Świętojańskie wideo

Teatr na nowe czasy: Komuna//Warszawa, Paradise Now? Remix Living Theatre

Wiedżmin w Teatrze Muzycznym w Gdyni: fragment próby medialnej

Śpiewający Aktorzy 2017: Katarzyna Kurdej, Dziwny jest ten świat

Barbara Krafftówna W Gdańsku

Notre Dame de Paris w Teatrze Muzycznym w Gdyni: Czas katedr




Polecane

Jacek Sieradzki: Rezygnuję. Rozmowa z dyrektorem festiwalu R@Port

VI ranking aktorów Wielkiego Miasta

Kto wygrał, kto przegrał: teatry i festiwale. Podsumowanie roku teatralnego na Pomorzu cz.3

Nasyceni, poprawni, bezpieczni. Podsumowanie roku teatralnego 2014 na Pomorzu, cz.2

Podsumowanie roku teatralnego 2014 na Pomorzu, cz.1: Naj, naj, naj

Niedyskretny urok burżuazji. Po Tygodniu Flamandzkim

Na8-10Al6Si6O24S2-4 dobrze daje. Po perfomansie ‘Dialogi nie/przeprowadzone, listy nie/wysłane’

Panie Jacku, pan się obudzi. Zaczyna się X Festiwal Polskich Sztuk Współczesnych R@Port

Wideoklip - niepokorne dziecko kinematografii i telewizji. Wywiad z Yachem Paszkiewiczem

Empire feat. Renia Gosławska - No more tears

Na co czekają więźniowie ? Beckett w Zakładzie Karnym w Gdańsku-Przeróbce

Zmiany, zmiany, zmiany. Podsumowanie roku teatralnego 2012 na Pomorzu

Debata w sprawie sprofanowania Biblii przez Adama Darskiego (Nergala)

Jakie dziennikarstwo poświęcone kulturze w Trójmieście jest potrzebne ?

Dość opieszałości Poczty Polskiej. Czytajmy wiersze Jerzego Stachury!

Brygada Kryzys feat. Renia Gosławska & Marion Jamickson - Nie wierzę politykom

Monty Python w Gdyni już do obejrzenia!

Kinoteatr Diany Krall. "Glad Rag Doll" w Gdyni

Tylko u nas: Dlaczego Nergal może być skazany ? Pełny tekst orzeczenia Sądu Najwyższego

Obejrzyj "Schody gdyńskie"!

Piekło w Gdyni - pełna relacja

Pawana gdyńska. Recenzja nowej płyty No Limits

Kiedy u nas? Geoffrey Farmer i finansowanie sztuki

Wciąż jestem "Harda" - wywiad z bohaterką "Solidarności"

Wielka zadyma w Pruszczu Gdańskim

Podróż na krańce świata, czyli dokąd zmierza FETA ?

Co piłka nożna może mieć wspólnego ze sztuką ?

Eksperyment dokulturniający, czyli „Anioły w Ameryce” na festiwalu Open’er

Zabić talent. Historia Judy Garland w Słupsku

Opublikowano: 21.08.2016r.

O najnowszej produkcji Nowego Teatru w Słupsku wyreżyserowanej przez dyrektora instytucji, Dominika Nowaka.

Zabić talent

 

Katarzyna Wysocka

Chciałoby się nie wierzyć w smutną historię Judy Garland, ale niestety zdarzyła sie naprawdę. Amerykański przemysł filmowy wyprodukował sobie dziewczynkę za zgodą jej matki, czerpiącej z tego korzyści finansowe. Nic jej nie uratowło przed skutkami zorganizowanych, odhumanizowanych działań, gdzie nie było miejsca na wrażliwość, dzieciństwo, macierzyństwo i przede wszystkim godność, o jaką Amerykanie walczą różnymi sposobami. Nowy Teatr spróbował przyjrzeć się tej artystce, przedstawiając ją w innej, niż dotychczas na polskich scenach, formie. Choć odtwarzającej tytułową rolę aktorce partneruje Lesław Żurek, "Judy" to prawie monodram, którego wyjątkowość wiąże się z interpretacją historii przez Katarzynę Misiewicz-Żurek.

