Świętojańskie wideo

Teatr na nowe czasy: Komuna//Warszawa, Paradise Now? Remix Living Theatre

Wiedżmin w Teatrze Muzycznym w Gdyni: fragment próby medialnej

Śpiewający Aktorzy 2017: Katarzyna Kurdej, Dziwny jest ten świat

Barbara Krafftówna W Gdańsku

Notre Dame de Paris w Teatrze Muzycznym w Gdyni: Czas katedr




Polecane

Jacek Sieradzki: Rezygnuję. Rozmowa z dyrektorem festiwalu R@Port

VI ranking aktorów Wielkiego Miasta

Kto wygrał, kto przegrał: teatry i festiwale. Podsumowanie roku teatralnego na Pomorzu cz.3

Nasyceni, poprawni, bezpieczni. Podsumowanie roku teatralnego 2014 na Pomorzu, cz.2

Podsumowanie roku teatralnego 2014 na Pomorzu, cz.1: Naj, naj, naj

Niedyskretny urok burżuazji. Po Tygodniu Flamandzkim

Na8-10Al6Si6O24S2-4 dobrze daje. Po perfomansie ‘Dialogi nie/przeprowadzone, listy nie/wysłane’

Panie Jacku, pan się obudzi. Zaczyna się X Festiwal Polskich Sztuk Współczesnych R@Port

Wideoklip - niepokorne dziecko kinematografii i telewizji. Wywiad z Yachem Paszkiewiczem

Empire feat. Renia Gosławska - No more tears

Na co czekają więźniowie ? Beckett w Zakładzie Karnym w Gdańsku-Przeróbce

Zmiany, zmiany, zmiany. Podsumowanie roku teatralnego 2012 na Pomorzu

Debata w sprawie sprofanowania Biblii przez Adama Darskiego (Nergala)

Jakie dziennikarstwo poświęcone kulturze w Trójmieście jest potrzebne ?

Dość opieszałości Poczty Polskiej. Czytajmy wiersze Jerzego Stachury!

Brygada Kryzys feat. Renia Gosławska & Marion Jamickson - Nie wierzę politykom

Monty Python w Gdyni już do obejrzenia!

Kinoteatr Diany Krall. "Glad Rag Doll" w Gdyni

Tylko u nas: Dlaczego Nergal może być skazany ? Pełny tekst orzeczenia Sądu Najwyższego

Obejrzyj "Schody gdyńskie"!

Piekło w Gdyni - pełna relacja

Pawana gdyńska. Recenzja nowej płyty No Limits

Kiedy u nas? Geoffrey Farmer i finansowanie sztuki

Wciąż jestem "Harda" - wywiad z bohaterką "Solidarności"

Wielka zadyma w Pruszczu Gdańskim

Podróż na krańce świata, czyli dokąd zmierza FETA ?

Co piłka nożna może mieć wspólnego ze sztuką ?

Eksperyment dokulturniający, czyli „Anioły w Ameryce” na festiwalu Open’er

Wieczór z Sopockim Teatrem Tańca!

Opublikowano: 18.11.2011r.

Dwa spektakle Sopockiego Teatru Tańca na deskach Sopockiej Sceny Off de BICZ.

 

 

 

 

25 i 26.11.2011, godzina 19.00(część I), 19.45(część II)
Sopocka Scena Off de BICZ
20/30zł

Dwa skrajne, różne w formie spektakle STT:

- na poły biograficzny, odnoszący się do historii i teorii tańca, zabawny i emocjonalny spektakl
Rosso Relativo (Joanna Czajkowska)
- sterylny, kontemplacyjny i tanecznie wycyzelowany Vitruvian MAN
(Jacek Krawczyk, Katarzyna Antosiak)

Intelekt, doświadczenie, piękno, emocje...

Foto:Materiały prasowe

25 listopada 2011 - piątek
godz. 19.00 Rosso Relativo
-- przerwa 15 min. -
godz. 19.45 Vitruvian MAN
26 listopada 2011 - sobota
godz. 19.00 Vitruvian MAN
-- przerwa 15 min. -
godz. 20.00 Rosso Relativo

Foto: Jerzy Nowak/ materiały promocyjne


Opis spektakli:
Rosso Relativo

pomysł i wykonanie: Joanna Czajkowska
kostium: Joanna Czajkowska
muzyka: collage

„Rosso Relativo" to miniaturowy - solowy spektakl w choreografii i wykonaniu Joanny Czajkowskiej, założycielki Teatru Okazjonalnego, który powstał specjalnie z okazji dziesięciolecia tego teatru. To osobista, emocjonalna i wyjątkowo szczera wypowiedź z punktu widzenia polskiego choreografa tańca współczesnego, a także, a może przede wszystkim kobiety - artystki w wieku słusznym! Spektakl zawiera refleksje na temat istoty sztuki tańca: jej wymiaru intelektualnego, emocjonalnego i estetycznego, ale także relacji sztuka - życie. „Rosso Relativo" nieoczekiwanie wywołało niezwykłe poruszenie wśród publiczności, co spowodowało późniejsze niezaplanowane prezentacje, m.in. w ramach jubileuszu Teatru Amareya na Spotkaniach Trójmiejskich Teatrów Niezależnych, czy Festiwalu Metropolia jest OKEY!.


