Od redakcji
13 stycznia opublikowaliśmy pierwszy odcinek z cyklu "W galeriach". W tym cyklu próbujemy zmapować aktywność w zakresie sztuk wizualnych i dokonywać kategoryzacji (nie tylko gwiazdki!). Bedziemy informować i oceniać ekspozycje oraz ich organizację, zwracać uwagę na infrastrukturę, staranność, uważność i wiele innych elementów, które składają się na ostateczny odbiór dzieł sztuki. Nie jest to proste, bo działamy na dziewiczym obszarze, krystalizacja pomysłu potrwa zapewne 2-3 miesiące.
15 stycznia poprosiliśmy 5 największych galerii/instytucji, zajmujących się prezentacją sztuk wizualnych na Pomorzu o podstawowe informacje na temat ich działalności. Bardzo szybko odpowiedziała na naszą prośbę pani dyrektor Edyta Wolska. Czekamy na jakiekolwiek odpowiedzi z Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie, CSW Łaźnia, Zbrojowni Sztuki (ASP) i Gdańskiej Galerii Miejskiej - zwracaliśmy się do nich z prośbą o jakąkolwiek odpowiedź juz 3 razy. Mamy nadzieję na poważne potraktowanie naszej prośby, bo chcemy na serio zająć się monitoringiem i promocją sztuk wizualnych na Pomorzu w celu podniesienia ich rangi i znaczenia dla lokalnej społeczności. Czy znajdziemy w tych działaniach partnerów? Czy w myśleniu na rzecz poprawy sytuacji sztuk wizualnych w naszym regionie będziemy osamotnieni? Czy tak musi być, bo...
Oczywiście, że nie. Działania Gazety Świetojańskiej online i Pomorza Kultury w ramach realizacji rekomendacji Kongresu Kultury Pomorskiej mają za zadanie podnoszenie rangi kultury w świadomości społecznej naszego regionu. Mamy nadzieję, że nie jesteśmy sami w takim myśleniu i że sztuki wizualne są potrzebne.
Czekamy na odpowiedzi z pozostałych galerii...
Nazwa instytucji/galerii: Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej w Słupsku
Dyrektorka: Edyta Wolska
Budżet instytucji w roku 2017: 1 280 tys.
Budżet na działania artystyczne: 190 tys.
Źródła finansowania budżetu: dotacja podmiotowa od organizatora dotacje celowe od MKiDN i organizatora
Budżet instytucji na rok 2018 : 1 120 tys.
Liczba zatrudnionych pracowników: 14
Wystawy oraz inne działania w roku 2017:
W roku 2017 odbyły się :
4 wystawy problemowe (zbiorowe), 3 wystawy w ramach Galerii Jednego Dnia, 9 wystaw artystów rezydentów, 3 autoprezentacje, 1 wystawa jubileuszowa, 3 wystawy poplenerowe, 3 wystawy edukacyjne, 1 kontynuacja projektu, 2 ekspozycje stałe (zewnętrzne), 4 wykłady, 34 lekcje o sztuce (w tym 2 z rezydentami poza CAT w Ustce), 38 warsztatów artystycznych (w tym 28 z rezydentami), 2 performance, 69 spotkań w Pracowni Obrazu, 81 spotkań w Pracowni Filmu (w tym 1 spotkanie poza CAT w Ustce z rezydentką), 102 spotkania w Pracowni Rzeźby i Ceramiki, 2 spotkania Pracowni zajmującej się Sztuką w Przestrzeni Miejskiej, 8 spotkań w ramach” Historycznych czwartków”, 3 spotkania informacyjne, 4 plenery, 23 działania w przestrzeni publicznej (w tym 4 działania Pracowni Rzeźby i Ceramiki), 1 Dzień Otwarty, 1 Noc Muzeów, 1 spotkanie w ramach projektu (Turnus Słupsk), 10 projekcji filmowych, 7 projekcji audio performance, 8 projekcji video performance, 1 konferencja naukowa, 1 podsumowanie plebiscytu „Pociąg do kultury”. Wszystkie informacje na stronie internetowej www.bgsw.pl
Widzowie ogółem:
Razem w trzech salonach wystawienniczych Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej w przeciągu roku 2017 roku było łącznie: 24 351 osób oraz instalację świetlną na fasadzie budynku CAT w Ustce Pawła Korbusa obejrzało około 9 500 osób.
