W nurcie głównym tegorocznego festiwalu zobaczymy spektakle z Argentyny, Iranu, Niemiec, Czech, Włoch i z Polski – także poza Konkursem o Złotego Yoricka. Festiwal zainauguruje polska adaptacja „Romea i Julii” w reżyserii i choreografii Janusza Józefowicza – pierwszy musical w dotychczasowej historii Festiwalu Szekspirowskiego. Zaprezentujemy też spektakle polskich reżyserów zrealizowane za granicą – „Sen nocy letniej” w reż. Eweliny Marciniak w wykonaniu zespołu niemieckiego Theater Freiburg oraz „Miarka za miarkę” w reż. Jana Klaty z czeskiego Divadlo pod Palmovkou (Teatr pod Palmą) – obydwa wysoko oceniane przez krytykę teatralną oraz publiczność. Jednym z mocnych akcentów tegorocznej edycji ma szansę stać się również „Makbet” z Sardegna Teatro and Compagnia Teatropersona w reż. Alessandro Serra, który zagrany zostanie po sardyńsku. Ciekawostką będzie też z pewnością inspirowane „Królem Learem” przedstawienie „La Fiesta del Viejo” w wykonaniu argentyńskiego kolektywu artystycznego pod tą samą nazwą, w reż. Fernando Ferrera, przyjmujące formę rodzinnej imprezy. Na tegorocznym festiwalu nie zabraknie również artystki, której obecność stała się już tradycją, a za której ciętym humorem i niespożytą energią cały rok tęskni wielu festiwalowych widzów. Mowa oczywiście o Bei von Malchus, niezależnej niemieckiej aktorce i reżyserce, która tym razem, we właściwy sobie, przewrotny sposób, opowie o Szekspirowskich kobietach dzierżących władzę. Wszystkie festiwalowe spektakle tłumaczone są na j. polski i angielski w formie napisów nad sceną.

Zaprezentujemy także dwa polskie spektakle wybrane do finału Konkursu o Złotego Yoricka – „Hamlet – komentarz” w reż. Grzegorza Brala z Teatru Pieśń Kozła oraz „Makbet” w reż. Agaty Dudy – Gracz zrealizowany w Teatrze Muzycznym Capitol – obydwa z Wrocławia. Laureat nagrody wyłoniony zostanie podczas festiwalu.

Festiwalowy nurt alternatywny, czyli SzekspirOFF, ponownie odbędzie się w formule konkursowej. Podczas 22. edycji Festiwalu zagości na nim 13 zgłoszonych
i zakwalifikowanych do konkursu spektakli. Kierownikiem artystycznym SzekspirOFFa jest Krzysztof Grabowski. W konkursie SzekspirOFF oceniać będzie 3-osobowe jury w składzie: Agata Duda-Gracz, Piotr Kruszczyński i Adam Nalepa.

Integralną częścią festiwalu są działania Letniej Akademii Szekspirowskiej, takie jak warsztaty, spotkania z twórcami, próby otwarte i seminaria.

Studio Buffo, „Romeo i Julia”
Reżyseria i choreografia: Janusz Józefowicz
27 lipca (piątek), (grany dwukrotnie), czas trwania: 1 h 50 min
Gdański Teatr Szekspirowski

Oryginalna muzyka Janusza Stokłosy, polski tekst Agaty Miklaszewskiej zainspirowany dramatem Szekspira „Romeo i Julia”, reżyseria i choreografia Janusza Józefowicza, scenografia Marka Chowańca, kreacja nowych talentów – to gwarancje wielkiego wydarzenia artystycznego. Tematem musicalu jest miłość dwojga młodych ludzi, nie umiejących odnaleźć porozumienia ze światem dorosłych w chwili rodzącej się wielkiej miłości. To dramat pokoleń rodziców i dzieci, którzy nie umieją ze sobą rozmawiać, słuchać się i szanować swoich potrzeb. Młodzieńcza bezkompromisowa miłość napotyka bezwzględność komercyjnego świata rodziców, pochłoniętych swoimi sprawami.

