÷ / X [PODZIELIĆ PRZEZ POMNOŻYĆ]

Miejsce: Gdańska Galeria Güntera Grassa, ul. Szeroka 34/35-37
Wernisaż: 18.11.2016, godz. 19.30
Wystawa: 18.11.2016 - 12.03.2017
Artyści: Marina Abramović/Ulay, André Cadere, Khaled Hourani, Hannimari Jokinen, Tomasz Kopcewicz, Julia Kurek, Lars Laumann, Andrzej Partum, Józef Robakowski, Dorota Walentynowicz
Kuratorka: Marta Wróblewska

Mimo założenia nieograniczonej i powszechnej dostępności, przestrzeń publiczna niejednokrotnie podlega narzuconym z góry podziałom, generującym fizyczne lub mentalne granice / ograniczenia funkcjonowania jednostki w społeczeństwie. Jednak zaskakująco, owe podziały niejednokrotnie mnożą cały zasób rozwiązań, bytów, idei, akomodujących sytuację jednostki do zastanych warunków, bądź wykorzystujących te warunki do własnych celów jednostki. Wybrane prace pokazują mnogie mechanizmy adaptowania się, wykorzystywania, transformowania odgórnie narzuconych podziałów przez artystów inspirujących się, komentujących, a także niekiedy kreujących różnorakie systemy podziałów/wyznaczników terytoriów politycznych, społecznych, czy też osobistych. 

W pracach wybranych na wystawę artyści przepracowują wielorakie granice, narzucane przez systemy i okoliczności, w których się znajdują. Niektórzy z nich czerpią z doświadczenia bezpośrednio ich dotykającego, jak Andrzej Partum czy Józef Robakowski, którzy w imię tworzenia sztuki niezależnej i awangardowej niebędącej pupilkiem władzy komunistycznej, a także przekraczania ograniczeń jakie niosła za sobą „żelazna kurtyna”, uciekali się do sposobów tworzenia angażujących tzw. drugi obieg sztuki i osobiste kontakty w kraju i zagranicą, kreując tym samym nowe nurty i jakości, które obecnie stały się częścią historii polskiej sztuki najnowszej.
Każde czasy niosą za sobą nowe bariery, z którymi zmagają się społeczeństwa, i na które wrażliwość artystów nie pozostaje obojętna. Obecny temat migracji, dramatów uchodźców zdesperowanych, aby przekroczyć granicę między Afryką a Europą w marzeniu o lepszym życiu, stał się inspiracją do poruszających prac Hannimari Jokinen i Tomasza Kopcewicza. Z kolei Julia Kurek, w reakcji na sytuację polityczną skorumpowanego i niekiedy bezwzględnego wobec swoich obywateli Meksyku, wyraża swój sprzeciw i solidarność z ciemiężonymi, z gołymi pięściami nacierając na obwarowany murem i obstawiony wojskiem Pałac Prezydencki. Z resztą brak stabilizacji politycznej odbija się nie tylko na społecznościach, ale także nie pozostaje bez wpływu na świat sztuki i obieg dzieł sztuki – zwłaszcza jeśli chodzi o pokaz arcydzieła Picassa w okupowanej Palestynie, którego perturbacje sfilmował Khaled Hourani.

Skutecznym sposobem na zredukowanie podziałów, narzuconych odgórnie przez systemy polityczne, kulturowe lub społeczne jest ich oswojenie. André Cadere wytyczał za pomocą obiektów artystycznych własne przestrzenie twórcze, zaznaczając swoje autonomiczne terytorium. Bohaterka filmu Larsa Laumanna pokochała mur berliński, utożsamiany z bezwzględnym reżimem, jak żywą osobę. Zaś Marina Abramović i Ulay symbolicznie wykorzystali największy mur na świecie, aby ostatecznie zakończyć długoletni związek partnerski.

Materiał nadesłany