Środa, 13.04 godz. 20:00, klub Parlament
Bilety: 80 zł
Niebawem Pendragon został dostrzeżony przez menagera Grega Linesa. Dostarczyło to zespołowi silnego impulsu do pracy. W tym czasie z grupy odszedł Cox; zastąpił go Robert Dalby. Grupa wzbogaciła się także o klawiszowca z lokalnej grupy Cygnus, Johna Barnfielda. Niebawem z zespołu odszedł Baker, a mający go zastąpić Peter Gee zmienił szybko gitarę na bas, gdy na odejście zdecydował się także Dalby. Barret i Barnfield, tworząc wspólnie materiał, wypracowali niebawem charakterystyczny styl grupy. W 1982 r. od wspólnego koncertu Marillion i supportującego go Pendragonu w niedalekim Gloucester rozpoczęła się bliska współpraca obu grup. Tak zaczął się nowy rozdział w historii zespołu. Wspólne koncerty tak przysporzyły Pendragonowi słuchaczy, że już rok później zespół zgromadził 30 tysięczną widownię podczas koncertu poczas Reading Festival. Grupa zagrała też na żywo w piątkowym show Tommy'ego Vance'a w programie pierwszym radia BBC.
Ucho Gdynia Gazeta Świętojańska
Pendragon .Jeśli masz kłopoty z „odpaleniem” filmu, wejdź tutaj
Nie chcąc rezygnować ze swej pracy zawodowej, jeden z filarów grupy - John Barnfield - zdecydował się na odejście. Przy instrumentach klawiszowych zasiadł Rik Carter. W 1984 r. pod szyldem Elusive, wytwórni należącej do managera Marillionu Johna Arnisona, zespół wszedł do studia i nagrał mini album "Fly High Fall Far", a niedługo później - pierwsze LP, zatytułowane "The Jewel". Grupa nie dostała jednak stałego kontraktu. Grupę opuścił jeden z założycieli, perkusista Nigel Harris. Zastąpił go na krótko Matt Anderson, jednak szybko zrezygnował, odchodząc wraz z Rikiem Carterem.
Pendragon stanowili zatem już tylko Barret i Gee. Na szczęście w zespole pojawił się perkusista Fudge Smith i z pomocą sesyjnego klawiszowa Jamesa Colaha udało się zakończyć trasę koncertową, na podstawie której powstał album "9.15 Live". Wtedy też, w 1985 roku, grupa zagrała swój pierwszy koncert poza granicami Anglii, który odbył się w Utrechcie, w Holandii. Barretowi wkrótce udało się pozyskać do zespołu stałego klawiszowca, swojego przyjaciela z dzieciństwa, Clive'a Nolana. Po krótkiej współpracy z wytwórnią Records, w 1988 roku grupa założyła własną, o nazwie Toff Records. Materiał na płytę demo dla EMI wraz z kilkoma nowymi utworami złożyły się na pierwsze wydawnictwo Toff Records - płytę "Kowtow". W tym mniej więcej czasie Barret zaangażował do współpracy Simona Williamsa, twórcę charakterystycznych grafik zdobiących okładki płyt Pendragonu.
Wydanie albumu "The World" znaczy rozpoczęcie kolejnego rozdziału w historii grupy. Płyta została bardzo dobrze przyjęta przez krytyków, liczba fanów znacznie się powiększyła, zespołem zainteresowała się także prasa. Toff Records działała prężnie, a skład zespołu w końcu był stały. Kolejne płyty, "The Window Of Life" oraz "The Masquerade Overture", okazały się również wielkim sukcesem. Barret, Gee, Nolan, Williams i dźwiękowiec Karl Groom stworzyli zgrany zespół sprzedający najwięcej płyt wśród zespołów grających prog-rocka niezwiązanych z żadną dużą wytwórnią. Pendragon zagrał też swoje pierwsze koncerty w Ameryce Południowej: w Brazylii, Chile i Argentynie.
Z powodu prywatnych kłopotów Barreta (długotrwały proces rozwodowy) na kolejnym album "Not Of This World" fani musieli czekać 5 lat. Album uznawany jest za najbardziej emocjonalny wśród płyt grupy, a przez wielu - za najlepszy w ich historii. Krótko po wydaniu albumu, Barret został uznany "najlepszym gitarzystą roku 2001" przez brytyjski Classic Rock Society. W 2002 zespół wydał koncertowy krążek "Acustically Challenged", nagrany podczas wsytępu na żywo w Trójce w Polsce W 2005 ukazał się kolejny, siódmy album Pendragonu zatytułowany "Believe"; bardziej żywy i o niejako "młodszym" brzmieniu niż poprzedni krążek. W tym samym roku grupza zagrała swój pierwszy koncert w Ameryce Północnej, w Los Angeles, USA.
Niebawem miała miejsce kolejne, po długim okresie spokoju, przetasowanie w szeregach grupy. Po 20 latach wspólnego grania z zespołu odszedł perkusista Fudge Smith, zastąpiony przed młodego muzyka Joe'ego Crabtree. W odnowionym składzie zespół wyruszył na swoją największą jak dotąd trasę koncertową. Materiał z trasy stał się bazą dla pierwszego wydawnictwa DVD zespołu: "And Now Everybody To The Stage".
