i centralnej platformie wychodzącej w publiczność: konstrukcja powstanie za Polską Filharmonią Bałtyckią w Gdańsku, w miejscu ubiegłorocznego show Marcus+. Format "+", czyli największe w Polsce widowisko jazzowe na wolnym powietrzu, co roku przyciąga do Gdańska muzyków wybitnych. Koncerty Możdżer+ (2010) i Marcus+ (2011) poprzeczkę artystyczną (ale też organizacyjną) postawiły bardzo wysoko: tym większym zaszczytem i szczęściem była dla nas wiadomość, że zaproszenie gospodarza i kierownika muzycznego projektu Tomasza Stańki przyjął wielki jazzman i legenda światowego showbiznesu, Quincy Jones. Artysta wystąpi w Polsce po raz pierwszy, co samo w sobie będzie doniosłym wydarzeniem kulturalnym, nie tylko na Pomorzu. Obok gospodarza i największej gwiazdy publiczność będzie miała okazję podziwiać jedną z najlepszych orkiestr jazzowych Europy, Bigband Radia Północnych Niemiec. Pozostali wykonawcy to także klasa światowa: Stanisław Sojka, wspaniały kameruński basista Richard Bona, Chaka Khan, wybitna polska sopranistka Aleksandra Kurzak, Kayah, Monika Brodka, Mika Urbaniak, a także R.U.T.A. Beat. Po raz kolejny założenia inscenizacyjne widowiska wpisują się w ideę naszego festiwalu: znowu przestrzeń miejską Gdańska wypełni sztuka najwyższej próby i dziesiątki (mamy nadzieję) tysięcy jej wspaniałych fanów. Transmisję bezpośrednią ze Sceny Plenerowej Polskiej Filharmonii Bałtyckiej planuje w tym roku telewizja publiczna.
W rolach głównych:
Tomasz Stańko (Polska)
+
Stanisław Sojka (Polska)
Die Norddeutscher Rundfunk Bigband (Niemcy)
Richard Bona (Kamerun)
Mika Urbaniak (Polska)
Monika Brodka (Polska)
R.U.T.A. Beat (Polska)
Kayah (Polska)
Chaka Khan (Stany Zjednoczone)
Quincy Jones (Stany Zjednoczone)
Aleksandra Kurzak (Polska)
Scenografia: Radek Dębniak
Scenariusz i reżyseria: Krzysztof Materna
Gwiazdami projektów "+" są artyści światowej klasy, mistrzowie gatunków, najwybitniejsi twórcy w swoich dziedzinach. W tym roku czas na instytucję, która od blisko 60 lat wymyśla dla nich te gatunki i dziedziny, pozostając jednocześnie wulkanem własnych genialnych kreacji, nie tylko muzycznych. Festiwal Solidarity of Arts przedstawia artystę, którego nie sposób porównać do żadnego innego zjawiska w międzynarodowym showbiznesie. Oto po raz pierwszy w Polsce wielki
http://www.youtube.com/watch?v=mi-CdlhfS-4
Marcus Miller & Tomasz Stańko at Solidarity Of Arts Gdańsk 20.08.2011 Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.
Quincy Jones
Muzyk, kompozytor, producent w najszerszym i najbardziej kreatywnym znaczeniu słowa oraz dyrygent Quincy Jones urodził się w Chicago w 1933 roku. Dzieciństwo spędził w Seattle, gdzie jako gimnazjalista zaczął grać na trąbce i śpiewać w kwartecie gospelowym. Edukację muzyczną kontynuował na stypendium Schillinger House (dawna nazwa Berklee College of Music) w Bostonie, ale już jako 18-latek przeprowadził się do Nowego Jorku. W krótkim czasie wypracował reputację świetnego aranżera oraz muzyka studyjnego: w połowie lat 1950-tych pracował z takimi artystami jak Sarah Vaughan, Ray Charles, Duke Ellington czy Dinah Washington.