Oryginalna muzyka Janusza Stokłosy, polski tekst Agaty Miklaszewskiej zainspirowany dramatem Szekspira „Romeo i Julia”, reżyseria i choreografia Janusza Józefowicza, scenografia Marka Chowańca, kreacja nowych talentów – to gwarancje wielkiego wydarzenia artystycznego. Tematem musicalu jest miłość dwojga młodych ludzi, nie umiejących odnaleźć porozumienia ze światem dorosłych w chwili rodzącej się wielkiej miłości. To dramat pokoleń rodziców i dzieci, którzy nie umieją ze sobą rozmawiać, słuchać się i szanować swoich potrzeb. Młodzieńcza bezkompromisowa miłość napotyka bezwzględność komercyjnego świata rodziców, pochłoniętych swoimi sprawami.

Muzyka: Janusz Stokłosa
Libretto: Agata Miklaszewska
Dialogi: Bartosz Wierzbięta
Scenografia: Marek Chowaniec
Asystentka choreografa: Barbara Deska
Kostiumy: Malwina Wędzikowska
Wirtualna scenografia 3D: Platige Image
Efekty wodne: Water Concept
Obsada:
Julia: Nina Major/ Magdalena Dąbkowska
Romeo: Mateusz Jakubiec
Pani Capuletti: Maria Tyszkiewicz/ Mariola Napieralska
Pan Capuletti: Wojciech Paszkowski
Niania: Małgorzata Duda-Kozera/ Mariola Napieralska
Parys: Mateusz Mosiewicz
Benvolio: Marcin Tyma
Merkucjo: Paweł Orłowski
Tybalt: Dominik Ochociński/ Michal Derlicki
Ojciec Laurenty: Jerzy Grzechnik
Nauczyciel Wu-shu: Pavel Voitenko
Dealer: PONO (Rafał Poniedzielski)
Rosalina: Natasza Urbańska/ Natalia Srokocz
Tancerze:
Dominika Plichta, Aleksandra Popławska, Elżbieta Wilczyńska, Iga Ryś, Agata Nowakowska, Katarzyna Granecka, Iga Marszałek, Sebastian Lubański, Błażej Ciszek, Łukasz Trautsolt, Patryk Darłak.

Theater Freiburg, Niemcy, „Sen nocy letniej”
Reżyseria: Ewelina Marciniak
27 lipca (piątek), 2h 50 min, Teatr Wybrzeże w Gdańsku

I tak oto podczas tej letniej nocy zacierają się granice między ludźmi, zwierzętami i istotami
z bajek. Króluje namiętność i pożądanie, a nieskończona miłość nagle przechodzi
w śmiertelną nienawiść, po to by ostatecznie znów stać się w najprawdziwszą miłością. Szekspirowski Sen nocy letniej jest niczym potężne miłosne upojenie, emocjonalny koszmar,
a jednocześnie piękne senne marzenie, w którymi nic nie jest takim, jakim mogłoby się wydawać. Mocny, obrazowy styl reżyserski połączony z niesamowicie cielesną grą aktorską zalicza Marciniak do grona najważniejszych i najbardziej charakterystycznych współczesnych reżyserek.

„Precyzyjnym jest każdy gest, każdy dźwięk oglądanych postaci. Aktorzy pozwalają w pełni rozbrzmieć bogatemu Szekspirowskiemu językowi, jednocześnie celując w znaczeniowe sedno. Wykreowanie wyluzowanego, chwilami krzykliwego, stylu porozumiewania się
na scenie, który we współczesnym teatrze jest często forsowany na siłę, przychodzi odtwórcom niezwykle lekko, jakby mimochodem. Tekst okraszony żargonem i wtrętami
z artystycznych manifestów tworzy z Szekspirem gładką jedność. Wyłania się spójne dzieło, na które składają się język, światło i scenografia (Katarzyna Borkowska), a znaki przestankowe stanowi muzyka (Janek Duszyński)” – Siegbert Kopp, Südkurier, 08.01.2018

