Podczas spotkania Władysława Pitala, zabierze publiczność w podróż do świata dadaizmu i surrealizmu. Zerkniemy na prace dadaistów: Arpa, Picabii, Duchampa, Grosza, Schwittersa. Zapoznamy się także z malarstwem surrealsitów: Chirico, Ernsta, Miro, Dali i Magrittea. Dadaizm (dada) – międzynarodowy ruch artystyczno-literacki w sztuce XX wieku, którego głównymi hasłami były dowolność wyrazu artystycznego, zerwanie z wszelką tradycją i swoboda twórcza odrzucająca istniejące kanony. Jego członkowie, będący świadkami I wojny światowej, w poczuciu rozpadu cywilizacji negowali powszechnie przyjęte ideały estetyczne i wartości, takie jak religia, moralność i honor. W dadaizmie absurdalność I wojny światowej przekładana jest na absurdalność sztuki. Czy wobec wojny sztuka jest jeszcze możliwa?.
Surrealizm (zwany także nadrealizmem) – kierunek w sztuce powstały w 1924 we Francji, początkowo występujący wyłącznie w literaturze, później w sztukach plastycznych, filmie i teatrze. W malarstwie założeniem surrealizmu było "wyrażanie wizualne percepcji wewnętrznej". Ponowne oswajanie życia w sztuce podjęte z dadaistycznego rozpadu skierowało surrealistów w rejony irracjonalne, odrzucające świadmośc, próbujące dotrzeć do pierwotnych instynktów wydobywanych przez intuicję, halucynację, zjawiska spontaniczne i twórczy automatyzm. Artyści starali się wykreować obrazy burzące logiczny porządek rzeczywistości. Często były to wizje groteskowe, z pogranicza jawy, snu, fantazji, odsunięte od racjonalizmu. Życie i śmierć, przeszłość i przyszłość są jednocześnie.