Steve Turre
puzon i muszle
Jeden z czołowych nowatorów jazzowych, wirtuoz gry na puzonie i muszlach morskich, wielokrotny zwycięzca ankiet czytelników i krytyków magazynów "JazzTimes", "Downbeat" i "Jazzis" w kategoriach puzonu i instrumentów różnych (muszle morskie).
Urodził się w rodzinie pochodzenia meksykańskiego i dorastał w rejonie Zatoki San Francisco, od najmłodszy lat słuchając muzyki mariachi, bluesa i jazzu. Podczas studiów na Uniwersytecie Stanowym w Sacramento związał się z orkiestrą braci Escovedo specjalizującą się w muzyce salsa, którą Steve grywa od początku do dzisiaj.
W 1972 r. nastąpił przełom w jego karierze, angaż do koncertowej orkiestry legendarnego Raya Charlesa. W rok później jego mistrz i mentor, Woody Shaw wprowadził młodego puzonistę do zespołu Jazz Messengers perkusisty Arta Blakeya. W czasie wieloletniej współpracy z Blakeyem Steve grał z imponującą liczbą wspaniałych postaci ze świata jazzu, muzyki latynoskiej i popu - Dizzym Gillespiem, McCoyem Tynerem, J.J. Johnsonem Herbiem Hancockiem, Lesterem Bowie, Tito Puente, Mongo Santamarią, Vanem Morrisonem, Paroahem Sandersem, Horacem Silverem, Gracielą, Cassandr a Wilson, Randym Breckerem, Maxem Roachem czy Rahsaanem Rolandem Kirkiem. Właśnie ostatni z wymienionych odkrył przed nim muszle morskie jako instrumenty, które puzonista włączył na stałe do swojego instrumentarium, wykorzystując je w przeróżnych stylach muzycznych.
Turre rozwija się nieustannie jako muzyk i aranżer, dysponuje absolutną wszechstronnością gatunkową i w każdej uprawianej odmianie jazzu tkwi jedną nogą w tradycji, drugą maszerując śmiało w przyszłość.
Marco Marzola Trio
Światowej sławy włoski kontrabasista jazzowy. Z jazzem zetknął się studiując w konserwatorium w Ferrarze. Fascynacja tym gatunkiem spowodowała, że w 1982 r. wyruszył do Nowego Jorku, gdzie podjął studia u Barry'ego Harrisa i Bustera Williamsa. Dość prędko udało mu się zdobyć renomę w tamtejszym środowisku i rozpoczął błyskotliwą karierę, w czasie której występował i nagrywał z wieloma gwiazdami jazzu i muzyki etnicznej - to bogactwo zebranych doświadczeń pomaga mu znaleźć się w różnych muzycznych kontekstach. Po latach kariery sidemana postanowił założyć własny zespół, do którego zaprasza wybitnych gości do grania własnych kompozycji. Nauczył się tak wiele od mistrzów jazzu, że teraz pragnie kontynuować ich dziedzictwo, kultywując jazz ambitny i bogaty od strony formalnej.
Na liście muzyków, którzy wytyczyli mu drogę w jazzie, znaleźli się: Jimmy Lovelace, Tommy Tarantine, Jimmy Owens, Paul Jeffrey, Craig Handy, Betty Carter, Peter Martin, Greg Hutchinson, Harold Land, George Cables, Tommy Campbell, Tony Scott, Bruce Forman, Jimmy Cobb, Jessy Davis, John Clark, Sherman Irby, James Zollar, Chuck McPherson, John Hicks, Steve Turre, Dion Parson, Ed Cherry, Akua Dixon, Jaimeo Brown, Darrell Green, Jesse Davis, Andromeda Turre, Stacy Dillard, Giulio Capiozzo, Flavio Boltro, Carlo Atti, Stefano Bollani, Giancarlo Bianchetti, Mauro Grossi, Pietro Tonolo, Roberto Rossi, Emanuele Cisi, Paolo Mappa, Marco Tamburini, Oscar Zenari, Nico Menci, Max Chiarella, Fabrizio Bosso.
Nico Menci
Ceniony włoski pianista średniego pokolenia. Grał i nagrywał m.in. z Elliotem Zigmundem, Stevem Ellingtonem, Patrickiem Claharem, Samem Mostem, Jimmym Lovelacem, Slidem Hamptonem, Eddie Hendersonem, Stevem Turre, Chuckiem McPhersonem, Budem Shankiem, Rayem Mantellą, Jaimeo Brownem, Shermanem Irby, Darrellem Greenem, Jamesem Zollarem, Akua Dixonem, Dionem Parsonem.
Dion Parson
Urodzony w 1967 r. na Wyspie Św. Tomasza jest jednym z najbardziej cenionych perkusistów sceny nowojorskiej. Laureat nagrody Grammy, gra muzykę poważną, reggae, calypso, muzykę afrykańską i pop.
Początkowo uczył się gry na puzonie, ale jako piętnastolatek przesiadł się za bębny i jako perkusista zdobył stypendium umożliwiające naukę w Interlochen Music Academy w stanie Michigan. Jako student został wybrany do orkiestry McDonald's All-American High School Band. Następnie kształcił się na Rutgers University w New Jersey, gdzie studiował perkusję u Keitha Copelanda i Williama Moerscha. Dyplom zdobył w 1990 r. i rzucił się w wir kariery muzycznej w Nowym Jorku. Wśród liderów zespołów, w których grał, znaleźli się m.in.: where he quickly became part of the jazz scene playing with such greats as the late Milt Jackson, Monty Alexander, Jon Faddis, Steve Grossman, Gary Bartz, Terence Blanchard, Geri Allen, Donald Harrison, Don Byron, David Sanchez, Ray Anderson, Stephen Scott, Marc Cary, Lee Konitz, Ernest Ranglin, Ron Blake, Terell Stafford, Cyrus Chestnut, Wycliffe Gordon, Babatunde Olatunji, Baaba Maal, Joanne Brackeen, Dianne Reeves, Bill Salter, , Mulgrew Miller, Buster Williams,Bill Saxton, and Steve Turre. Z wieloma z tych muzyków zjeździł cały kontynent północnoamerykański oraz prawie całą Europę, Japonię, Karaiby, Afrykę i Bliski Wschód.
Nagrywanie z wybitnymi muzykami sprawiło, że jego nazwisko znalazło się w katalogach wielu znanych wytwórni płytowych, m.in. Columbia, Sony, Gramavision, Arabesque, Blue Note, Verve, Enja, Koch i Concord. Doświadczenia z przemysłem nagraniowym doprowadziły go do stworzenia wraz Ronem Blake'm, rodakiem z Wyspy Św. Tomasza, wytwórni Tehmun Records. Właśnie dla tej firmy nagrał pierwszą płytę jako lider, "People Music" w 2001 r. W 2007 r. sformował zespół Dion Parson's Unity, którego misją jest łączenie muzyków, ludzi, gatunków i kultur muzycznych w jedność - w muzyce i przez muzykę.
więcej na: www.jazzgdyni.pl