„Jest tu co prawda wiele nagości i ciemnych żądz, a czarodziejski las Szekspira mieni się bogactwem kolorów i odcieni jak niegdyś u Maxa Reinhardta, ale nie chodzi tu o dzikie, zwierzęce czy wręcz pornograficzne wybryki. To renesansowy obraz pełen gracji, piękna
i poskromionej namiętności, wzbogacony dużą ilością muzyki, pantomimy, teatru tańca, uzupełniany rymowanym tekstem. Kostiumy i scenografia Katarzyny Borkowskiej są niczym sen: Po wymalowanym, idealnym krajobrazie pływają trzy wielkie muszle, które raz zamknięte niczym ostrygi, raz otwarte jak miłosne łoże, służą za miejsce seksualnych pobłądzeń. – Martin Halter, Frankfurter Allgemeine Zeitung, 08.01.2018

Scenografia, kostiumy, projekty: Katarzyna Borkowska
Muzyka: Janek Duszyński
Światła: Michael Philipp
Dźwięk: Julien Guiffes
Choreografia: Izabela Chlewinska
Dramaturgia: Magda Kyprjanowicz, Michael Billenkamp
Obsada:
Henry Meyer (Oberon, Tezeusz), Janna Horstmann (Tytania, Hipolita), Laura Angelina Palacios (Helena), Rosa Thormeyer (Hermia), Dominik Paul Weber (Lizander), Thieß Brammer (Demetriusz), Lukas Hupfeld (Mikołaj Podszewka), Anja Schweitzer (Puk), Angela Falkenhan (Framuga, Lew), Moritz Peschke (Franciszek Piszczała, Tyzbe), Michael Schmitter (Egeusz, Ignacy Chudzina, Światło Księżyca), Timo Stegmüller (muzyka na żywo).

Grupa La Fiesta del Viejo, Argentyna, “La Fiesta del Viejo”
Tekst, dramaturgia i reżyseria: Fernando Ferrer
28 lipca (sobota), (grany dwukrotnie), 2 h, Scena kameralna Teatru Wybrzeże w Sopocie

Stary człowiek świętuje swoje urodziny i postanowił obejść je uroczyście. Czy można celebrować je lepiej niż we własnym, pobliskim klubie, z przyjaciółmi i całą, kochającą rodziną? Podczas toastu ogłosi swoje decyzje dotyczące przekazania córkom spadku.
Nie może doczekać się tej niespodzianki, wyrazu ich uczuć i reakcji na taki bezmiar miłości.
Stary człowiek świętuje swoje urodziny i wszyscy zostają zaproszeni by celebrować wraz
z nim.

Asystent reżysera: Marisol Scagni
Produkcja: Laura Quevedo
Kostiumy: Marina Claypole, Peta Moreno
Scenografia i zdjęcia: Romina Giorno
Muzyka i wykonanie: Stine Helkjær Engen
Światła: Sebastián Francia
Efekty specjalne: Guillermo Toledo
Projekt graficzny: Juan Francisco Reato
Produkcja: Fernando Ferrer, Ezequiel Gelbaum, Clarisa Hernandez, Julian Smud
Asystent produkcji: Male Devoto
Menedżment: Débora Staiff – Indigo Producciones SRL
Obsada:
Moyra Agrelo, Agustina Benedettelli, Julieta Cayetina, Demián Gallitelli, Ezequiel Gelbaum, Clarisa Hernandez, Gonzalo Ruiz, Julian Smud, Ezequiel Tronconi, Abian Vainstein.

