Jak (wam) nam się podoba!

Reżyseria: Gian Carlo Rossi

London Metropolitan University, Wielka Brytania

Sześć kobiet uciekło z London Met i porwało jednego z mężczyzn. Ostatni raz widziano ich na pokładzie samolotu lecącego do Polski. Plotka głosi, że szukają w Gdańsku azylu, powołując się na swoje artystyczne osiągnięcia. Przyjdźcie i oceńcie ich wersję sztuki Jak wam się podoba, zagraną przy dźwiękach Björk, Franka Sinatry oraz R&B.

Gian Carlo Rossi
Profesor nadzwyczajny oraz wykładowca Wydziału Sztuk Artystycznych londyńskiego Metropolitan University. Pracuje jako reżyser światła w teatrze tańca i teatrze dramatycznym. Przedmiotem jego badań jest próba wykorzystania języka przestrzeni jako środka do poszukiwania, analizowania i tworzenia przedstawienia w praktyce. Inspiracją dla niego są badania geografów kultury, teoretyków, filozofów i architektów, dla których myślenie przestrzenne jest głównym nurtem kulturowego dyskursu. W kwietniu 2007 współpracował z Lucy Richardson przy „Vertigo” - sztuce teatralnej, w której podjęto próbę dogłębnego zbadania życia czterech kobiet. Jako reżyser odwiedza Festiwal Szekspirowski już po raz szósty - poprzednio wystawiał „Miarkę za miarkę”, „Makbeta”, „Sen nocy letniej”, „More Than a Woman” (także efekty współpracy z Lucy Richardson) i „O, that this too too solid flesh”.

London Metropolitan University
Uczelnia powstała w 2002 roku z połączenia dwóch uniwersytetów: London Guildhall University oraz University of North London. Zespół teatralny działający przy uczelni składa się z absolwentów Wydziału Aktorskiego LMU, należącego do pierwszej piątki tego typu wydziałów w Anglii. Program studiów szczególny nacisk kładzie na badanie wzajemnych związków zachodzących między teorią i praktyką sztuki aktorskiej.

Wieczór Trzech Króli

Reżyseria: Yervand Khazanchyan

Musical Comedy Theatre, Armenia

Przedstawienie jest jasne, kolorowe, zagrane w rytmie deszczu, przy dźwiękach pobrzmiewającego klawikordu. Bohaterowie starają się pokonać złą pogodę za pomocą wstążek i wirujących parasolek. Spektakl otwiera postać Klowna, który nie zważając na deszcz wychodzi na scenę z Szekspirem – marionetką i wita publiczność. Londyński Big Ben, wciąż wskazujący za pięć dwunasta, gra kluczową rolę w tej fantazji na temat miłości, nakazując widzom czekać na tajemniczą północ. Trójkąt Viola – Orsino – Olivia czeka na rozwiązanie miłosnej zagadki, podczas gdy reszta postaci bawi publiczność licznymi komicznymi scenami. Wszyscy bohaterowie sztuki w pewien sposób tracą rozum z miłości, każdy zgodnie ze swoją osobowością. Komedia grana jest na prawie pustej scenie (stałym elementem jest tylko ławeczka), która wypełniana jest „żywymi dekoracjami” tańczącymi dziewczętami z gałązkami, które tańcząc tworzą ruchomą scenografię. Spektakl będący muzyczna komedią jest uzupełniany lirycznymi piosenkami zakochanych i Klowna. W tej wersji sztuki Szekspira wszystko kończy się dobrze a finał przepełniony jest muzyką i tańcem.
Spektakl został nagrodzony jako najlepsze przedstawienie 2009 roku nagrodą “Artavazd”.