Gazeta Świętojańska: [Foto] Było "cymbalistów" wielu. Dominik Bukowski w Uchu

Świętojańskie wideo

Teatr na nowe czasy: Komuna//Warszawa, Paradise Now? Remix Living Theatre

Wiedżmin w Teatrze Muzycznym w Gdyni: fragment próby medialnej

Śpiewający Aktorzy 2017: Katarzyna Kurdej, Dziwny jest ten świat

Barbara Krafftówna W Gdańsku

Notre Dame de Paris w Teatrze Muzycznym w Gdyni: Czas katedr

[Foto] Było "cymbalistów" wielu. Dominik Bukowski w Uchu

Opublikowano: 30.11.2009r.

Joonatan Rautio Quartet w składzie: Dominik Bukowski (wibrafon), Joonatan Rautio (saksofon), Piotr Lemańczyk (kontrabas), Ville Pynssi (perkusja) zaczarował wierną publiczność sax klubową we wtorkowy wieczór w gdyńskim Uchu.

Nie wiem jak wy, Szanowni Państwo, ale ja osobiście szkolne walenie w cymbałki na tzw. lekcjach muzyki nie wspominam dobrze. Nie tylko wymęczona pioseneczka o kotku nie sprawiała mi radości, ale nawet zapamiętana nazwa instrumentu nie jest tą właściwą (cymbałki są instrumentem strunowym, podobnie jak kobzy w odróżnieniu od aerofonowych dud szkockich).

Waldemar Chuk Gdynia Gazeta Świętojańska

Foto: Waldemar Chuk

Dominik Bukowski jest muzykiem, który regularnie gra w Trójmieście. Jest jednym z tych, których uderzanie w metalowe sztabki nie tylko nie odstraszyło w młodości, ale wypracował sobie pozycję wirtuoza (od 9. lat zajmuje drugą pozycję wibrafonisty w Polsce w plebiscycie Jazz Forum, przegrywając z trzymającym od 12. lat pierwsze miejsce Bernardem Maseli).

Dominikowi towarzyszyli inni fachowcy. Joonatan Rautio , założyciel kwartetu, jest utalentowanym i wielokrotnie nagradzanym saksofonistą z Finlandii. Grał z najlepszymi zarówno na scenie fińskiej, jak również międzynarodowej. Drugim fińskim gościem w Uchu był Ville Pynassi, utalentowany i młody perkusista, którego popularność znacznie przekracza rodzinne strony.

Foto: Waldemar Chuk

Na basie Piotr Lemańczyk błyszczał równie mocno jak koledzy z kapeli. Grał już z wieloma wybitnymi postaciami jak: Jan Ptaszyn Wróblewski, Janusz Muniak czy Zbigniew Namysłowski.

Foto: Waldemar Chuk

A jaki był sam koncert? Z gwiazdami różnie bywa, potrafią być kapryśne, nawet Chelsea potrafi przegrać. Tego wieczoru nic takiego się nie stało. Doskonała gra wszystkich muzyków zaczarowała wierną publikę. Koncert prezentujący dokonania kwartetu był rozciągnięty od trudniejszych w odbiorze, poszarpanych, jazzowych kompozycji do melodyjnych, prawie możdżerowsko-popowych melodii. Solówki perkusyjne rozrastały się w gwałtowny sposób. Magik z Finlandii, posługując się dwoma pałeczkami oczarowywał słuchaczy, wciągając ich w swoisty dialog.