Miło nam poinformować, że Bartosz Frąckowiak został finalistą w kategorii Teatr” w pierwszej edycji konkursu Talenty Trójki zorganizowanego przez Program III Polskiego Radia.
Do ogólnopolskiego konkursu zgłosił młodego reżysera Teatr Wybrzeże. To tutaj, na deskach Sceny Malarnia Frąckowiak wystawił z powodzeniem wiosną ubiegłego roku prapremierowy spektakl „Ksiądz H., czyli Anioły w Amsterdamie” wg Mariana Pankowskiego (premiera: 13 maja 2009).
Laureatów konkursu poznamy w najbliższą środę 28.04. o godzinie 17.00, na Gali Talentów Trójki, która odbędzie się w Studiu Muzycznym Polskiego Radia im. Agnieszki Osieckiej.
„Nie godząc się na bylejakość, chcemy promować młodych artystów, którzy swoją pasją tworzenia dokonują rzeczy niezwykłych – mówiła Magdalena Jethon o konkursie. - Nagroda będzie dla nich nobilitacją, a równocześnie zachętą do dalszej pracy. Talenty Trójki wskażą prawdziwe gwiazdy świata sztuki, filmu i teatru, pomogą zaistnieć młodym utalentowanym ludziom i wypromują najzdolniejszych debiutantów. Mam nadzieję, że ta nagroda doda im skrzydeł na początku ich kariery.”
Bartosz Frąckowiak (ur. 1982) - absolwent Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim i międzyuczelnianych studiów w Akademii ‘Artes Liberales’. Członek Zespołu Krytyki Politycznej. Dramaturg spektakli wyreżyserowanych przez Wiktora Rubina: Tramwaj zwany pożądaniem Tennesee Williamsa w Teatrze Polskim w Bydgoszczy (2006), Terrordrom Breslau według powieści Tima Staffela w Teatrze Polskim we Wrocławiu (2006), Lilla Weneda Juliusza Słowackiego w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (2007), Przebudzenie wiosny Franka Wedekinda w Teatrze Polskim w Bydgoszczy (2007), Drugie zabicie psa Marka Hłaski w Teatrze Polskim w Bydgoszczy (2007). Od pewnego czasu w roli dramaturga pracuje z Agnieszką Olsten. Razem zrealizowali Otella W. Szekspira w Teatrze Narodowym w Warszawie (2008) i Samsara Disco w Teatrze Polskim we Wrocławiu (2009). Reżyserował czytanie Białego dmuchawca M. Pakuły na Festiwalu Raport w Gdyni. Autor projektu „Performatyka Warszawska”, realizowanego w Instytucie Teatralnym w Warszawie i REDakcji KP (styczeń-czerwiec 2008).
Miło nam również poinformować, że spektakl Teatru Wybrzeże „Zwodnica” w reżyserii Kuby Kowalskiego (premiera: 6 marca 2009) został zaproszony na 50. Kaliskie Spotkania Teatralne. „Zwodnica” pokazana zostanie festiwalowej publiczności w sobotę, 15 maja o godzinie 18.00 na deskach Sceny Kameralnej Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu.
Kaliskie Spotkania Teatralne są jednym z najstarszych polskich festiwali sztuki scenicznej, mającym na celu zaprezentowanie najciekawszych ról i najwybitniejszych kreacji aktorskich powstałych w minionym sezonie teatralnym.
Spektakle Teatru Wybrzeże gościły już na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych. W 2008 roku zaproszono do Kalisza Grupę Laokoona Tadeusza Różewicza w reżyserii Jarosława Tumidajskiego. Rok później zaprezentowano tam Słodkiego ptaka młodości Tennessee Williamsa w reżyserii Grzegorza Wiśniewskiego (nagroda Grand Prix festiwalu dla Doroty Kolak za rolę Alexandry del Lago).
Kuba Kowalski o przedstawieniu: „Zwodnica Middletona jest dla mnie przede wszystkim przewrotnym moralitetem o kłamstwie. O tym, jak okłamujemy siebie dla naszego własnego dobra, w imię wyższych wartości, w imię ideałów. Główna bohaterka wkraczając w dorosłe życie stara się usatysfakcjonować wszystkich wokół; chce być idealną córką, idealną żoną, idealną kochanką, idealną kobietą. Pozornie wydaje się być otoczona miłością i troskliwą opieką; jednak nikt nie traktuje jej poważnie, każdy używa jej do swoich własnych egoistycznych celów. Staje się przedmiotem, kartą przetargową, produktem. W świecie dorosłych potrafi tylko nieudolnie powtarzać schematy, które podsuwają jej otaczający ją mężczyźni. Walcząc o siebie buduje takie same relacje władzy, jak te, których jest ofiarą; te same zależności, z których pragnie się wydostać. Jest współczesną nastolatką, która próbuje odnaleźć siebie pośród norm dyktowanych przez rodzinę, szkołę, kościół, popkulturę. Skoro ideały kobiecości okazują się okrutnymi, ograniczającymi kliszami, zmuszona jest zadać sobie podstawowe pytanie: kim jestem?”
Zwodnica zrealizowana została jako część projektu „Wyspa pełna krzyków”, w ramach którego młodzi reżyserzy wystawiali współczesne interpretacje tekstów dramatycznych epoki elżbietańskiej. Jest też częścią cyklu zero-jedynkowego, projektu, w którym twórcy stawiali na radykalne wypowiedzi, a w sferze realizacyjnej - granie maksymalnie blisko widza, przy minimalnym udziale scenografii.
Za: Teatrem Wybrzeże
Więcej o teatrze w na stronie www.pomorzekultury.pl