Wystawy obejrzało 16 508 osób (Baszta Czarownic - 5 920, Galeria Kameralna - 1 700, Centrum Aktywności Twórczej w Ustce – 8 681, prezentacje w przestrzeni publicznej "Kino Delfin"- 137 oraz Bałtyckie Centrum Kultury – 70).
W programie edukacyjnym wzięły udział 4 274 osoby (w tym 2 450 w CAT, w innych działaniach 69); w działaniach poza CAT 52 osoby, inne działania w przestrzeni publicznej około 3 200 osób.
Liczba gości odwiedzających stronę internetową BGSW w ciągu trzech kwartałów 2017 roku: 92 534 osoby
Ceny biletów:
w ciągu roku – wstęp wolny do trzech salonów wystawienniczych z wyłączeniem okresu letniego od 01 lipca do 31 sierpnia każdego roku . Wyłączenie czyli wejścia biletowane są w 2 salonach wystawienniczych tj. w Baszcie Czarownic i w Galerii Kameralnej. Wejścia biletowane nie dotyczą galerii w CAT-cie .
Wejścia biletowane: normalny 6 zł.
Ulgowy 4 zł.
Grupowy 3zl.
Uwagi (jeśli instytucja uzna za konieczne dodanie pewnych informacji)
Sukcesy:
Najważniejszym osiągnięciem Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej w Słupsku było i jest niezmiennie (od czterech lat), utworzenie Centrum Aktywności Twórczej w Ustce w efekcie czego, przez kolejne lata realizowany jest program z zakresu sztuki społecznie zaangażowanej. Dzięki powstaniu CAT w przeciągu czterech lat od otwarcia, Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej, stała się znaczącym, międzynarodowym ośrodkiem sztuki. Unikatowość miejsca podkreśla jego funkcjonalność oraz otwarcie na współpracę ze społecznością lokalną na wielu płaszczyznach. Działania artystyczne, udział w programach pracowni fotograficzno-filmowej, ceramiki i rzeźby oraz ukierunkowanie międzynarodowych rezydencji artystycznych na działania w zakresie sztuki społecznie zaangażowanej jest rezultatem konsekwentnie prowadzonej polityki instytucji.
W gronie zapraszanych artystów między innymi do realizacji programu rezydencji artystycznych znajdą się twórcy, którzy pracują w przestrzeni publicznej, angażujący w swoich działaniach lokalną społeczność. Artyści – z założenia – powinni podczas trwania rezydencji, odnosić się do miejsca swojej bytności, a zatem małej portowej miejscowości, włączając do swojej pracy społeczeństwo lokalne. Efektem finalnym powinna być wspólna praca artysty i mieszkańców. Program ma mieć charakter cykliczny, a czas trwania jednego okresu rezydencji przewidywany jest na 2 lub 3 miesiące. Każdy pobyt artystyczny powinien być zakończony podsumowaniem i publicznym przedstawieniem efektu pracy. W większości przypadków międzynarodowe rezydencje uwzględniały specyfikę adresata. Działania te z jednej strony uwzględniały aspekt edukacyjny i przyuczały młodego odbiorcę do korzystania z różnych mediów, z drugiej zaś – stanowiły płaszczyznę wymiany doświadczeń pomiędzy profesjonalnymi artystami z różnych obszarów kulturowych z całego świata, a aktywnymi odbiorcami sztuki wywodzącymi się ze społeczności lokalnej. Na tym obszarze szczególnie interesująco wypadły projekty i wystawy rezydenckie artystów pochodzących, między innymi z Rosji, Słowacji, Litwy, Estonii, Stanów Zjednoczonych Ameryki, Republiki Południowej Afryki, Portugalii i Włoch.
Angażowanie lokalnej społeczności do realizacji projektów artystycznych stanowi jednocześnie element budowania publiczności co ma niebagatelne znaczenie w miejscowości która liczy około dwudziestu tysięcy mieszkańców.