„(...) Joanna Czajkowska zaskoczyła i wzruszyła niezwykłym performance "Rosso Relativo", który przygotowała specjalnie na ten wieczór. To jej osobiste podsumowanie minionych 10 lat pracy i wyraz czystej miłości do tańca. Pokazała, że jest wierna cytatowi, który był częścią jej performance - że branie na serio pracy jest imperatywem, a branie na serio samej siebie katastrofą. Być może spektakl ten będzie można zobaczyć jeszcze podczas zbliżających się urodzin Teatru Amareya (...)"
„Jubileusz Okazjonalny", Magdalena Hajdysz, Gazeta Wyborcza - Trójmiasto nr 252

„...[...] Ja ciągle pracuję nad swoim performance "Rosso Relativo", który przygotowuję specjalnie na tę okazję. Będzie to występ bardzo osobisty, jubileuszowy i odświętny. Nie planuję wprowadzać go na stałe do repertuaru, chociaż już wiem, że zatańczę to ponownie w listopadzie, na pięciolecie Teatru Amareya [...]"
"Warto cieszyć się tańcem", Łukasz Rudziński, www.trojmiasto.pl

Foto: Jerzy Nowak/materiały promocyjne

VITRUVIAN MAN - preludium

Inspiracja: Człowiek witruwiański Leonarda da Vinci
Forma: Teatr tańca współczesnego
Koncept i choreografia: Jacek Krawczyk
Taniec: Kasia Antosiak, Jacek Krawczyk
Muzyka: Karolina Rec, Rafał Dętkoś
Wizualizacje: Łukasz Boros
Kostiumy: Julia Porańska
Reżyseria świateł: Adm Akerman
Stylizacja: Marzena Okoń
Zdjęcia promocyjne: Łukasz Strenk
Czas: ok. 50 min.
Zdjęcia promocyjne: Łukasz Strenk, Bartosz Cybowski

Foto: Bartosz Cybowski/materiały prasowe


Powstał spektakl, który jest współczesnym studium na temat ludzkiego ciała, ciała tancerza w ruchu, w konkretnej przestrzeni, analizą możliwości ekspresyjnych w określonych warunkach w kontekście historycznych teorii dotyczących cielesności oraz zależności między materią a sferą duchową

Inspiracją stał się człowiek witruwiański - rysunek upowszechniony przez Leonarda da Vinci przedstawiający figurę nagiego mężczyzny w dwóch nałożonych na siebie pozycjach, wpisaną w okrąg i kwadrat. Artystę zainspirował Witruwiusz, starorzymski architekt i inżynier, który opisał teorię i praktykę harmonijnych proporcji.

Zgodnie z tradycją pitagorejską okrąg symbolizuje sferę duchową, kwadrat-materialną egzystencję. Ludzkie ciało reprezentuje doskonałe połączenie materii i ducha, co znajduje swoje odzwierciedlenie w jego proporcjach. Idealnie wpisanie ludzkiego ciała w obie święte figury geometryczne świadczy o dualizmie człowieka, jego podwójnej naturze.

Twórcy przedstawienia skomponowali własne układy choreograficzne w oparciu o wiedzę na temat koncepcji budowania spektaklu teatru tańca współczesnego.

Foto: Bartosz Cybowski/materiały prasowe

Choreografia jest efektem pracy tancerzy, ich twórczych poszukiwań oraz możliwości ruchowych ciała w określonej przestrzeni, ograniczoną również kwadraturą koła wg Leonarda oraz poza nią. Przedstawienie ma być eksperymentalnym poszukiwaniem interakcji między ciałem fizycznym i osobowością tancerza, ich nieskończonych możliwości wyrazowych. Konfrontacja z taką przestrzenią będzie indywidualnym spojrzeniem twórców na ekspresyjne możliwości skodyfikowanego ciała, analizą w określonych warunkach podstawowych cech tańca współczesnego takich jak ciężar, balansowanie między stanem równowagi a upadkiem, izolacja, policentryzm, a przede wszystkim przepływ - moment napięć i rozluźnień oraz zespolenie umysłu i ciała w jeden wyrazisty instrument nieograniczony jakąkolwiek treścią.

