Klaudiusz Wesołek, niegdyś anarchista, polityk, urzędnik, działacz  dziś  raczej komentator  pewnego odcinka naszej rzeczywiostości, wrócił na pierwsze strony mediów po aresztowaniu, które było wynikiem wyroku nakazowego  wydanego pod koniec 2009 roku w związku z akcją „Naszości” w sopockim Urzędzie Miasta, którą Wesołek sfilmował. Wcześniej  wielokrotnie skazywany za panowania wszystkich systemów/układów władzy w Polsce, wsławił się głównie bezkompromisowością w podejściu do tematów i pomysłowością w manifestowaniu swoich poglądów. Można a nawet należy czasami nie zgadzać się z Wesołkiem, ale nie można nie docenić i zauważyć, że to jeden z ostatnich, którzy mają taką odwagę. Oto rozmowa przeprowadzona 9 maja 2011 po konferencji prasowej w Gdyni.

Ucho Gdynia Gazeta Świętojańska

Rozmowa z Kaludiuszem Wesołkiem . Jeśli masz kłopoty z „odpaleniem” filmu, wejdź tutaj

Wesołek Klaudiusz, ur. 11 IV 1968 w Gdańsku. Ukończył III LO w Gdyni (1986). Od 1985 członek Federacji Młodzieży Walczącej w III LO, współorganizator tzw. przerw milczenia, kolporter podziemnych wydawnictw, m.in. pisma „Monit” (we współpr. z Maciejem Nowickim). Od 1986 członek Ruchu Wolność i Pokój, współredaktor pisma „A Cappella” (od 2 nr-u, 1986), 16 XI uczestnik pielgrzymki do grobu Ottona Schimka w Machowej, 16 XII współorganizator manifestacji w obronie Świadków Jehowych i in. więźniów sumienia przed Halą Olivia (przed koncertem Rock dla Pokoju); wiosną 1988 współorganizator happeningu Topienie Marzanny z kukłą symbolizującą gen. Wojciecha Jaruzelskiego, zatrzymany, przetrzymywany w AŚ KW MO; w V i VIII współorganizator (wraz z in. członkami WiP, FMW) Grupy Pomocy Strajkowej dla strajkujących robotników Stoczni Gdańskiej im. Lenina, drukarz ulotek, plakatów, zaangażowany w zaopatrywanie stoczniowców w żywność. W 1988 współzałożyciel Klubu Więźnia Granic (wraz z Krzysztofem Galińskim, Wojciechem Błażkiem, Adamem Jagusiakiem, Małgorzatą Tarasiewicz), 11 XI współorganizator (wraz z W. Błażkiem) demonstracji w urzędzie paszportowym pn. Paszport dla Każdego, zatrzymany na 48 godz., skazany przez Kolegium ds. Wykroczeń na 30 dni prac społecznych, po zignorowaniu tej kary skazany na 15 dni więzienia; uczestnik wielu happeningów, m.in. koncertu kapeli Zbuntowana Publiczność na festiwalu zorganizowanym przez Krzysztofa Skibę w Łodzi, dwóch Hyde Parków: w Białogórze (1988), w Lubieszowie (1989). W VI 1988 współautor (wraz z Januszem i Cezarym Waluszkami, Wojciechem Mazurem, Krzysztofem Galińskim) manifestu Międzymiastówki Anarchistycznej: „Ruch Anarchistyczny – Tak!”, przez krótki okres działacz MA. W 1993 absolwent Wydz. Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego, nast. studiów podyplomowych: ochrona środowiska na Academica Istropoliotana w Bratysławie (1994), międzynarodowe prawo w zakresie ochrony środowiska na University of Washington w Seattle (1997). 1989-1990 w NZS na UG, członek Komisji Międzyuczelnianej, współredaktor (wraz z Bogdanem Kunachem, Maciejem Barańczykiem, Piotrem Owczarkiem, Jackiem Molestą, Klaudią Moszczyńską) pisma „Albo”. W 1991 współzałożyciel (wraz z Mariuszem Romanem, Andrzejem Czaplickim) Wolnego Syndykatu Studentów, współredaktor pisma „Via Spei”. 1994-1996 pracownik firmy ZWIK w Gdańsku, do 1995 dodatkowo specjalista ds. importu w firmie MOD-TAP w Starogardzie Gdańskim. 1998-2000 pracownik Gospodarstwa Pomocniczego Kancelarii Premiera RP: naczelnik Wydziału Prawno-Organizacyjnego GP, nast. specjalista w Wydziale Poligraficznym; I-III 2000 zatrudniony jako specjalista w Departamencie Systemu Informacji Ministerstwa Spraw Zagranicznych, 2000-2001 pracował nad promowaniem rządowych ośrodków wypoczynkowych w Internecie. Od 2001 utrzymuje się z prac dorywczych. Nagrodzony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2001), medalem Za Udział w Strajku 1988 (2008).Za Encyklopedią Solidarności.

Wyroki po 1989 roku:

• w 1994 roku skazany na grzywnę za obrzucenie farbą konsulatu ZSRR (w roku 1991) i miesiąc aresztu za niestawienie się na sprawie, skazała go sędzia Beata Majkowska
• ‎2003 - 20 dni pozbawienia wolności za napis na budynku Kancelarii PRM "Miller Mieszka na Kradzionym" - odbyte w AŚ Gdańsk na Kurkowej i ZK Gdańsk na Przeróbce. (w trakcie odbywania wyroku zwycięstwo w Konkursie Historycznym dla Osadzonych )
• 7 kwietnia 2004 roku Sąd Rejonowy w Gdyni wydaje wyrok nakazowy i uznaje Klaudiusza Wesołka winnym dwukrotnego znieważenia prokuratora IPN w trakcie wykonywania obowiązków służbowych (prokurator Piotr Niesyn odmówił ścigania byłych funkcjonariuszy WUSW w Gdańsku, którzy bezprawnie wpływali na Kolegium ds. Wykroczeń w Gdańsku na szkodę Klaudiusza Wesołka, więc ten zdenerwował się i nazwał prokuratora „szują”). Wesołek zostaje skazany na 4 miesiące ograniczenia wolności i 20 godzin prac społecznych miesięcznie przez asesor Ilonę Kordulską.
• 4 czerwca 2004 r., pod nieobecność oskarżonego (który był w tym czasie w Norwegii) odbywa się rozprawa. Podczas rozprawy dochodzi do prób ustalenia przez sędziego Radosława Wyrwasa tożsamości osób, które przyszły do sądu jako publiczność. Sąd skazuje Wesołka na 10 miesięcy ograniczenia wolności i 20 godzin prac społecznych miesięcznie.
•  Wesołek nie stawiał się na nie, dlatego zamieniono je na 5 miesięcy pozbawienia wolności
•  w czerwcu 2006 Klaudiusz Wesołek zostaje skazany na rok więzienia w zawieszeniu na trzy lata za naruszenie nietykalności cielesnej asesora Wyrwasa. za:

Zobacz także:Ja, Klaudiusz Wesołek (Duży Format)

Głodówka Klaudiusza Wesołka

Foto:Piotr Wyszomirski