Krzysztof Toboła, Grzybobranie

...a tam gdzieś twój brat...

W rozbryzgach świateł ludny dworzec,
tu nikt nie żegna, tam – nie czeka...
Noc stoi jak lokomotywa.
Uciec?..– istotne – aby jechać!

Tu peron, nary i śródziemie
- schron darmo i dar ciepła święty
tu w poczekalni – gdzieś twój brat
na żebrach z żeliwa – rozpięty...

Z arią na strunie jednej szyny
- koślawo – poprzez rozkład jazdy
nim ktoś wyruszył - maznął spray`em -
Sobą bądź! I błądź jak każdy!

W kłęby torowisk się przetacza,
pełznie pociągu szara glista,
choć z neonowisk tu przybyłeś
tunelem trafisz już do czyśćca.

Mgła – kusi srebrnik reflektora
i róża semafora zgasła
przemknęła przygarbiona postać
pochwyconego w pętlę światła.

...a już gdzieś brat twój...nieobecny…
Nim dłoń z hamulca klamry zdejmie
w Operze Mundi – wszechkomedii
w światy przesiada się kolejne.

Czy nie ma dzisiaj wątpliwości
z dystansu, z góry patrząc na to,
(stworzył wszak nas na podobieństwo...)
centralnej stacji – Pantokrator..?

Tadeusz Buraczewski
2007-11-04

Śpiewa Jerzy Stachura Jr, który napisał także muzykę do tego utworu :

Krzysztof Toboła, Terror

Powiązane artykuły

- Wszystkie "Ironezje świętojańskie"

Więcej o humorze i satyrze