Tęczowa trybuna
Prapremiera spektaklu Tęczowa Trybuna 2012 jest częścią teatralnego projektu, podejmującego temat demokratyzacji życia publicznego w Polsce. Punktem wyjścia są powstające w polskich miastach stadiony, na których odbędą się mecze Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej w 2012 roku. Swoim przedstawieniem autorzy otwierają pole dyskusji o komercjalizacji przestrzeni publicznej, a także dyskryminacji ze względu na tożsamość, status majątkowy itd.
Bezpośrednim impulsem dla projektu była powstała w sierpniu 2010 roku inicjatywa Tęczowa Trybuna założona przez Pierwszy Gejowski Fanklub Polskiej Reprezentacji Narodowej w Piłce Nożnej. W ten sposób kibice-geje walczą o akceptację ich tożsamości, społeczne uprawomocnienie założonego stowarzyszenia oraz zapewnienie bezpieczeństwa na stadionach w czasie rozgrywek Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej w 2012 roku i meczów ligowych dzięki stworzeniu sektorów, czyli tęczowych trybun, na polskich stadionach. Przyłącz się!
- reżyseria i światła MONIKA STRZĘPKA
- scenografia i kostiumy MICHAŁ KORCHOWIEC
- wideo JACEK ZACHODNY
- muzyka JAN SUŚWIŁŁO
- choreografia RAFAŁ URBACKI
OBSADA
- Pan Spisek MICHAŁ MAJNICZ
- Kelner MARCIN PEMPUŚ
- Nauczyciel ADAM CYWKA
- Pani Sędzia KATARZYNA STRĄCZEK
- Pani Prezydent JOLANTA ZALEWSKA
- Po przejściach AGATA SKOWROŃSKA
- Hetero MARIUSZ KILJAN
- Trener JAKUB GIEL
- Dragqueen MICHAŁ CHOROSIŃSKI
- Urzędnik MICHAŁ OPALIŃSKI
- Kibic MICHAŁ MROZEK
- Ikona IGOR KUJAWSKI
- asystent reżysera MICHAŁ MROZEK
- asystent scenografa MAŁGORZATA MATERA
- koordynator projektu HANNA FRANKOWSKA-JAKUBIEL
- inspicjent EWA WILK
- sufler MAGDALENA KABATA
- rekwizytor MAREK IWANASZKO
- realizacja światła DARIUSZ BARTOŁD, WOJCIECH BRATOS
- realizacja wizji DARIUSZ BARTOŁD, KAZIMIERZ BLACHARSKI
- realizacja dźwięku TOMASZ ZABORSKI
http://www.youtube.com/watch?v=LU1XckV_qPw
Tęczowa trybuna 2012 Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.
Recenzje:
W abstrakcyjnym, ostrym spektaklu pełno odniesień i komentarzy do dyskusji toczących wokół zeszłorocznego Kongresu Kultury Polskiej w Krakowie i projektu "Jeden procent na kulturę". Wokół "afery pośladkowej Szczepkowska vs. Lupa", pomysłu odwołania imprez kulturalnych w okresie żałoby narodowej. Nie brak złośliwości kierowanych w stronę rozrastającej się w Warszawie sfery teatrów prywatnych. Teatrów zakładanych przez "mistrzowskie pokolenie", teatrów z komercyjnymi cenami i strefami VIP. Przebijają się echa z "Trędowatej" i filmów Wajdy, seriali z celebrytami i "oratoriów z okazji". Co jakiś czas ktoś przypomni okrzyk, jakim jeden z widzów przerwał spektakl największej choreografki XX w. Piny Bausch: "Nie jest pani warta ani jednej marki, jaką na panią wydajemy!!!".
Przede wszystkim jednak wybrzmiewają zadawane sobie przez autorów pytania. Po co to wszystko? Po co być artystą? Po co siedzieć w Wałbrzychu, podczas gdy mainstream przyznaje sobie w stolicy medale, zbija kasę na narodowych superprodukcjach? Po co udawać, że mamy coś do powiedzenia spragnionej sensu życia publiczności.
Monika Strzępka i Paweł Demirski to artyści związani z lewicową "Krytyką Polityczną". Ich poglądy są co najmniej "określone". W przeciwieństwie do stołecznej "KP" nie mają jednak knajpy w centrum miasta, ale od lat konsekwentnie wygłaszają swoje krytyczne uwagi na mniejszych i większych scenach Dolnego Śląska.
W recenzjach potrzebne są podobno przymiotniki oceniające. Do "Był sobie Andrzej..." pasują tylko te negatywne: niesmaczny, niemiły, nieobiektywny, niesprawiedliwy, niedojrzały, niepolski, nieelitarny. Nieprawdopodobnie potrzebny, jako podsumowanie przedziwnego sezonu bezkonkluzywnych kłótni i debat o kulturze.
Joanna Derkaczew, Gazeta Wyborcza
Za i więcej recenzji na e-teatrze
http://www.youtube.com/watch?v=HQnqM8wLsfc
W sobotę premiera 'Tęczowej trybuny 2012' Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.
Więcej o teatrze w na stronie www.pomorzekultury.pl