Teatr Pieśń Kozła, Wrocław, „Hamlet – Komentarz”
Reżyseria: Grzegorz Bral
29 lipca (niedziela), Duża scena Teatru Wybrzeże w Gdańsku

„Hamlet – komentarz”, oparty na dramacie Szekspira, stanowi jego intensywną interpretację, żywą refleksję, dopowiedzenie tego, co dramatopisarz w swoim dziele tylko zasygnalizował, a czego nie powiedział wprost.
Spektakl rozgrywa się dwa miesiące przed właściwą akcją dramatu, czyli w noc zabójstwa starego króla. Noc ta przeradza się w czuwanie, rodzaj „szekspirowskich Dziadów”. Na scenie pojawiają się postaci obecne oraz nieobecne na kartach dramatu Szekspira. Przyglądamy się temu, co dzieje się w głowach bohaterów i snujemy przypuszczenia, co doprowadziło do tragedii. Na powierzchni relacji niby nic się nie dzieje, w postaciach natomiast budzą się ich bolesne tajemnice. To dramat o energii, która domaga się ujawnienia. Hamlet jest jej medium.

Przedstawienie oparte jest na polifonicznej strukturze pieśni. Czternastu aktorów interpretuje postaci, zdarzenia i emocje przy pomocy dźwięków. „Hamlet – komentarz” to eksperyment teatralny. Słowa tekstu zostają udźwiękowione, nie pojawiają się w tradycyjnej narracji, wzrastają jako muzyczne harmonie. Słowa i muzyka opowiadają wewnętrzną strukturę postaci i rodziny.

Muzyka: Jean-Claude Acquaviva, Maciej Rychły
Dyrygent: Lilianna Krych
Kostiumy: Alicja Gruca
Scenografia: Robert Florczak
Światła: Wojciech Maniewski
Dramaturgia: Alicja Bral
Premiera: 2 lipca 2017 r.
Obsada:
Dimitris Varkas, Rafał Habel – Bloodgood, Julien Touati, Łukasz Wójcik, Volodymyr Andrushchak, Dominik Kujawa, Bogdan Koca, Julianna Habel – Bloodgood, Anu Almagro, Rhianna Compton, Olga Kunicka, Natalia Voskoboynikov, Magda Wojnarowska, Maciej Rychły.

Divadlo pod Palmovkou, Praga, Czechy, „Miarka za miarkę”
Reżyseria: Jan Klata
2 sierpnia (czwartek), (grany dwukrotnie), 1 h 55 min, Gdański Teatr Szekspirowski

Nie zawsze ci, którzy są u władzy, mają rację…
Trzynasta i zarazem ostatnia komedia Szekspira. 400-letnia sztuka poruszająca kluczowe zagadnienia ludzkiego życia, zasad moralnych wygłaszanych przez każdego, ale nie przestrzeganych przez nikogo, oraz łatwości, z jaką nadużywa się władzy. Głównym bohaterem sztuki jest książę Wincencjo, władający Wiedniem, w którym – pomimo surowego ustawodawstwa – od 14 lat szerzy się cudzołóstwo, prostytucja i złe obyczaje. Wincencjo mianuje arystokratę o imieniu Angelo na swego tymczasowego zastępcę, a sam przebiera się za mnicha, by obserwować ukradkiem, jak ten poważany, purytański sędzia moralności usiłuje przywrócić porządek. Angelo ponosi porażkę i zaczyna nadużywać swojej władzy.
Sztuka „Miarka za miarkę” w inscenizacji znakomitego polskiego reżysera Jana Klaty, który współpracuje z renomowanymi teatrami w Niemczech oraz reżyserował w Austrii, Hiszpanii i Moskiewskim Akademickim Teatrze Artystycznym. Jego adaptacja sztuki Henryka Ibsena „Wróg ludu” została wystawiona podczas pierwszej edycji festiwalu Palm Off Fest Teatru Pod Palmovkou.
Przekład: Martin Hilski
Dramaturgia: Iva Klestilová
Scenografia: Justyna Łagowska
Choreografia: Maćko Prusak
Edycja, selekcja i reżyseria muzyki: Jan Klata
premiera: 27 stycznia 2018
Obsada:
Jan Vlasák, Tereza Dočkalová, Jan Teplý Jr., Ondřej Veselý, Jan Hušek, Vendula Fialová, Radek Valenta, Martin Němec, Kamila Trnková, Tomáš Dianiška, Martin Hruška, Václav Vostarek.