Najważniejszą imprezą cykliczną, jaką miała miejsce w 2017 roku, było Biennale Sztuki Młodych "Rybie Oko", które stanowiło dziewiątą edycję projektu realizowanego od 2001 roku przez Bałtycką Galerię Sztuki Współczesnej w Słupsku. W przedsięwzięciu uczestniczyli artyści, którzy nie przekroczyli 35-go roku życia. W 2017 roku biennale zostało zorganizowane w przestrzeniach wystawienniczych Galerii Kameralnej, Baszty Czarownic w Słupsku oraz w Centrum Aktywności Twórczej w Ustce. Całość przedsięwzięcia została dofinansowana ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w wysokości 98 tys. zł. W tym roku na konkurs wpłynęła rekordowa liczba 300 zgłoszeń. Spośród nadesłanych propozycji prac jury w składzie: Sebastian Cichocki, Roman Lewandowski, Adam Mazur, Piotr Stasiowski oraz Edyta Wolska wyłoniło 15 artystów (w tym dwa kolektywy), którzy zostali zakwalifikowani do wystawy. Wernisaż odbył się 5 października 2017 r., natomiast ekspozycja będzie czynna do 12 grudnia 2017 r. Jury przyznało następujące nagrody: Nagroda Główna Grand Prix w wysokości 25.000,00 zł. Oraz miesięczna rezydencja w Centrum Aktywności Twórczej w Ustce za pracę: „Restraint” – Adrian Kolarczyk; Nagroda Marszałka Województwa Pomorskiego w wysokości 9.000,00 zł – Agnieszka Antkowiak; Nagroda Prezydenta Miasta Słupska w wysokości 1.000,00 zł – Jana Shostak; Nagroda Burmistrza Miasta Ustki w wysokości 3.000,00 zł – Katarzyna Szymkiewicz; 3 wyróżnienia każde w wysokości 1000 zł. ufundowane przez sponsorów – Krzysztof Piętka, Kamil Kukla i Magdalena Lazar. Ponadto przyznano Nagrodę Dyrektora Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej w postaci zaproszenia do indywidualnej wystawy w jednym z trzech salonów wystawienniczych BGSW w roku 2018 – Maciej Szczęśniak & Sara Piotrowska (kolektyw).
https://www.youtube.com/watch?v=gCfBJd1SpIw
Biennale Sztuki Młodych Rybie Oko 9 Jeżeli masz problem z "odpaleniem" filmu, kliknij tutaj.
Niepowodzenia:
Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej w Słupsku jest jedyną instytucją w subregionie słupskim, zajmującą się popularyzacją sztuki współczesnej o charakterze międzynarodowym. Głównym zadaniem BGSW jest prezentacja najnowszych zjawisk, tendencji, nurtów w sztuce aktualnej oraz szeroko pojęta edukacja artystyczna jako narzędzie poznawcze w obszarze artysta-dzieło-odbiorca. Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej jest instytucją kulturotwórczą , stwarzającą sprzyjające warunki uczestnictwa w kulturze jednakże przy realizacji bardzo ambitnych planów merytorycznych ma poważne niedobory finansowe. Poważnym zagrożeniem realizacji planów na kolejne lata jest nie wystarczająca wielkość dotacji podmiotowej.
Z analizy budżetu za rok 2017 i kolejny tj. 2018 (dotacji nie zwiększono) wynika, iż BGSW 93% dotacji podmiotowej wynoszącej 1 100 tys. przeznacza na wydatki sztywne a tym samym na działalność merytoryczną pozostaje w zaokrągleniu 7% czyli kwota od 70 do 80 tys. zł. Z analizy sprawozdań z 2017 roku wynika, że Galeria pozyskała 12% środków finansowych budżetu ze źródeł zewnętrznych (MKiDN, sponsorzy, własna działalność), tym samym na działalność merytoryczną przeznaczyła 186 tys. Instytucje kultury w Polsce maksymalnie pozyskują do 15% środków własnych czyli BGSW na działalność merytoryczną może przeznaczyć do 200 tys. zł. Tak niski poziom finansowania działalności statutowej grozi degradacją Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej w Słupsku, która należy do czołowych galerii w Polsce. Dla porównania budżety podobnych galerii w Polsce są trzy, a w niektórych przypadkach pięciokrotnie wyższe od budżetu BGSW w Słupsku. BGSW w Słupsku znajduje się na końcu listy najważniejszych galerii w Polsce jeżeli chodzi o wysokość dotacji podmiotowej przyznawanej przez organizatora.
