Świętojańskie wideo

Teatr na nowe czasy: Komuna//Warszawa, Paradise Now? Remix Living Theatre

Wiedżmin w Teatrze Muzycznym w Gdyni: fragment próby medialnej

Śpiewający Aktorzy 2017: Katarzyna Kurdej, Dziwny jest ten świat

Barbara Krafftówna W Gdańsku

Notre Dame de Paris w Teatrze Muzycznym w Gdyni: Czas katedr




Polecane

Jacek Sieradzki: Rezygnuję. Rozmowa z dyrektorem festiwalu R@Port

VI ranking aktorów Wielkiego Miasta

Kto wygrał, kto przegrał: teatry i festiwale. Podsumowanie roku teatralnego na Pomorzu cz.3

Nasyceni, poprawni, bezpieczni. Podsumowanie roku teatralnego 2014 na Pomorzu, cz.2

Podsumowanie roku teatralnego 2014 na Pomorzu, cz.1: Naj, naj, naj

Niedyskretny urok burżuazji. Po Tygodniu Flamandzkim

Na8-10Al6Si6O24S2-4 dobrze daje. Po perfomansie ‘Dialogi nie/przeprowadzone, listy nie/wysłane’

Panie Jacku, pan się obudzi. Zaczyna się X Festiwal Polskich Sztuk Współczesnych R@Port

Wideoklip - niepokorne dziecko kinematografii i telewizji. Wywiad z Yachem Paszkiewiczem

Empire feat. Renia Gosławska - No more tears

Na co czekają więźniowie ? Beckett w Zakładzie Karnym w Gdańsku-Przeróbce

Zmiany, zmiany, zmiany. Podsumowanie roku teatralnego 2012 na Pomorzu

Debata w sprawie sprofanowania Biblii przez Adama Darskiego (Nergala)

Jakie dziennikarstwo poświęcone kulturze w Trójmieście jest potrzebne ?

Dość opieszałości Poczty Polskiej. Czytajmy wiersze Jerzego Stachury!

Brygada Kryzys feat. Renia Gosławska & Marion Jamickson - Nie wierzę politykom

Monty Python w Gdyni już do obejrzenia!

Kinoteatr Diany Krall. "Glad Rag Doll" w Gdyni

Tylko u nas: Dlaczego Nergal może być skazany ? Pełny tekst orzeczenia Sądu Najwyższego

Obejrzyj "Schody gdyńskie"!

Piekło w Gdyni - pełna relacja

Pawana gdyńska. Recenzja nowej płyty No Limits

Kiedy u nas? Geoffrey Farmer i finansowanie sztuki

Wciąż jestem "Harda" - wywiad z bohaterką "Solidarności"

Wielka zadyma w Pruszczu Gdańskim

Podróż na krańce świata, czyli dokąd zmierza FETA ?

Co piłka nożna może mieć wspólnego ze sztuką ?

Eksperyment dokulturniający, czyli „Anioły w Ameryce” na festiwalu Open’er

Ballady o końcu świata - Crippled Black Phoenix w Sfinksie

Opublikowano: 26.03.2012r.

Relacja z koncertu Brytyjczyków.

Piąty album i kolejna trasa koncertowa w Polsce. Pięć dni temu, w Hamburgu liczba osób chcących wysłuchać ich koncertu przeszła oczekiwania organizatorówPodczas niedzielnego występu sopocki Sfinks również został zapełniony.

Foto: Paweł Jóźwiak

Więcej zdjęć tutaj: Crippled Black Phoenix, 25.03.2012, Sfinks 700, Foto: Paweł Jóźwiak

Projekt muzyków pochodzących z Wielkiej Bratani ma zaledwie sześć lat, a przez skład przewinęło się ponad 15 członków. W bogatej historii zespołu znalazły się osoby wiele znaczące w muzycznej alternatywie: Dominic Aitchison i Geoff Barrow, którzy nadali tej formacji charakterystyczny rys. Wyprowadzili spoza metalowego mainstreamu i "przedstawili zupełnie innej publiczności". Crippled Black Phoenix, z początku traktowany po macoszemu jako projekt dodatkowy, z czasem stał się główną kapelą muzyków.

 

http://www.youtube.com/watch?v=bSECg6TLT0Y&list=UU1pQswqrsiJ14n82lh3FCdA&index=2&feature=plcp

Crippled black Phoenix Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

 

Kolektyw, mimo wielu zmian w składzie, wciąż nie potrafi stworzyć stabilnej formacji, przykładem jest kolejny nowy wokalista. Widoczne jest to również w ich muzyce, która nie pozostaje wierna jednej stylistyce. Ich pierwsze płyty oscylowały bardziej wokół ciężkiej muzyki eksperymentalnej niż melodyjnych utworów. Obecna, czwarta płyta, której trasa promująca właśnie trwa, również wyłamuje się metalowej konwencji. Oszczędne wykorzystanie perkusji i przeniesienie akustycznego "środka ciężkości" w stronę klawiszy sprawiło, że ich brzmienie nie tracąc na sile, zyskało więcej "lekkości". Przykładem odejścia od tej doom-metalowej stylistyki jest częściowa rezygnacja z elektronicznych elementów, co jest zasługą gościnnie udzielającego się na płycie Marka Ophidiana oraz wielu obcych dla tego gatunku instrumentów, jak smyczki i perkusjonalia. Tym samym brzmienie ewoluowało w stronę post-rockowej estetyki. Nowy, mający premierę w styczniu album według założeń zespołu miał strać się "lustrem, które ukaże ich wielowarstwową muzyczną osobowość".

http://www.youtube.com/watch?v=4qtMQF3zjFk&list=UU1pQswqrsiJ14n82lh3FCdA&index=5&feature=plcp

Crippled Black Phoenix Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

Występując w Sfinksie, udowodnili jednak, że prawdziwą energię generują dopiero na scenie. Każda z ich płyt, mocno trzymając sie metalowej stylistyki, zabiera słuchacza w krainę ciężkich dźwięków. Ich koncert "pochłania" publiczność. Zdecydowanie najsilniejszą stroną formacji jest ich mocno gitarowe brzmienie. Gitarzyści, a wśród nich Justin Greaves, popisali się nie tylko instrumentalnymi umiejętnościami, ale co było ważniejsze - potrafili znaleźć "pozamuzyczny" język ze swoimi fanami. Były dowcipy i krótkie rozmowy. Co więcej, Graves zszedł ze sceny i prowokował publiczność do głośniejszego śpiewuwiększej ekspresji, ruchu i wolności.

Foto: Paweł Jóźwiak

Duże wrażenie na publiczności zrobił wokalista. Wydawał sie być "grzecznym chłopcem", lekko "odstającym" od zespołu, jednak jego chrakterystyczny głos zdobył uznanie wszystkich.

Teksty Crippled Black Phoenix zawieraja krytykę ludzkiej nieuczciwości, korupcji oraz zła, lecz zawierają również w sobie nadzieję. Ich bezkompromisowe, nawołujące do sprzeciwu manifesty, w świecie kompromisu i oportunizmu, stają się coraz mocniejsze. Ballady o końcu świata to " jak zwykle taka sama dawka nieszczęścia i nadziei, zarówno w tekście jak i dźwięku".

Crippled Black Phoenix, Sfinks700, 25.03.2012




Autor

obrazek

Olga Jankowska
(ostatnie artykuły autora)

Zajmuję się szeroko pojętą tematyką społeczną i kulturalną