Gazeta Świętojańska: Mówi Jerzy Jarocki

Świętojańskie wideo

Teatr na nowe czasy: Komuna//Warszawa, Paradise Now? Remix Living Theatre

Wiedżmin w Teatrze Muzycznym w Gdyni: fragment próby medialnej

Śpiewający Aktorzy 2017: Katarzyna Kurdej, Dziwny jest ten świat

Barbara Krafftówna W Gdańsku

Notre Dame de Paris w Teatrze Muzycznym w Gdyni: Czas katedr

Mówi Jerzy Jarocki

Opublikowano: 06.05.2012r.

Rozmowa z reżyserem podczas festiwalu Wybrzeże sztuki.

Jerzy Jarocki o "Tangu" Sławomira Mrożka:

http://www.youtube.com/watch?v=Pnh9vWbOt6o

Jerzy Jarocki mówi o Tangu Sławomira Mrożka Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

Pełny zapis rozmowy z Jerzym Jarockim, czyli o buncie, polskim teatrze, Fukuyamie i innych.

http://www.youtube.com/watch?v=YqsBCNxf-a4

Mówi Jerzy Jarocki Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

Jerzy Jarocki. Urodził się w 1929 roku. Jeden z najważniejszych reżyserów teatralnych i telewizyjnych w polskim teatrze powojennym.Studiował w Moskwie u współpracownika Konstantego Stanisławskiego-Gorczakowa. Debiutował w 1957 roku Balem manekinów Brunona Jasieńskiego w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego. W 1959 roku wraz z założonym specjalnie na tę okazję studenckim teatrem przy Politechnice Gliwickiej przygotował prapremierę polską Ślubu Witolda Gombrowicza. Spektakl zdjęto po pięciu przedstawieniach.

W inscenizacjach Jarockiego dominuje literatura współczesna - Eugene O'Neill, Arthur Miller,Sławomir Mrożek, Friedrich Dürrenmatt, Włodzimierz Majakowski. Do trzech ulubionych autorów Jarockiego należą: Stanisław Ignacy Witkiewicz, Witold Gombrowicz oraz Tadeusz Różewicz. Inscenizacja Matki Witkacego z Ewą Lassek w roli głównej, zrealizowana dla Teatru Telewizji w 1976 roku, powszechnie uznana została za kanoniczną.

http://www.youtube.com/watch?v=LoC1xfdoPEM

Matka S.I.Witkiewicza w reżyserii Jerzego Jarockiego w Teatrze Telewizji (fragment) Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

Podobną opinią cieszy się Życie jest snem Calderona de la Barca (Stary Teatr, 1983), Ślub Gombrowicza ze Starego Teatru (1991) z wybitną rolą Jerzego Radziwiłowicza oraz Pułapka z Teatru Polskiego we Wrocławiu (1992). Jarocki wyreżyserował zresztą prapremiery większości dramatów Tadeusza Różewicza: Wyszedł z domu,Moja Córeczka, Stara kobieta wysiaduje, Na czworakach.

Lata dziewięćdziesiąte były dla reżysera okresem szczególnym - właśnie wtedy powstały uznane inscenizacje Płatonowa Antoniego Czechowa, Kasi z Heilbronnu Heinricha von Kleista i Wujaszka Wani Czechowa w Teatrze Polskim we Wrocławiu, a także Grzebania według Witkiewicza orazFausta Johanna Wolfganga Goethego w Starym Teatrze w Krakowie.

Przedstawienia Jerzego Jarockiego charakteryzują się realizmem, dogłębną, matematyczną wręcz analizą teksu i wyjątkowo pieczołowitym jego odczytaniem. Jarocki wydobywa uniwersalny aspekt inscenizowanych przez siebie utworów, ściśle komponuje wszystkie elementy spektaklu począwszy od scenografii, kostiumów, po muzykę, skończywszy na aktorach, od których reżyser żąda całkowitego podporządkowania się swej wizji świata scenicznego.

"Jarocki zwany Herodem wśród reżyserów jest twórcą niezwykle wymagającym" - mówił o reżyserze wybitny aktor Gustaw Holoubek. "Nad naszą tradycją teatralną od lat wisiała dziwna chmura, 'chmura romantyzmu'. Aktorom polskim zdawało się, że do tego, by zaistnieć na scenie wystarczy głębokie przywiązanie do brzmienia samych słów i do tego, co można nazwać stroną uczuciową i emocjonalną roli. W ten właśnie sposób na długie lata ogłupiliśmy nasz romantyzm, bo oderwaliśmy go od warstwy intelektualnej. Od tego, co poza ładunkiem emocjonalnym jest jego mądrością. Jarocki jest jednym z pierwszych reżyserów, który ocknął się z tego marazmu."