Linia programowa, misja, założenia Instytucji/Galerii
Główne założenia koncepcyjne składają się z następujących priorytetów.
- prezentacja dzieł wybitnych artystów z Polski i zagranicy,
- promocja młodej polskiej sztuki na kolejnych edycjach ogólnopolskiego Biennale Sztuki Młodych „Rybie Oko”,
- zbiorowe wystawy problemowe, prezentujące szerokie spektrum mediów i odnoszące się do problematyki globalnej, a także wchodzące w koincydencje z socjologią, filozofią i literaturą,
- realizacja programu „Sztuka w przestrzeni publicznej”,
- wzbogacanie kolekcji trwałych dziel sztuki współczesnej w przestrzeniach dwu-miasta Słupska i Ustki oraz realizacja projektów „site-specific”,
- kontynuacja programu artystycznych rezydencji dla artystów z polskich i zagranicznych,
- realizacja programu społecznościowego, angażującego społeczność lokalną,
- wielopłaszczyznowa edukacja artystyczna, wykorzystująca różnorodne formy, doraźnie dostosowywane do wszystkich grup społecznościowych oraz wiekowych,
- permanentne poszerzanie kręgu aktywnych i świadomych odbiorców sztuki – poszukiwanie i kreowanie nowej publiczności,
- wzmacnianie pozytywnych relacji między artystą a potencjalnym odbiorcą,
- inicjowanie twórczych działań o charakterze interdyscyplinarnym jako procesu ciągłego,
- utrwalanie i dokumentowanie w postaci fotograficznej oraz wideo, dokonań sztuki współczesnej – tworzenie dziedzictwa kulturowego dla następnych pokoleń w postaci Media-teki.
Misja
Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej w Słupsku jest jedyną instytucją w subregionie słupskim , zajmującą się popularyzacją sztuki współczesnej. Głównym zadaniem BGSW jest prezentacja najnowszych zjawisk , tendencji, nurtów w sztuce aktualnej oraz szeroko pojęta edukacja artystyczna jako narzędzie poznawcze w obszarze artysta-dzieło-odbiorca. Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej jest instytucja kulturotwórczą , stwarzającą sprzyjające warunki uczestnictwa w kulturze.
Plany na rok 2018
PLAN WYSTAW NA 2018
„PEJZAŻE ANTROPOCENU”Luty - marzec 2018
Agnieszka Mastalerz, Piotr Urbaniec, Magdalena Lazar, Krzysztof Piętka, Paweł Szeibel, Diana Lelonek. Kurator Roman Lewandowski
Projekt wystawienniczy poświęcony jest problematyce oddziaływania człowieka na środowisko naturalne, które w rezultacie kulturowych aneksji i ingerencji uległo stopniowej i nieodwracalnej degradacji. Stabilne warunki klimatyczne, a zwłaszcza występowanie stałej temperatury na przestrzeni minionych 12 tys. lat było czynnikiem sprzyjającym rozwojowi rolnictwa i osiedlaniu się wędrownych społeczności. Constans ten został jednak podważony w XVII w., kiedy kultura Zachodu w ramach rewolucji naukowej wypracowała paradygmat tzw. „podboju natury”, który wsparły m.in. takie autorytety filozoficzne, jak Francis Bacon, dowodzący, że natura została stworzona przez Boga, a następnie udostępniona ludziom „dla ulżenia ich potrzebom”. Zwieńczeniem tego stanowiska stała się zapoczątkowana w XVIII w. rewolucja przemysłowa, która przyczyniła się do nieodwracalnego skonfliktowania człowieka ze środowiskiem naturalnym. Ostatnia, trwająca bez mała 2,5 miliona lat epoka geologiczna – w konsekwencji zaistnienia cywilizacji industrialnej – w minionym stuleciu dobiegła kresu. Nową fazę w dziejach Ziemi geologowie zdefiniowali jako tzw. antropocen, nazywany niekiedy Nową Ludzką Epoką. Przeobrażenia te stały się także tematem zarówno wielu dzieł literackich (począwszy od Karola Dickensa, Emila Zoli i Henry’ego Davida Thoreau, a skończywszy na Annie Dillard czy Oldze Tokarczuk) jak i podejmowane są w sztukach wizualnych, które jednocześnie uwidaczniają specyfikę artysty obserwującego zmieniającą się naturę (Turner, Monet), jak i podmiotu instrumentalnie ingerującego w świat fauny oraz flory (Michael Heizer, Damien Hirst). Symptomatyczny jest fakt, że znacząca część tych egzemplifikacji dowodzi zarówno oswojenia czy nawet zauroczenia zmianami klimatycznymi, jak i coraz częściej mamy do czynienia ze sztuką w sposób krytyczny podejmującą refleksję nad degradacją środowiska naturalnego i stymulującą zmianę myślenia o naszym byciu w świecie. Wystawa „Pejzaże antropocenu” ma stanowić próbę opisania tego zjawiska.