Spektakl przeznaczony jest dla widzów powyżej 15. roku życia. W spektaklu używane są światła stroboskopowe oraz palone są papierosy. Pełnią one istotną rolę w przedstawieniu.

Bea von Malchus, Niemcy, „Królowe” | „Queens”
Reżyseria, koncepcja, tekst i wykonanie: Bea von Malchus
2 sierpnia (czwartek), 3 sierpnia (piątek), Scena kameralna Teatru Wybrzeże w Sopocie

Elżbieta I i Maria Stuart w walce o angielski tron
Tego wieczoru to Elżbieta I pociąga za sznurki. Za to Maria Stuart ma dynamit, którym wysadzi swojego męża w powietrze. Świetnie! Zasłużył sobie!
Elżbieta wprawdzie nie ma męża, ale ma szafot – na który Maria będzie musiała się wspiąć. Jeszcze nie teraz.
W międzyczasie, królowie uwięzieni są w garderobie, Szkoci w plisowanych spódniczkach galopują przez wrzosowiska, malutcy katoliccy szpiedzy obrzygują sobie buty, a Fryderyk Schiller zastanawia się, czy kiedykolwiek czytał „Marię Stuart”.
Nie zawsze możesz dostać to, czego chcesz…. ale musisz zobaczyć „Królowe”.
To jest i szkockie i brytyjskie i pełne muzyki!

Bea von Malchus – niezależna aktorka i reżyserka, z wykształcenia magister filologii germańskiej i historii. Od 1981 roku na stałe związana jest z różnymi teatrami w Niemczech i Szwajcarii jako aktorka, dramaturg, reżyser i pisarz. Bea potrafi, jak nikt, opowiadać historie. Szybka zmiana roli, zabawne miny i imponujące różnorodnością głosy charakteryzują jej styl. To, co najbardziej interesuje reżyserkę i jednocześnie aktorkę to prosta forma, brak dekoracji i żywy, bezpośredni kontakt z publicznością. Obecnie w jej repertuarze jest dziewięć indywidualnych spektakli teatralnych, powstałych w oparciu o powszechnie znane teksty m. in. „Henryk VIII”, „Śpiąca królewna”, „Siedem grzechów głównych”, „Nibelungi” czy „Shake Lear”.

Teatr Muzyczny Capitol, Wrocław, „Makbet”
Adaptacja, scenografia, kostiumy i reżyseria: Agata Duda-Gracz
4 sierpnia (sobota), 3 h 30 min (z przerwą), Duża scena Teatru Wybrzeże w Gdańsku

Szkocja XI wieku – miejsce i czas, w którym życie ludzkie nie waży wiele. Mężczyzna wart jest tyle, ile jego czyny w bitwie, kobieta – jeśli rodzi zdrowych synów. Morderstwo to sposób na pozbycie się wroga, ale i metoda sukcesji tronu. W cenie jest bezwzględność i odwaga, litość i wątpliwości zrodzone z refleksji będą słabością. Dlatego pierwsza zbrodnia Makbeta czyni następne koniecznymi. Uruchomiony jedną decyzją mechanizm unicestwi przecież w końcu swojego architekta, odbierając mu wcześniej spokój. W świecie, który raz spłynął krwią, nikt nie zachowa czystych rąk. W swojej realizacji Makbeta Agata Duda-Gracz opowiada o pokuszeniu i winie, o zaczynie zła, który w sobie nosimy, o tym, jak tragicznie splata się w nas dziedzictwo antyku i chrześcijaństwa. Z niezwykłą precyzją analizuje związki między postaciami: szukając pokrewieństw, zależności i motywów sięga do źródeł historycznych i tworzy wieloznaczne, przejmujące tło dla głównych wątków dramatu.