Godzinne przedstawienie powstało według okrojonej wersji scenariusza Sławomira Chwastowskiego, tłumacza i muzyka z wykształcenia, co przyniosło w rezultacie słodko-gorzki spektakl muzyczny. Aktorce akompaniuje Przemysław Zalewski, co zdecydowanie nadaje oddzielny walor konceptowi. Katarzyna Misiewicz-Żurek przyciąga uwagę wtedy, gdy opowiada anegdoty z życia pierwszej Dorotki z "Czarnoksiężnika z krainy Oz", ale przede wszystkim, gdy śpiewa po angielsku. W tej roli okazuje się wyjątkowa, zarówno jeżeli chodzi o akcent, jak rzadko już dziś występujący poziom interpretacji. Z ogromną przyjemnością można było wejść w muzyczny świat Misiewicz-Żurek, oddający pełną skalę emocji dramatycznego świata Judy Garland. Usłyszeliśmy niespełna dziesięć utworów, w tym najsłynniejszy "Over the rainbow", a także "Lovermana" czy "Gloomy Sunday", najbardziej ponury numer z całości. Gloomy is sunday with shadows/ I spend it all my heart and I have decided to end it all/ Soon there'll be candles and prayers that are said/ I know/ .../Death is no dream/ For in death I'm caressin' you/ With the last breath of my soul I'll be blessin' you.

Widz otrzymuje dawkę informacji o artystce z dorobkiem pięciu mężów i trojga dzieci, pracującą na scenie od drugiego roku życia. Sprawy rodzinne przeplatają się z pracą dla Metro-Goldwyn-Mayer, dla której to wytwórni zagrała w ponad trzydziestu filmach, ale też przez którą podcięła sobie żyły, została zmuszona do aborcji swojego pierwszego dziecka, wpadła w alkoholizm, narkomanię i odbywała "staże" w szpitalach psychiatrycznych. Przez show biznes pozbawiona była zdania o sobie samej, poddawana ustawicznej licytacji nie tylko talentu, ale również wyglądu (wszyscy jej powtarzali, że piersi miała w porządku, inaczej niż z pupą, no i w ogóle nie miała szyi). Wmówiono jej pokraczność, a przez to osobliwość, podważano stale jej talent, aby odciągnąć uwagę od prawdziwych pieniędzy, jakie przynosiła jej gra. Ostatecznie zdana była wyłącznie na samą siebie, popadała w długi, złe związki, nigdy nie zdobyła zrozumienia i miłości matki, która wmawiała jej, że córka zrobiła karierę dzięki "dostępności" seksualnej matki dla tych, którzy zarządzali ekranem.

Reżyser Dominik Nowak zdecydował się okroić tekst Chwastowskiego, dzieki czemu wykrystalizowała się kreacja wokalna Katarzyny Misiewicz-Żurek, jednak zabrakło mi szerszego oglądu problemu kosztów bycia gwiazdą. W spektaklu ponadto pominięta została kwestia emocjonalnego "spadku", jaki otrzymały dzieci artystki, w tym Liza Minelli i Lorna Luft, od najmłodszych lat występujące również na scenie. Tym samym zbyt enimagtyczna pozostaje sceniczna deklaracja Judy, w której ma nadzieję, że jej dzieci nie doświadczą podobnego losu. Ryzykownym zabiegiem jest wychodzenie poza czas sceniczny i informowanie widza o losach Judy "występującej" w Słupsku na swym ostatnim koncercie.

Ten momentami wzruszający spektakl będzie prezentowany w różnych miejscach w Polsce i mam nadzieję, iż stanie się również dowodem na to, że warto wychodzić poza formę, jaką do tej pory przyjmowaly inne teatry, opowiadając historię Judy Garland według Petera Quiltera. Życzę Katarzynie Misiewicz-Żurek, aby "krzepła w roli", bo niewiele trzeba, aby był to majstersztyk.

https://www.youtube.com/watch?v=32SAzJvivDk

Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

https://www.youtube.com/watch?v=GvBq0Zq_B50

Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

Judy, autor: Sławomir Chwastowski, reżyseria: Dominik Nowak, scenografia: Dominik Nowak, kostiumy: Dominik Nowak, opieka wokalna:Agnieszka Kowalska, akompaniament: Przemysław Zalewski, obsada: Katarzyna Misiewicz-Żurek, Lesław Żurek. Premiera 13.08.2016, czas trwania 65 minut.