Gazeta Świętojańska: Laibach w CSG!

Świętojańskie wideo

Teatr na nowe czasy: Komuna//Warszawa, Paradise Now? Remix Living Theatre

Wiedżmin w Teatrze Muzycznym w Gdyni: fragment próby medialnej

Śpiewający Aktorzy 2017: Katarzyna Kurdej, Dziwny jest ten świat

Barbara Krafftówna W Gdańsku

Notre Dame de Paris w Teatrze Muzycznym w Gdyni: Czas katedr

Laibach w CSG!

Opublikowano: 28.02.2011r.

Laibach w swojej twórczości często sięga do motywów wykorzystywanych w marszach wojskowych, symboli totalitarnych, estetyki faszystowskiej, stylizując podobnie swój wizerunek, czego celem jest podkreślenie zagrożeń związanych z totalitaryzmem. Jednak jak powiedział wokalista zespołu "jesteśmy w takim stopniu faszystami w jakim Hitler był malarzem".

14 marca 2011

Centrum Stocznia Gdańska (Wejście bramą CSG od ul. Wałowej 27)

g.20.00 (Otwarcie bram CSG o godzinie 19:00)

bilety:

W sprzedaży od 14 lutego.
od 14.02 do 13.03 – 70zł
w dniu koncertu 85 zł

Zespół nigdy nie popierał ideologii nazistowskiej czy faszystowskiej, koncepcja polegała tylko na użyciu środków estetycznych, którymi owe totalitaryzmy dysponowały. Okładki ich płyt czy też ilustracje scenografii podczas koncertów często zdobią przerobione symbole religijne i totalitarne, związane ze sobą w specyficzny sposób, jak np. Matka Boska z Leninem na rękach, czy sylwetka Chrystusa na tle czarnego krzyża, jakiego używało niemieckie wojsko w trakcie drugiej wojny światowej. Jak deklarują członkowie zespołu, symbole i treści ich utworów wymierzone są przeciwko symbolom totalitarnym, a ich rodowód jest bliższy punka czy nowej fali, niż innych trendów kulturowych.

Na początku działalności zespół spotykał się z niechęcią ze strony ówczesnych komunistycznych władz państwa. Zakazano pokazu multimedialnego projektu – Rdeci Revirji (odzew na strajk miejscowych górników) oraz zabroniono występowania członkom grupy na koncertach i używania niemieckiej nazwy Laibach. W dodatku współzałożyciel Tomaž Hostnik 21 grudnia 1982 popełnił samobójstwo. Wszystkie te negatywne wydarzenia odzwierciedlały początkową twórczość zespołu. Członkowie Laibacha nie zrazili się i już w 1984 roku wydali swój pierwszy album Rekapitulacja, będący zbiorem wcześniejszych eksperymentalnych nagrań. Occupied Europe Tour z kolei to ciężkie, depresyjne brzmienie oraz charakterystyczne słoweńskie śpiewy. Czynią one ten krążek bardzo charakterystycznym dla Laibacha w jego początkowym stadium istnienia. W następnym zbiorze Opus Dei pojawiły się covery znanych utworów: Queen (One Vision) oraz Opus (Life is Life). Odtąd umieszczanie przeróbek weszło już w kanon Słoweńców. Niedługo potem Laibach wydał Sympathy Of The Devil złożony z 6 przeróbek tak samo zatytułowanego kawałka autorstwa The Rolling Stones. Z samych coverów składał się też Let It Be, wzorowany na tytułach płyty o tej samej nazwie autorstwa The Beatles. Identyczne są tutaj tylko tytuły, ale podobnie jak w Sympathy Of The Devil zawartość muzyczna odbiega od pierwowzorów, co nie czyni ich dokładnymi kopiami oryginału. Macbeth z kolei był przedsięwzięciem będącym podkładem muzycznym do Makbeta Szekspira w hamburskim Deutsches Schauspielhaus. Prócz niego Laibach muzycznie wzbogacił jeszcze 14 przedstawień teatralnych takich jak: Krst pod Triglavom, No Fire Escape in Hell, Molitevi stroj. Album ten zamyka pewien okres w historii Laibacha przed upadkiem żelaznej kurtyny. Drugi okres zaczyna się już na początku lat 90. po upadku bloku wschodniego – charakteryzował się tym, że Laibach korzystał z elementów zapożyczonych z innych gatunków. Albumy czy utwory nawiązywały do stylistyki techno (Final Countdown z NATO) lub nawet rock i metal jak Jesus Christ Superstar. Według krytyków i miłośników "twardego" Laibacha lat 80. najbardziej udanym albumem ostatniej dekady XX wieku był Nato".