„PORTRETU NATURA MARTWA” Kwiecień - czerwiec 2018
Wojciech Ćwiertniewicz, Krystyna Piotrowska, Izabela Gustowska, Karol Radziszewski, Ewa Kozera, Martyna Czech. Kurator Roman Lewandowski
Tematem wystawy są dzieje i potencjał portretu, który w rezultacie emancypacji i ewolucji, jaka miała miejsce w sztuce renesansowej, stał się dzisiaj najpopularniejszą formą ikoniczną, zaś dzięki selfie – wykonanemu przez Buzza Aldrina w kosmosie – jest niekiedy postrzegany jako „obraz nie z tej ziemi”.
Portret stanowi jeden z najbardziej spektakularnych mechanizmów służących rekonstrukcji i rekonfiguracji każdego projektu tożsamościowego, który – według Pierre’a Bourdieu – zawsze jest konstytuowany w obliczu szerszego społecznego otoczenia, posiadającego swoją historię i oferującego pewien zespół nabytych cech oraz dyspozycji na poziomie grupowym i jednostkowym. Dlatego też bez wątpienia nowożytny portret można odczytywać – jak sugeruje Hans Belting – jako „maskę pamięci i jako maskę społecznej tożsamości”. Jest rzeczą nader interesującą, że w świecie greckiego antyku maskę i twarz opisywało to samo pojęcie – persona – przy czym autoprosopos to maska prawdziwa, natomiast prosopeion to maska sztuczna. Z kolei w Rzymie łacina rozróżnia już terminologicznie „twarz” oraz „maskę”, podczas gdy później – w teatrze renesansowym – maska właściwie nie pojawia się, jakkolwiek jest to epoka narodzin portretu wczesnonowożytnego, który wg Beltinga stanowi „protest przeciwko cmentarzowi”, ponieważ kiedy powstawały pierwsze portrety indywidualne, większość ludzi chowano na cmentarzach anonimowo. Z drugiej jednak strony – zauważa niemiecki historyk – „Portret to obraz obrazu, albowiem odwzorowuje twarz, która ze swej strony jest obrazem nas samych”.
Warto przypomnieć, że sławnymi portrecistami byli już Rembrandt van Rijn i Frans Hals. W kolejnych epokach nie mniej cenionymi byli Vincent van Gogh i Andy Warhol. Na przestrzeni XX wieku – wraz z rozwojem sztuki abstrakcyjnej oraz wykształceniem się konceptualnego myślenia o dziele – portret przeżywał dość burzliwe okresy wzlotów i upadków. Należy pamiętać, że zbiegło się to w czasie z postmodernistycznym zakwestionowaniem podmiotu oraz relatywizacją pojęcia tożsamości, co w jakiejś mierze – paradoksalnie – wykazało malarstwo hiperrealistyczne. Dzisiaj za pośrednictwem portretu artysta może powoływać do refleksji całą gamę problemów – od tematyki stricte formalnej i estetycznej, poprzez zagadnienia semantyki i semiotyki dzieła, na ontologii sztuki skończywszy. Portret bowiem może artykułować bardzo konkretną wiedzę lub też konfabulację wokół biografii oraz „psyche” autora, a jednocześnie odnosić się do kontekstu społecznego czy nawet politycznego (operując ekwiwalentami seksualnej, płciowej bądź rasowej różnicy). Z drugiej strony – nie mniej znane są portrety, które faktycznie nie portretują „nikogo”, a raczej odwołują się do „niemożności” wszelkiej reprezentacji, krążą wokół kryzysu przedstawienia i dezawuują obowiązujące klisze ikoniczne.