Spektakl mieści się w konwencji symboliki, gestu, oszczędnego ruchu - wyraźnego i sterylnego. Istotnym elementem realizacji tych założeń ma być interaktywna wizualizacja autorstwa Łukasza Borosa wg założeń geometrycznych, a także eksperymentalna muzyka Karoliny Rec i Rafała Dętkosia.

Fragmenty recenzji:

[...] Umowne, rozgwieżdżone niebo i jednostajna muzyka wprowadzają nas w klimat oczekiwania na coś niezwykłego, na jakiś... wybuch. I jest! Na scenie Teatru na Plaży ląduje meteor, a po chwili ukazują się kobieta i mężczyzna ubrani w czarną gimnastyczną bieliznę. Długo pozostają blisko siebie, tworząc jakby jeden organizm. Przez jakiś czas wykonują serię skomplikowanych ruchów, rękoma i nogami, wyznaczając wokół siebie dostępną przestrzeń. Ta scena zyska pełne znaczenie dopiero, kiedy ten sam układ pod koniec spektaklu tancerze wykonają na tle wizualizacji - kobieta zostanie "wpisana" w koło, mężczyzna - w kwadrat, które unaocznią nam ograniczenia ruchu zamkniętego w figurze geometrycznej. [...] Nie można nie docenić ogromnej pracy, jaką tancerze włożyli w przygotowanie skomplikowanej, nasyconej i gęstej choreografii. Każdy ruch i układ opracowane i wykonane zostały z matematyczną precyzją i dbałością o materię ciała - pozę, gest, ruch w przestrzeni.
Gazeta Wyborcza Trójmiasto, Magdalena Hajdysz

"Sterylny balans tańca"


W uroczystej atmosferze wydarzenia, w ograniczonej światłem przestrzeni rozegrała się przemyślana opowieść o człowieku, skomponowanym naturalnie z atrybutów żeńskich i męskich. Odwieczne mieszanie się pierwiastków męskich i żeńskich nie było w tańcu powodem do walki, lecz stanowiło próbę formalnej (geometrycznej i zamkniętej) analizy, której celem miała być harmonia. Umysł i ciało, kobieta i mężczyzna, biel i czerń, cisza i hałas, ruch i zatrzymanie, upadek i powstanie. Tancerze skupili się na pokazaniu genezy gestu i ruchu, sterylnie oddzielając każdy, tym samym ilustrując napięcia i rozluźnienia mięśni, z wielką uwagą starając się opowiedzieć o niezliczonych kombinacjach i wariacjach możliwych w ekspresji człowieka. [...] Oboje aktorzy zachwycili precyzyjnym wykonaniem, profesjonalizacją tańca współczesnego, zmierzającego do wykorzystania wszelkich gatunków ruchu w tym tańca klasycznego i sztuk walk
Katarzyna Wysocka, www.wiekiemiasto.pl, opublikowano: 21.11.2010

Więcej: TUTAJ

„Człowiek - rysunek podwójny"


( ...) Nowy spektakl Sopockiego Teatru Tańca to rzecz niebanalna. Osadzona w tradycji, a zarazem świeża. Porusza uniwersalne, dość skomplikowane filozoficznie wątki, ale nie nuży, nie dokonuje zbędnych nadinterpretacji i nie narzuca odpowiedzi. Watro przyjrzeć się rysunkowi, jaki swoimi ciałami kreślą tancerze i tym samym podejrzeć pracę renesansowego mistrza Leonarda da Vinci.
Klaudia Koleśnik, www.miastokultury.pl, opublikowano: 01.03.2011

Bliższe informacje o spektaklach na stronie teatru: www.sopotdancetheatre.com UWAGA: Przypominamy o konkursie na recenzję ogłoszonym przez Instytut Muzyki i Tańca oraz pismo Teatr! Nagrody są fantastyczne, więc warto przyjść, zobaczyć i napisać! Do dzieła!!!

Rezerwacje:  W godz. 10.00 -16.00, tel.: 58 555 22 34,609-690-038, 603-332-390 lub mailowo: offdebicz@sopot.pl, Sopocka Scena Off de BICZ, al. Mamuszki 2, Sopot

Jeśli zarezerwują Państwo bilet, a nie będą mogli Państwo przyjść - bardzo prosimy o poinformowanie o tym stanie rzeczy, tą samą drogą, jaką Państwo czynili rezerwację.  Z góry dziękujemy!