W wykreowanym na scenie świecie, modlitwa o pomoc kończy się zwrotem "Drogi Zeusie wysłuchaj nas Panie". Religia stała tylko ucieczką. Została sprowadzona do mechanizmu obronnego, pamiątki po pierwotnych instynktach. Bo nie ma znaczenia, czy modlimy się do Jezusa czy Zeusa. A skoro to nie ma znaczenia, to całe sedno religii zatapia się w morzu pozbawionych znaczenia rytuałów i przyzwyczajeń. Wartością, która upada po religii jest tradycja. Nad łóżkiem Dzidzi Danuta wiesza obrazki ludowe i zdjęcia papieża. Jednak sama przyznaje, że ani na Dzidzię, ani na obrazki nie może już patrzeć. Panie z kuratorium mające zabrać córkę, śmieją się z starych zasłon wiszących u Mutter. Wiekowe pamiątki po babci zostają nazwane szmatami. Hymn i Rota trafiają na radiową listę przebojów, w której każdy może zagłosować i wygrać wyjazd "w pizdu". Może się wydawać, że znowu mamy do czynienia ze spektaklem nihilistycznym, który czerpie siłę tylko z burzenia. Jednak autorzy oparli się tej pokusie. W pewnym momencie padają znamienne słowa: "Nie ma żałowania za grzechy, bo nie ma Boga, który mógłby je odpuścić. Sami musimy odpuścić, zapomnieć, że mamy zapomnieć". Autorzy nie poprzestają na negacji. Wskazują, że każdy z nas powinien przejąć odpowiedzialność na siebie. Ich rada jest przekazana nienachlanie, ale ma niesamowity efekt i siłę oddziaływania. Kamil Radomski, Nowa Siła Krytyczna

Marian Hemar

Pierwiastek z Minus Jeden

Reżyseria i scenografia: Antoni Baniukiewicz, Janusz Tartyłło

Prapremiera: 14 sierpnia 2003, Polski Teatr w Wilnie

Obsada: Mieczysław Dwilewicz, Teresa Samsonow, Mirosław Szejbak, Jerzy Szymanel, Renata Szymanel

To komediowy wariant motywu faustowskiego - odwiecznej walki dobra ze złem. Bohaterowie uczestniczą w iście diabelskich igrzyskach, grze ze szczęściem i nieszczęściem, przypadkiem, niezbadanym losem. Jeden z nich gotów jest nawet duszę diabłu oddać, aby odstało się to, co się stało...Komedia "Pierwiastek z minus jeden" nie miała dotychczas premiery na żadnej z polskich scen, jej skróconą wersję pokazał przed kilku laty jedynie teatr telewizji. Z tym większą radością Polski Teatr w Wilnie podjął się zaprezentowania w prapremierowy sposób jej pełnej wersji swej publiczności na Litwie i poza Litwą.

PROGRAM FESTIWALU R@PORT