Muzyka i kierownictwo muzyczne: Maja Kleszcz i Wojciech Krzak
Reżyseria światła: Katarzyna Łuszczyk
Ruch sceniczny: Tomasz Wesołowski
Praca nad słowem: Michał Pabian
Przygotowanie wokalne: Magdalena Śniadecka, Ewa Głowacka-Fierek
Realizacja dźwięku: Krzysztof Borowicz
Asystentki reżysera: Katarzyna Dudzic-Grabińska, Natasza Sołtanowicz, Hanna Zbyryt
Asystentki scenografa: Aleksandra Grabowska, Sara Sulej, Kaja Wolak
Obsada:
Hekate: Emose Uhunmwangho, Wiedźma I: Helena Sujecka, Wiedźma II: Agnieszka Oryńska-Lesicka, Wiedźma III: Justyna Antoniak/Alicja Konarska (gościnnie), Lady Makbet: Magda Kumorek (gościnnie), Makbet: Cezary Studniak, Seyton: Maciej Maciejewski, Lulach: Łukasz Wójcik, Lady Lenox: Maja Lewicka , Lenox: Bartosz Picher, Menteth: Igor Kowalunas (gościnnie), Angus: Błażej Wójcik, Duncan: Zbigniew Ruciński (gościnnie)/Ildefons Stachowiak (gościnnie)/Tomasz Wysocki (gościnnie), Lady Malcolm: Elżbieta Kłosińska , Malcolm: Artur Caturian , Lady Donalbein: Bożena Bukowska, Donalbein: Tomasz Leszczyński, Lady Banquo: Ewa Szlempo, Banquo: Krzysztof Wrona (gościnnie), Fleance: Bruno Krywiak (gościnnie)
Lady Macduff: Justyna Szafran, Macduff: Wojciech Brzeziński (Teatr Ateneum w Warszawie), Syn Macduffa: Klaudia Waszak (gościnnie), Lady Rosse: Paulina Jeżewska (gościnnie), Rosse: Cezary Łukaszewicz(gościnnie)/Tomasz Wysocki(gościnnie)/Hubert Bronicki(gościnnie)
Syn Macdonwalda: Adrian Kąca i inni
Muzyka na żywo: Maja Kleszcz – śpiew, wiolonczela, Marta Maślanka – cymbały, Wojciech Krzak – lira anglosaska
W nagraniach udział wzięli: Maja Kleszcz, Marta Maślanka, Bart Pałyga, Wojciech Krzak
miks i mastering: Andrzej Izdebski

Sardegna Teatro i Compagnia Teatropersona, Sardynia/Włochy, „Makbet” | „Macbettu”
Reżyseria, scenografia, światła i kostiumy: Alessandro Serra
4 sierpnia (sobota), 5 sierpnia (niedziela), Gdański Teatr Szekspirowski

Makbet Szekspira, zagrany po sardyńsku i, zgodnie z tradycją elżbietańską, z wyłącznie męską obsadą. To projekt Alessandro Serry, założyciela i reżysera (dyrektora) włoskiej grupy teatralnej Teatropersona. Pomysł narodził się w trakcie pracy Serry nad relacją fotograficzną z karnawałów w sardyńskim regionie Barbagia. Ponure dźwięki krowich dzwonków i starodawnych instrumentów, skóry zwierzęce, dźwięki rogu, drzewa korkowe. Potęga gestów i dźwięku, pokrewieństwo z Dionizosem, a jednocześnie niebywała precyzja tańca i śpiewu. Posępne maski, krew, czerwone wino, siły natury ujarzmione przez człowieka. Ale przede wszystkim mroczna zima.
Zaskakująca jest ilość analogii pomiędzy szekspirowskim arcydziełem a różnorodnością masek, jakie możemy znaleźć na Sardynii. Dialekt sardyński nie tworzy ograniczeń, ale zamienia w śpiew to, co w języku włoskim mogłoby pozostać jedynie literaturą.
Pusta scena ożywiona ciałami aktorów, którzy tworzą scenografię i odgrywają postaci. Kamienie, ziemia, żelazo, krew, bojowe pozy, ślady starożytnej cywilizacji nuragijskiej. Materia, która nie przekazuje znaczeń, lecz pierwotne siły oddziałujące na odbiorcę.
Macbettu został uznany przez włoskich krytyków za najlepszą włoską produkcję 2017 roku, i wyróżniony nagrodą UBU.