M83

M83 to pseudonim artysty wykonującego muzykę elektroniczną, Anthonego Gonzaleza. Gonzalez założył grupę z Nicolasem Fromageau w Antibes, we Francji w 2001 roku. Styl muzyki wykonywanej przez M83 jest bardzo różnorodny. Często przywodzi na myśl shoegaze, zwłaszcza przez częste używanie efektów dźwiękowych i delikatnych, szeptanych słów piosenek, prawie niesłyszalnych na tle hałasu generowanego przez instrumenty, ale jest to głównie mieszanka rocka, post-rocka i muzyki elektronicznej.Wszystkie sześć albumów M83 zebrały pozytywne recenzje, zwłaszcza Dead Cities, Red Seas & Lost Ghosts, ich drugi album, dzięki któremu stali się bardziej znani szerszej publiczności. Przy nagrywaniu trzeciego albumu, Before The Dawn Heals Us, Gonzalez zdecydował, że będzie nagrywał sam, bez Fromageau. Piąty album M83 poszedł delikatnie w kierunku muzyki pop, nosi tytuł Saturdays = Youth i ukazał się 15 kwietnia 2008 nakładem Mute Records. Ostatni album zatytułowany Hurry Up, We’re Dreaming miał swoją premierę 18 października 2011 - łączy w sobie style poprzednich albumów: shoegaze, muzykę rockową i elektroniczną oraz wprowadza elementy muzyki orkiestrowej.

Dyskografia:
* M83 (2001)
* Dead Cities, Red Seas & Lost Ghosts (2003)
* Before The Dawn Heals Us (2005)
* Digital Shades (Volume 1) (2007)
* Saturdays = Youth (2008)
* Hurry Up, We’re Dreaming (2011)

http://www.youtube.com/watch?v=5irVXTSC4P8&feature=fvst

M83 - Midnight City (Official) Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

The Kills

The Kills to brytyjsko-amerykański duet muzyczny grający garage rock i indie rock (chociaż w ich twórczość pojawiają się również inne style muzyczne). Tworzą go amerykańska wokalistka Alison „VV” Mosshart i brytyjski gitarzysta Jamie „Hotel” Hince.

Przed założeniem The Kills, Mosshart grała we florydzkim zespole punk rockowym Discount, Hince natomiast w Scarfo. Spotkali się po raz pierwszy, gdy Mosshart usłyszała swojego przyszłego partnera ćwiczącego grę na gitarze w pokoju hotelowym znajdującym nad nią. Rozpoczęli wspólne pisanie tekstów. Przez miesiące ich współpraca oparta była na korespondencyjnej wymianie materiałów, w końcu jednak Mosshart przeniosła się z rodzinnej Florydy do Londynu.

Uznając początek prawdziwej współpracy za początek nowej kariery Mosshart i Hince przyjęli pseudonimy odpowiednio „VV” i „Hotel”. Ich poetyckie, minimalistyczne teksty oraz technika (używali jedynie automatu perkusyjnego) sprawiły, że demo zostało pozytywnie przyjęte, jednak tworząc w duchu punka Mosshart i Hince pomijali duże i znane wytwórnie płytowe. Ich utwór „Restaurant Blouse” pojawił się na kompilacji If the Twenty-First Century Did Not Exist, It Would Be Necessary to Invent It. Krótko po tym duet wydał swój pierwszy EP, Black Rooster EP, wydany przez niezależną wytwórnię płytową, w Wielkiej Brytanii przez Domino Records, a w Stanach Zjednoczonych przez Dim Mak Records.

http://www.youtube.com/watch?v=jfLcPYA3Nlk

The Kills- Baby Says Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

Nagranie utrzymane było, w kategoriach tak estetycznych jak i technicznych, w standardach Lo-fi, bluesowych i garage rockowych. Okładkę płyty stanowiło jedynie zdjęcie artystów zrobione w ulicznej budce do robienia zdjęć. Artyści jako inspirację przywołują m.in. The Velvet Underground, PJ Harvey czy Royal Trux.

Pierwszy album duet nagrał w Toe Rag Studios w jedynie dwa tygodnie. Keep on Your Mean Side był bardzo podobny do poprzedzającego go singla, zawierał utwory od przypominającego muzykę The Velvet Underground „Wait”, przez punkowy „Fuck the People”, po psychodeliczny „Kissy Kissy”. Album został bardzo dobrze przyjęty przez krytyków.

Duet bardzo rzadko udziela wywiadów, co jest przejawem kontynuacji punkowego, niezależnego podejścia do muzyki, bez elementów karierowiczowstwa i negatywnegp nastawienia do przemysłu muzycznego. Mimo to, grupa daje dużo minimalistycznych ale nadal bardzo energetycznych koncertów, w które Mosshart i Hince bardzo się angażują. Publika przyzwyczaja się do ciągle palącej Mosshart (podczas koncertu w Nowym Jorku już po zakazie palenia w miejscach publicznych, Mosshart paliła od pierwszej do ostatniej piosenki) i agresywnie wydobywającego dźwięki z gitary Hince’a.

Drugi album, No Wow, wydany w 2005 roku, jest już mniej gitarowy, bardziej natomiast uwydatnia artystyczne podejście duetu do wykonywanej muzyki. Duet musiał w ostatniej chwili zmodyfikować plany nagrania, jako że syntezator Hince’a zepsuł się, stąd też centralnym instrumentem drugiego albumu jest gitara elektryczna. Pierwszy singiel z No Wow, The Good Ones, osiągnął 23 pozycję na brytyjskich listach przebojów.