„CZY MOŻE PANI SPRAWDZIĆ́, CZY SNY NIE ZAPLĄTAŁY MI SIĘ̨ WE WŁOSACH?” Lipiec - wrzesień 2018
Basia Bańda, Alicja Biała, Ewa Juszkiewicz, Magdalena Moskwa, Małgorzata Malwina Niespodziewana , Aleksandra Waliszewska, Erwina Ziomkowska. Kuratorka Marta Kudelska
Wystawa „Czy może Pani sprawdzić, czy sny nie zaplątały mi się we włosach?” jest próbą uchwycenia coraz wyraźniejszej tendencji w sztuce polskich artystek, polegającej na sięganiu po historie, motywy, wątki charakterystyczne dla tzw. myślenia magicznego. Twórczość zaproszonych artystek: Basi Bańdy, Alicji Białej, Ewy Juszkiewicz, Magdaleny Moskwy, Małgorzaty Malwiny Niespodziewanej, Aleksandry Waliszewskiej czy Erwiny Ziomkowskiej jest pełna fantastycznych postaci, które kultura usytuowała na granicy jawy i snu- duch, zjaw, wampirów. Celem wystawy jest wychwycenie tych ulotnych narracji i próba odpowiedzi na pytanie, co owe widmowe postaci mówią nam o naszej współczesności? Jakie wyzwanie niosą dawne legendy, podania, baśnie dla nas obecnie? Jednocześnie sama wystawa ma być nie, jako próbą stworzenia opowieści, w której niezwykle istotny będzie lokalny kontekst – historia Baszty Czarownic, czy uroczysko znajdujące się w Ustce.
„MAN-MACHINE” Październik - grudzień 2018
Marta Nadolle, Agnieszka Rogóz, Alice Gaskon, Dorota Kozieradzka, Magdalena Domalewska, Agata Borowa, Dorota Borowa, Yui Akiyama, Kasia Przezwańska, Magda Karpińska, Róża Litwa, Iwona Teodorczuk-Możdżyńska, Ola Bujnowska, Paweł Dunal, Michał Frydrych, Michał Szuszkiewicz, Mikołaj Dziekański, Jarosław Modzelewski, Mateusz Pawlak, Aleksander Ryszka, Karol Radziszewski, Bartek Kiełbowicz, Igor Przybylski. Kurator Igor Przybylski
Płyta zespołu Kraftwerk (z niem.: elektrownia) zatytułowana "Man-Machine" została wydana w 1978 roku. Tytułowy "Man-Machine" w 1982 roku dotarł do pierwszego miejsca angielskiej listy przebojów. W 2012 roku ich muzyczne widowisko zagościło w Museum of Modern Art, w 2013 roku wystąpili w Tate Modern w Londynie. Ta minimalistyczna, zdehumanizowana muzyka połączyła pokolenia twórców elektro, techno, industrialu czy new romantic i wciąż inspiruje. W czasach posthumanizmu i postinternetu tytułowy "Man Machine" nie wydaje się niczym nadzwyczajnym. Równoległe funkcjonowanie w świecie realnym i wirtualnym to już nasza codzienność. Transhumanizm postulujący wykorzystanie nauki i techniki do przekształcenia ludzi w istoty wyższe określane mianem postczłowieka stał się faktem. Trwa postępujący proces antropomorfizacji maszyn. Z drugiej strony posthumaniści dążą do nowego sposobu wykorzystania ludzkiego ciała. Katherine Hayles w książce "How we became Posthuman" pisze o ciele ludzkim jako pierwotnej protezie, którą możemy dowolnie rozbudowywać. Zacierają się granice między robotem i cyborgiem. Transhumanistyczny postczłowiek w założeniu ma stać się człowiekiem następnej generacji dzięki technologii i genetyce. Tytułowa relacja "Człowiek-Maszyna" jest pretekstem do stworzenia prac, z których zbudowana zostanie wystawa. Nie planujemy żadnych ograniczeń formalnych. Planowane są też kilkudniowe warsztaty w CAT w Ustce. W wystawie wezmą udział absolwenci Pracowni Malarstwa prof. J. Modzelewskiego i adj. I. Przybylskiego, którzy wielokrotnie odwiedzali Ustkę i Bałtycką Galerię Sztuki podczas plenerów.