W 1957 wyjechał do Paryża, gdzie studiował kompozycję pod okiem legendarnej Nadii Boulanger, jednocześnie będąc dyrektorem muzycznym Barclay Disques (w tym okresie nagrywał u Jones'a m. in. Jacques Brel). W latach 60-tych rozwijał się jako kompozytor, producent i aranżer (w połowie dekady przez trzy lata pracował z Frankiem Sinatrą: jego aranżacja "Fly Me To The Moon" była odtworzona na księżycu tuż po lądowaniu w 1969 roku). W tym samym roku nagrał własną płytę Walking in Space, wielki sukces komercyjny i artystyczny, na której połączył brzmienia rockowe, popowe i R&B. Wkrótce potem produkował nagrania Arethy Franklin i aranżował muzykę dla Paula Simona. Lata 70-te i początek 80-tych to czas, w którym z uwagi na poważne problemy zdrowotne Jones zmniejszył ilość swoich projektów na rzecz ich rozmachu. Wyprodukował trzy wielkie albumy Michaela Jacksona, w tym sprzedany w 46 milionach kopii Thriller (1982, rekord wszech czasów). Był dyrygentem i producentem historycznego wykonania "We are the World" (1985, ponad 20 milionów sprzedanych kopii piosenki, 63 miliony dolarów zysku ze sprzedaży albumu i gadżetów przeznaczone na pomoc humanitarną w Afryce i USA; było to pionierskie przedsięwzięcie powszechnego dzisiaj jednoczenia się największych artystów przy wielkoskalowych projektach charytatywnych). Jego płyta Back on the Block (1989, Grammy w kategorii "Album Roku") stanowiła pierwszą w historii fuzję tradycji be bopu z hip hopem: na płycie wystąpili m. in. Dizzy Gillespie, Ella Fitzgerald, Sarah Vaughan, Miles Davis oraz Chaka Khan, Ice T i Big Daddy Kane.
Quincy Jones Soul Bossa Nova Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.
W 1991 roku Quincy Jones wykonał ukłon w stronę coraz częściej zaniedbywanych przez siebie fanów jazzu (on sam był już w tym czasie ikoną afro-amerykańskiego mainstreamu, nie tylko muzycznego), nagrywając i dyrygując jeden z ostatnich wielkich występów Milesa Davisa. Miles and Quincy Live At Montreux, czyli wspólne wykonanie utworów z płyt Miles Ahead, Porgy and Bess i Sketches of Spain w aranżacjach Gila Evansa, przyniosło obu tuzom gatunku Grammy w kategorii "Najlepszy występ dużej orkiestry jazzowej."
Na płycie Q's Jook Joint (1995, 7 nominacji do Grammy) Jonesowi udało się zebrać takich artystów jak Bono, Ray Charles, Phil Collins, Coolio, Gloria Estefan, Herbie Hancock, Barry White i Stevie Wonder. Powstało dzieło, które jest świadectwem muzycznej drogi swojego pomysłodawcy: od spełnionego muzyka jazzowego, przez utalentowanego kompozytora, aranżera i dyrygenta, do niezrównanego producenta muzycznego.
O nieograniczonym horyzoncie Jonesa świadczy też fakt, że w 1997 roku jego Quincy Jones Media Group wyprodukowała dla amerykańskiej telewizji film dokumentalny o Aleksandrze Puszkinie.
Od drugiej połowy lat 1990-tych Quincy Jones koncentruje się przede wszystkim na produkowaniu muzyki, a wszędzie na świecie przyjmowany jest jako nieoficjalny ambasador kultury Stanów Zjednoczonych. Od kilku lat zabiega zresztą o utworzenie stanowiska "Secretary of the Arts" w administracji Baracka Obamy.
Osobnym rozdziałem są dokonania artysty w branży filmowej i telewizyjnej. Jones napisał 33 ścieżki dźwiękowe do filmów pełnometrażowych: ma na swoim koncie 7 nominacji do Oskara, w tym za "The Pawnbroker" (1964) i "Z Zimną Krwią" (1967). W 1985 roku współ-wyprodukował adaptację powieści Alice Walker "The Color Purple" Stevena Spielberga (11 nominacji do Oskara), odkrył najbardziej wpływową kobietę amerykańskiego showbiznesu (Oprah Winfrey) dla publiczności filmowej, a w 1991 roku przy okazji produkowanego przez siebie serialu "The Fresh Prince Of Bel Air" zaprezentował światu aktorsko-muzyczny talent Willa Smitha.
Quincy Jones jest laureatem 27 nagród i 79 nominacji do Grammy. Obie liczby to rekordy wszech czasów wśród żyjących artystów. Pierwszą statuetkę zdobył w 1964 roku, ostatnią w 2002. W 1990 roku został odznaczony francuskim Orderem Legii Honorowej, w 1994 prestiżową szwedzką Polar Music Award, a w 2010 amerykańskim National Medal of Arts. Posiada tytuły doktorskie Honoris Causa takich uczelni jak Howard University, Berklee College of Music, Seattle University, University of Connecticut, Harvard University, New York University, University of Miami i The American Film Institute. Ponadto ma w swoim dorobku nagrodę Emmy za muzykę do kultowego serialu telewizyjnego Roots, i wspomniane 7 nominacji do Oskara. Skala wpływu twórczości Jonesa na muzykę współczesną jest trudna do opisania. W ostatnich latach laureaci Grammy notorycznie samplują piosenki napisane przez niego kilka dekad temu.
Więcej informacji wkrótce