Dyskografia
* Black Rooster EP, Domino Records, (2002)
* Keep on Your Mean Side, Domino Records, (2003)
* No Wow, Domino Records, (2005)
* Midnight boom, Domino Records (2008)
* Blood Pressures, Domino Records (2011)

W 2006 roku Mosshart nagrała tytułowy utwór na nowej płycie Placebo, Meds.
W tym samym roku utwór „Wait” z Keep on Your Mean Side pojawił się w filmie Ludzkie dzieci, reżyserii Alfonso Cuaróna.

Od 2009 roku Mosshart jest zaangażowana w projekt Jack’a White’a (The White Stripes) o nazwie The Dead Weather, jako wokalistka. Ich debiutancka płyta „Horehound” nagrana w jedyne 2 miesiące spotkała sie z przychylnymi recenzjami krytyków i fanów. Jest utrzymana w tonacji rockowo-bluesowych lat 80’

http://www.youtube.com/watch?v=MgaHy7DYs3g&feature=relmfu

The Kills - The Last Goodbye Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

Dry the River

Znudziliście się syntezatorami w muzyce rockowej? Ten zespół jest dla Was. I dla tysięcy innych, którzy kochają krystaliczne piosenki o folkowym rodowodzie. Dry the River od dawna należą do najczęściej komentowanych młodych zespołów z Wielkiej Brytanii. O walce pomiędzy wytwórniami, które chciały podpisać z nimi kontrakt krążą już legendy. Udało się RCA, która w marcu wydała ich debiutancki album „Shallow Bad”. NME w swojej recenzji przypuszcza, że płyta doczeka się nominacji do Mercury Music Prize, z kolei dziennikarz portalu Drowned In Sound szuka w ich dźwiękach nieco mniej romantycznego i nostalgicznego brzmienia z „Neon Bible” Arcade Fire. Wszyscy razem - i od tego nie uda się Dry the River uciec – słyszą jednak wyraźnie Fleet Foxes i Mumford & Sons. Ciężko nie mieć takich skojarzeń, kiedy w słuchawkach gra singlowe „No Rest” czy otwierające płytę „Animal Skins”. Takie porównanie to jednak nie zarzut, zwłaszcza dla zespołu, któremu wróży się wielką karierę

http://www.youtube.com/watch?v=3iUHfAChgBA

Dry the River - No Rest Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

Major Lazer

Długo czekaliśmy na wizytę duetu Major Lazer na festiwalu Open’er. Ci kochający dancehall, wszelkie odmiany reggae i mocno imprezową elektronikę producenci nigdy na naszym festiwalu nie zagrali, choć artyści zawdzięczający im międzynarodową karierę – owszem. Teraz nadrabiamy zaległości i to chyba w najlepszym momencie, czyli przy okazji premiery drugiego albumu zapowiadanego już od kliku miesięcy. Na płycie pojawić się mają podobno muzycy No Doubt, Vampire Weekend, Dirty Projectors oraz Vybz Kartel, z którym Major Lazer stworzyli swój najbardziej rozpoznawalny utwór – „Pon De Floor”, w ubiegłym roku wykorzystany przez Beyoncé w przeboju „Run The World (Girls)”.

Diplo i Switch poznali się na początku ubiegłej dekady podczas tworzenia znakomitego debiutu M.I.A. „Arular”. To oni stworzyli takie utwory jak „Pull Up The People” i „Bucky Done Gun” i czuwali nad całością brzmienia. Obaj w tym czasie byli już wziętymi DJ’ami i producentami, choć to właśnie współpraca z M.I.A. przyniosła im pierwszy duży sukces. Kolejna płyta – „Kala” z „Paper Planes” na czele była tylko przypieczętowaniem tej udanej muzycznej drogi całej trójki. Switch i Diplo ponownie spotkali się w studiu ale już z inną piosenkarką – Santigold. I to właśnie przy okazji prac nad tymi dwoma albumami pojawił się pomysł wspólnego projektu wynikającego z fascynacji reggae i dancehall’em. Duet mógł pozwolić sobie na rozmach, dlatego płyta Major Lazer powstawała na Jamajce w legendarnym Tuff Gong Studio, założonym przez Boba Marleya. Na albumie „Guns Don’t Kill People… Lazers Do” pojawili się czołowi jamajscy nawijacze oraz znani współpracownicy duetu, m.in. Santigold. Na potrzeby promocji płyty został stworzony jamajski superbohater czyli właśnie Major Lazer. Pojawił się na okładce płyty oraz koncertach, które szybko nabrały kultowego statusu. Od momentu wydania debiutu Major Lazer atakował jeszcze trzy razy: EP’ką „Lazers Never Die” (z remixem Thoma Yorke’a z Radiohead), mixtape’em „Lazerproof” (wspólnie z La Roux) oraz ubiegłorocznym singlem „Original Don”. Ten ostatni jest, jak na razie, najnowszą pozycją w dyskografii ale wierzymy, że do czasu Open’era ta sytuacja ulegnie zmianie.

http://www.youtube.com/watch?v=yCsGoRtqQoE&feature=fvst

Major Lazer | "Percumajor" | Directed by Konee Rok Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.

Do tej pory potwierdzeni wykonawcy  to m.in. Bjork, The xx, Justice, Franz Ferdinand, Bon Iver i Bat for Lashes.