PROGRAM EDUKACYJNY
BAŁTYCKIEJ GALERII SZTUKI WSPÓŁCZESNEJ
NA 2018 rok
Żyjemy dziś w czasach prymatu pragmatyzmu i operatywnego myślenia. W rezultacie zaistniałych zmian cywilizacyjnych technologie coraz skuteczniej wypierają człowieka. Na planie czysto jednostkowym ulega również zachwianiu równowaga pomiędzy tym, co znaczy tylko być a tym, co dotyka sfery mieć. Z tego też powodu kultura humanistyczna i jej narzędzia do opisywania oraz interpretowania rzeczywistości okazują się dzisiaj tym bardziej nam potrzebne. Edukacja artystyczna społeczeństwa, a zwłaszcza szczególne jej nakierowanie na dzieci oraz młodzież powinna mieć kluczowe znaczenie z punktu widzenia przyszłości zarówno kultury jak i człowieka.
Miejsce unikatowe, jedno z niewielu w Europie i na świecie. Fenomen.
PRACOWNIE FOTOGRAFICZNA I FILMOWA
Celem zajęć w Pracowni Filmowej i fotograficznej jest nauka tworzenia opowiadania obrazem. Spotkania odbywają się zarówno w formie teoretycznej jak i praktycznej od poznania podstaw pojęciowych po realizację własnych etiud filmowych i montaż. Każdy uczestnik warsztatów traktowany jest w sposób indywidualny, ze względu na różnice wynikające z doświadczenia, zasobu wiedzy na temat tworzenia filmów oraz oczekiwań wobec spotkań w Pracowni Filmu i fotografii.
PRACOWNIA RZEŹBY I CERAMIKI
Działalność warsztatowa Pracowni rzeźby i ceramiki obejmuje szeroki zakres prac w masach ceramicznych (glina plastyczna, porcelana, masy lejne). Zajęcia ukierunkowane są między innymi na ręczne budowanie unikatowych form użytkowych i dekoracyjnych, studium rzeźbiarskie, rzeźbę ceramiczną, tworzenie gipsowych form do odlewania masy lejnej, metody zdobienia. Celem działalności pracowni jest edukacja specjalistyczna, umożliwianie realizacji pasji, poszerzanie świadomości w zakresie designu i sztuki. Pracownia proponuje warsztaty rozwijające wrażliwość, wyobraźnię, umiejętności manualne i warsztatowe, poznanie sztuki współczesnej, ergonomii form użytkowych, estetyki. Zajęciom praktycznym towarzyszą konsultacje na temat realizowanego projektu, wsparcie odnośnie poszukiwań rozwiązań problemów związanych z podejmowanym tematem.
Artist-in-residence. Realizacja projektów artystów rezydentów w Ustce ,stwarza społeczności lokalnej okazję do konfrontacji ze sztuką i artystami z różnych kręgów kulturowych. Intencją galerii jest pogłębianie współpracy z mieszkańcami, dlatego preferowane są projekty angażujące lokalną społeczność w proces tworzenia z artystami z różnych , często bardzo odmiennych kręgów kulturowych .
"Pociąg do kultury". To plebiscyt o charakterze konkursowym skierowany do wszystkich placówek oświaty na terenie Słupska i Ustki. Dotychczas odbyły się cztery edycje plebiscytu, podczas których wybierane były rocznie 3 placówki w trzech kategoriach wiekowych (I - przedszkole, II - szkoła podstawowa oraz III - gimnazjum, szkoła ponadgimnazjalna lub uczelnia). Zwycięstwo rozpatrywane jest na podstawie gromadzonej przez cały rok szkolny punktacji, która przyznawana jest za uczestnictwo w poszczególnych formach wystawienniczo-edukacyjnych. Punktacji podlega uczestnictwo zarówno grup zorganizowanych, jak i poszczególnych uczniów. Wraz z zakończeniem i oficjalnym podsumowaniem każdej edycji zwycięzcom przyznawane są statuetki przejściowe oraz miano "Maszynisty kultury”.
