17 luty 2011 (czwartek), g. 19.00, Krytyka Polityczna

wstęp wolny

Książka Ewy Jasiewicz jest połączeniem reportażu i analizy politycznej konfliktu izraelsko-palestyńskiego. Już sam sposób pracy autorki (na tle innych dziennikarzy i reportażystów), jej stosunek do bohaterów i opisywanych wydarzeń, perspektywa, z której na owe wydarzenia patrzy,  jest ciekawą propozycją i dobrym punktem wyjścia do ważnej rozmowy o dziennikarstwie, zaangażowaniu, dociekaniu prawdy.

Ja chcę tylko pomagać zwyczajnym ludziom i chcę dążyć do tego, żeby mogli prowadzić zwyczajne życie na swoich terenach. Żeby tam mógł zapanować pokój, to najpierw musi być sprawiedliwość i tak, że człowiek może prowadzić gospodarstwo, łowić ryby, posłać dzieci do szkoły. Jak mu to zabierzesz, to będzie stawiać opór - co w tym dziwnego?
Ewa Jasiewicz w rozmowie z Wojciechem Orlińskim, „Wysokie Obcasy”
 
Podpalić Gazę to wstrząsająca relacja z oblężonej Strefy Gazy. Jasiewicz oddaje atmosferę codzienności - opisy śmierci dziesiątków niewinnych Palestyńczyków sąsiadują z relacjami o kolejnych nalotach lub patrolach oraz ze wspomnieniami dawnych upokorzeń, a przytaczane statystyki uderzają rozłożeniem liczby ofiar, ilości i jakości uzbrojenia.  Ewa Jasiewicz swoją książką rozbija stereotyp „islamskiego terrorysty”, bo okazuje się, że to, co myślimy, że wiemy o „terroryzmie”, jest niczym w porównaniu z tym, jak kształtuje się wojenna rzeczywistość. Autorka solidaryzuje się z oporem przeciw okupacji i łamaniu praw człowieka. Pisze: Każda wojna, okupacja i kolonizacja powinna być naszym problemem. Mamy obowiązek im się przeciwstawiać. […] Okupacja Palestyny jest naszą sprawą.

Ewa Jasiewicz – w latach 2008-2009 była jedną z niewielu zachodnich dziennikarek, obecnych na miejscu działań wojennych w ramach operacji „Płynny Ołów”. Jej reportaże z Iraku i Palestyny ukazały się w „The Guardian”, „The Independent”, „The Daily Telegraph” i „Le Monde Diplomatique”. Od lat jest działaczką na rzecz obrony praw człowieka.

Brała udział w konwoju do Strefy Gazy z pomocą humanitarną zaatakowanym 31 maja 2010 roku przez izraelskich komandosów, w którym zginęło dziewięciu działaczy na rzecz obrony praw człowieka, a około 20 zostało rannych. Na pokładzie statku byli obecni między innymi szwedzki pisarz Henning Mankell,  a także Mairead Corrigan Maguire z Irlandii Północnej, laureatka Pokojowej Nagrody Nobla z 1976 roku.